انتقاد پرآوازه ی افلاطون از شعر در اصول شهروندیک (πολιτεια)، آنچنان تند، پُرـتاخت و دستگاهمندانه است که بیشتر پژوهشگران را بر آن داشته است تا نگرگاههایی که در ایون، آپولوگیا، پروتاگوراس، درباره ی «پویسیس» (ποίησις) پیش نهاده می شود را تنها پیش آگهی و بستری برای آن بیانگارند. و این به رغم آن است که بخشبندی ی ولستوس (vlastos) از اثرهای افلاطونی (به دویگوییهای اوّلیّه ی سقراطی، و دویگوییهای پخته ی افلاطونی)، گسترش فراگیری یافته است. در این پژوهش، چنانچه خواهیم دید، این را پیش خواهیم نهاد که این فروبستگی، از در هم کردن گفتمانهای دیگرسان دویگوییهای افلاطونی برخاسته است. از سوی دیگر معمولاً «کاثارسیس» را آموزه ای ارسطویی می دانند که پاسخی است به تاختِ افلاطون به شعر و از اینروی ردّ این مفهوم را کمتر در نوشته های افلاطون جُسته اند. ما بر آنیم تا این مفهوم را بویژه در آثار افلاطون ردّگیری کنیم.

تاثیر داستان های فرانتس کافکا بر کارهای نمایشی هارولد پینتر غیرقابل انکار است. این پژوهش بر آن است تا نمایشنامه جشن تولد پینتر و رمان محاکمه کافکا را با تکیه بر دو مفهوم تهدید و خشونت مقایسه کند. هر دو اثر به طور کلی، مرکز مبهمی از قدرت را به تصویر می کشند که فضایی اضطراب آمیز و پر از تعلیق را ایجاد می کند. در این پایان نامه عنصر تهدید، ترس نا مشخصی است که به تدریج به زندگی فکری و عادی شخصیت ها نفوذ و آنان را نابود می کند. تهدید با مفاهیمی چون احساس ترس و اضطراب همرار است که در هر دو اثر از حس خفقان، ابهام، و جدال بر سر هوییت ناشی می شود. در هر دو اثر، شخصیت ها درون دیوارهای نامرئی نظامی بی نام و نشان اسیرند و در عین حال عملا هر فضای بسته نیز همان حس را به آنان منتقل می کند. عنصر تهدید از اتهامات دایم نظام به شخصیت ها به جرایم نا مشخص نیز ناشی می شود. در تقابل میان فرد با نظام برای تحکیم نسخه خود از واقعیت، طرفی که قدرت بیشتری دارد پیروز می شود. نظام با گسترش تهدید و بهره بردن از نمایش قدرتش، جدال بر سر هوییت را می برد و فرد را مجبور به پذیرش نسخه ی خود از واقعیت و قربانی شدن به دلیل گناه تحمیل شده می کند. دیگر وجه اشتراک جشن تولد و محاکمه، نمایش بی پرده خشونت نظام در راه تحکیم قدرت و تضمین تبعیت افراد است. نظام هیچ گونه مقاومتی را بر نمی تابد. این پژوهش همچنین به مقایسه خشونت فیزیکی و کلامی در این دو اثر می پردازد. خشونت برای نیل به این اهداف به کار می رود: تحقیر افراد، از بین بردن اعتماد به نفس شان، و در نهایت در دست گرفتن اختیار جسم و ذهن افراد. تسلیم شدن افراد، به مرگ عینی یا استعاری آنان منجر می شود. آنان با رضایت به چنین مرگی تن می دهند چرا که به بیهودگی مقاومت پی برده اند. این پژوهش نشان می دهد چگونه تهدید و خشونت به شکلی بنیادین زندگی و سرنوشت شخصیت ها را در هر دو اثر بازسازی می کند.

"بهشت گمشده" از همان زمان که به چاپ رسید همیشه مورد بحث و توجه بسیار بوده است. منتقدانی از زمینه های گوناگون با بهره گرفتن از روش های مختلف تلاش کرده اند تا در جهت شناساندن بهتر این حماسه گام بردارند. این تحقیق تلاشی ست کوچک برای نشان دادن جنبه ی غیر ارتدکس میلتون با بررسی برخی از نوشته های مذهبی-سیاسی و بزرگترین حماسه اش. از میان اشعار جان میلتون، در این تحقیق فقط "بهشت گمشده" مورد بررسی قرار می گیرد و به اشعار دیگر او پرداخته نمی شود. زیرا نقد های نوشته شده در مورد این اثر آنچنان فراوان است که اضافه کردن اشعار دیگر کاملا غیر ممکن است. در این مطالعه، برخی از بخش های "بهشت گمشده" بررسی و چگونگی ارتباط آن ها نشان داده می شود. بعلاوه، به طور خلاصه نشان داده می شود که چرا برخی منتقدین در خوانش متن به عنوان کاری ارتدکس در اشتباه بوده اند. اما از آنجا که میلتون همیشه به مسایل مختلف عصر خویش عکس العمل نشان می داد، این تحقیق فقط به متن حماسه او محدود نمی شود. بلکه پس از بررسی تاریخ قرن هفدهم، با ذکر دو تلمیح احتمالی در "بهشت گمشده"، نشان داده می شود که میلتون چگونه احساسش نسبت به وضع سیاسی عصر خود را—در این جا، دوره ای که کرامول حاکم بود—در حماسه اش بیان می کند. در نهایت، می بینیم که شورش، که شیطان نماد آن است، به خودی خود ضروری نیست. بنابراین، "بهشت گمشده" را می توان هم نقد میلتون بر شرایط اجتماعی عصرش و هم برنامه اش برای آینده دانست.

فردریش انگلس زمانی گفت «شلی، نابغه، پیامبر، شلی، و بایرون با نکته سنجی درخشانش و طنز گزنده اش بر جامعه حاضر ما بیشترین خواننده ‏های خود را در میان طبقه پرولتاریا یافته اند. طبقه بورژوا تنها نسخه های یا ابتر یا نسخه های خانوادگی که به تناسب اخلاقیات ریاکارانه ی روز سانسور شده اند یافته است.»(247) این نقطه نظر از دو جهت شاخص است چراکه این ستایش از جانب فیلسوفی بیان شده که عدم اهتمام او به مسائل ماورائی بر کسی پوشیده نیست. این یکی از دلایلی بود که این پایان نامه را برآن داشت تا در مورد معرفت شناسی و متافیزیک در مورد این دو شاعر به تحقیق بپردازد. البته امیید است تا این کار متفاوت از کارهایی که تا کنون در مورد این دو انجام شده به پایان برسانم. این پایان نامه بایرون و شلی در خلا مورد بررسی قرار نمی دهد بلکه چنین می پندارد که آنها حاصل برخورد دو مکتب فکری بزرگ که میراث دینی و فلسفی زندگی غرب را شکل داده اند، بوده اند. یکی از آن دو تجربه گرایی انگلیسی است که تقریباً می تواند گفت با بکن آغاز و در راسل به اوج خود رسید. دیگری ایده‏آلیسم پساکانتی یا ایده‏آلیسم آلمانیست. اوج شکوفایی تجربه گرایی انگلیسی که بنیانهای تفکر دینی را از طریق معرفت شناسی منهدم کرد در نیمه اول قرن هجدهم در آثار تجربه گرایان شاخصی چون جان لاک، جرج برکلی و دیوید هیوم به چشم می خورد. از میان این متفکرین آثار لاک و هیوم مد نظر نگارنده است. دهه آخر قرن هجدهم در آلمان دوره بلوای فلسفی بود. پس از اینکه کانت بنیان های داگماتیسم متافیزیک را از طریق کتاب "سنجش خرد ناب" به لرزه در آورد، متفکرین و دانشوران مختلف از زوایای گوناگون به او حمله کردند. از آنجا که به نظر می رسید او این رسالت را ناتمام گزارده بود، نیاز به یک تمام کننده احساس می شد. این بود که گروهی از متفکرین از جمله فیشته، شلینگ و هگل برخود دانستند که رسالت نا تمام وی را به انجام برسانند که بدان ها ایدآلیست های آلمانی نیز گفته می شود. از میان آنها فیشته و شلینگ مد نظر نگارنده هستند.

جیم خوش شانس (1954) معروف ترین رمان کینگزلی امیس (1922-1955) می باشد. این رمان از جنبه های گوناگونی قابل توجه است: ابتدا این رمان سبک رئالیستی، لحن کمیک و نمونه اولیه از شخصیت های بعدی نویسنده آن را ارائه می نماید. دوم، اعتقاد بر این است این رمان بهترین نمونه ایی است که طبقات اجتماعی و آموزش عالی بریتانیای بعد از جنگ را نشان می دهد. رمان جیم خوش شانس مرد جوانی را به تصویر می کشد که از طبقات پایین جامعه آمده و حال سعی بر این دارد که با فرهنگ و سلیقه قشر متوسط جامعه کنار آید، گرچه ابتدا پنهانی و در آخر بطور آشکارا حاضر به پذیرش فرهنگ آنها نمی باشد. این رمان به مسائل اختلاف طبقاتی و فرهنگ در جامعه و دانشگاه ها می پردازد. این تحقیق خوانشی جدید براساس مفاهیم هابیتس، میدان، سرمایه، سوء تشخیص و اجبار نمادین پیر بوردیو و نظریاتش در باب طبقات اجتماعی و آموزش عالی می باشد. هدف شرح دلایل بنیادی اخلاق و رفتار هر یک از شخصیت های رمان بر اساس یک چارچوب نظری جدید است. نکته مهم در این مطالعه تجربه تغییر میدان دیکسون که متعاقبا منجر به تفکیک بین میدان و هابیتسش می شود، و از این رو دچار حس بیگانگی و بیزاری می شود.

در این تحقیق کوشش شده که تغییرات درام از زمان یونان باستان تا درام مدرن مرور شود و اینکه چگونه زبان درام از شعر به نثر رسید و چگونه به نثر شعرگونه منتهی شد. از تعدادی از شخصیت های برجسته تاثیرگذار روی این تغییرات صحبت می شود و در آخر دو اثر یوجین اونیل (خداوندگار براون) و بهرام بیضایی (مرگ یزدگرد) با معیار شعرگونه بودن بررسی می شوند. مبنای تئوریک تحقیق تئوری نیچه است.

این تحقیق بر آن است تا چگونگی خلق تراژدی را دو اثر هملت اثر شکسپیر و ارواح اثر هنریک ایبسن بررسی کند. در این راستا از دیدگاه هگل در زمینه ی خودآگاهی و نظر هابز در رابطه با ترس از مرگ و صیانت از نفس استفاده شده تا تراژدی حاصل برآیندی از کنش این انگیزش های متفاوت نشان داده شود.هگل بر این باور است که آنچه حیوان دو پا را تبدیل به انسان میکند تسلط انگیزه ی انگیز ه ی خوآگاهی بر تمام حرکات و سکناتش است. از دید وی انسان بودن بسته به آن است که این انگیزه بر تمام انگیزه های دیگر و از همه مهمتر بر ترس از مرگ و انگیزه ی صیانت از نفس برتری داشته باشد. از دیگر سو، فیلسوف ماتریالسس، هابز، انسان را مطیع ترس از مرگ و به طبع آن انگیزه ی صیانت از نفس میداند. این صیانت تنها دربردارنده ی نفس نیست بلکه گرایشی دارد "رو به شهر و باغ آبادی" و آن ترس تنها ترس از مرگ نیست و هر آنچه را که بودنی "رو به شهر و باغ آبادی" را به خطر اندازد در برمیگیرد. پس هر گاه انسان در معرض خطر قرار گیرد، طبق آنچه مزلو در هرم نیاز هایش میگوید، حس صیانت از نفس بر همه ی حرکاتش سایه می افکند و او را به واکنشی محافظه کارانه مجبور میکند. این تحقیق بر آن است تا نشان دهد آنچه در هملت و ارواح اتفاق می افتد و در نهایت روح تراژیک به دو اثر میبخشد وجود فرآِیندی است که طی آن شخصیتها پس از قرار گرفتن در موقعییت هاییی خطیر نیاز به صیانت از زند گی را با همه ی گرایشات و باید ها و نباید های "رو به باغ و شهر و آبادی] ش[ " فدای نیاز به خودآگاهی میکنند. در واقع نیازی اولیه در محراب نیازی ثانویه قربانی میشود و نوعی آگاهی از خویشتن خویش را در سطحی بالاتر برای شخصیتها ایجاد میکند و این قربانی کردن است که تراژدی را در این دو اثر ایجاد میکند. در چارچوبه ی چنین نظریه ای چند پرسش اساسی پاسخ داده خواهد: - خودآگاهی چیست؟ ترس از مرگ و حس صیانت از نفس چگو نه انسان را کنترل میکند؟ - ارتباط بین خودآگاهی و نیاز به صیانت از نفس در ساختاری منطبق با توالی هرم نیازهای مزلو چیست؟ - چگونه کنش بین این انگیزشها خالق تراژدی در دو اثر هملت و ارواح میشود؟ بر این اساس آنچه در نهایت روح تراژیک به دو اثر میبخشد وجود فرآِیندی است که طی آن شخصیتها پس از قرار گرفتن در موقعییت هاییی خطیر نیاز به صیانت از زند گی را با همه ی گرایشات و باید ها و نباید های "رو به باغ و شهر و آبادی] ش[ " فدای نیاز به خودآگاهی میکنند. در واقع نیازی اولیه در محراب نیازی ثانویه قربانی میشود و نوعی آگاهی از خویشتن خویش را در سطحی بالاتر ایجاد میکند و این قربانی کردن است که تراژدی را در این دو اثر ایجاد میکند.

چکیده ندارد.

یکی از دورنمایه های اصلی در داستانهای جدید آمریکا "واقعیت در مقابل ساده لوحی" است . قهرمان این داستان معمولا" با ایمان به اینکه می توان از آمریکا بهشتی افسانه ای ساخت وارد صحنه می شود. او که به دنیای خود، یعنی همان سرزمین رویائی، اعتقاد دارد واقعیت موجود محیطش را انکار می کند و یا در مواجهه با آن خود را فریب می دهد. در پنج داستانی که برای بحث در این پایان نامه انتخاب شده قهرمان داستان با شخصیتی و یا شکلی از موجودیت شخص "طرار" که در آمریکا "کانفیدنس من" مینامندش آشنا می شود که، علیرغم قهرمان داستان، به چیزی ایمان ندارد مخصوصا" اینکه وجود ایده آلی مطلق چون بهشت زمینی در آمریکا امکان پذیر بوده باشد. در داستان "ملویل" the confidence - man (کانفیدنس من) رقص مضحک و طنزآلود عقاید بین شخص "طرار" و عوام که همیشه عادت دارند ظواهر را بعنوان حقیقت محض بپذیرند، انجام می گیرد و مرد "طرار" با استفاده از صورتکهای اجتماعی خود مردم، آنها را مسخره، و عذاب میدهد "طرار" آنطورکه "ملویل" او را می پردازد، شخصیتی است هزار چهره که با بخدمت گرفتن ماسکهای اجتماعی، صورتکهای مردم را بکناری می زند و به آنها می آموزد که حقیقی که آنها بدان دل خوش کرده اند ممکن است دروغی بزرگ باشد. در این پایان نامه داستان ملویل "بعنوان پایگاه بحث و سپس چهار داستان، متعلق به پس از جنگ دوم جهانی که به ترتیب متعلق به bellow,ellison,pynchon,barth هستند انتخاب گردیده که در آنها نیز موضوع "واقعیت در مقابل ساده لوحی" بوسیله شخصیتی نظیر مرد "طرار" در زمان "ملویل" به سبکی طنزآلود نشان داده شده است . قهرمان داستان پس از رویاروئی با مرد "طرار" درمی یابد که تعدد و نسبی بودن حقایق تنها حقیقتی است که در اجتماعش یافت می شود.