این تأثیرات در حوزه ها ی فیلمنامه، شخصیت پردازی، روایت، موسیقی و غیره مورد بررسی قرار گرفته اند. هشوگ نینچ در ادامه ی این تحقیق به بیان آمارها و هم ای از تأثیرات مستقیم سینما و بازی های رایانه ای پرداخته شده و البته بخشی از روش تحقیق این رساله بررسی نمونه ای است آه در آن فیلم سینمایی بدو لولا بدو و بازی رایانه ای مهاجم آرامگاه مورد بررسی قرار گرفته اند. هم چنین سعی شده است آه در حد امکان به تأثیرات اجتماعی و روانی بازهای رایانه ای پرداخته شود. لباق فلتخم مهم ترین نتایج به دست آمده در بخش های پیگیری است آه عبارتند از: تفاوت تجربه های یک بازیکن بازی رایانه ای و یک بیننده ی فیلم در شکل همذات پنداری و هم چنین نوع فعالیت و یا انفعال مخاطبین این دو شکل. نینچ علاوه بر این تفاوت سنخ های فیلم و بازی و هم اهمیت ایجاد معیاری خاص برای سنجش بازی ها تببین شده است. هم اشکال مختلف روایت در بازی ها و سینما و اشکال مناسب بازی ها و فیلم های سینمایی دارای قابلیت تأثیرپذیری، تفاوت ها و شباهت های ساختاری و هم چنین نقش آنها در این تأثیرپذیری ها از موضوعات مهم این رساله است. آلمات آلیدی:

شناخت خدا و نزدیکی به او هدف اصلی آفرینش، نیاز فطری و همیشگی نوعِ بشر و غرضِ غاییِ غالب ادیان بوده و جستجوی خدا در زندگی هر انسان بزرگترین درام حیات اوست. در عصری که از یکسو عصر ایمان و از سویی دیگر عصر رسانه ها و اطلاعات نام گرفته، بسیاری از انسانها دین و حتی خدای خود را نیز در رسانه ها می جویند و این آغاز داد و ستدی معنوی و مادی است که خواسته و یا ناخواسته روز به روز بر عرضه کنندگان و مشتریان آن افزوده می گردد. این رساله درصدد است: اولاً؛ با بررسی اجمالی مفهوم خدا و نحوه ی نگرش به او در ادیان رایج و مکاتب گوناگون فکری و نیز مطالعه ی نظریات مطرح در این زمینه، به شکل و شیوه ی صحیح سخن گفتن از خدای حقیقی نزدیک شود. ثانیاًَ؛ با مطالعه ی نظریات مربوط به دین و رسانه و تعامل، تناظر و یا تناقض آنها با یکدیگر و نیز مباحث مربوط به اقتضائات تلویزیون و مخاطبانش، سرگرمی و ... به نظریاتی نزدیک شود که به حضور و ارائه ی هر چه بهتر و مناسبتر مباحث دینی (بویژه مباحث مربوط به خداشناسی) در تلویزیون یاری می رسانند. ثالثاً؛ با رصد و بررسی آنچه با یاد خدا و یا به نام او در شبکه های مختلف داخلی و ماهواره ای تلویزیونهای جهان عرضه می شود، به آسیب شناسی محتوایی و ساختاری برنامه های موجود پرداخته و نتایج این بررسی را در خدمت تحقیقات بعدی و نیز تولید الگویی مطلوب از این نوع برنامه ها با محوریت محتوایی توحید ناب شیعی قرار دهد.

رساله پیش رو، اجمالاً به تقریر جامعی از تکون تدریجی نظریه «شکل گرا» و «واقع گرا» (تا پایان دوره کلاسیک یعنی آراء «بالاژ» و «کراکوئر»: دهه 60 قرن گذشته) معطوف به پرسش اصلی فلسفه فیلم: «سینما چیست؟»، با ابتناء بر زیرساخت های فلسفی و زیباشناختی آن، در آراء فیلسوفان متقدم پرداخته و ضمن کاوش های تحلیلی و انتقادی، امکان گذار از دوگانه انگاری فلسفی و زیباشناختی «شکل گرا ـ واقع گرا» را مورد توجه قرار داده است.