به منظور بررسی فون سفیدبالک های استان گیلان، نمونه برداری های متعددی از نواحی مختلف این استان در طی سال های 1388-1386 صورت گرفت. بعد از مراحل شفاف سازی نمونه ها، اسلاید میکروسکوپی در محیط کانادابالزام تهیه شد. در مجموع، 22 گونه سفیدبالک متعلق به هشت جنس از زیر خانواده ی aleyrodinae جمع آوری و شناسایی شد. یک گونه برای اولین بار برای دنیا و دو گونه برای اولین بار از ایران گزارش می شوند که به ترتیب با علامت * و ** مشخص شده اند. در این بررسی هشت گونه زنبور پارازیتوئید متعلق به دو جنس از خانواده aphelinidae و یک گونه از خانواده eulophidae جمع آوری و شناسایی شدند. نقشه پراکنش برای گونه های جمع آوری شده تهیه و ترسیم شد. همچنین کلید شناسایی برای شفیره ها و حشرات بالغ سفیدبالک ها تهیه شد. گونه های سفیدبالک شناسایی شده به شرح زیر می باشد: aleurochiton acerinus haupt, 1934; a. pseudoplatani visnya, 1936; aleuroclava kharazii* manzari & shahbazvar, 2010; aleyrodes lonicerae walker, 1852; a. proletella (linnaeus, 1758); a. sp. nr elevatus silvestri, 1934; a. sp. nr lonicerae walker, 1852; a. sp. nr proletella (linnaeus, 1758); a. sp. nr zygia danzig, 1966; bemisia afer (priesner & hosny, 1934) sensu lato; b. dentata (danzig, 1969); b. shinanonensis kuwana, 1922; b. sp. nr carpini (koch, 1857); b. sp. nr takahashii (danzig, 1966); b. tabaci (gennadius, 1889); b. takahashii** (danzig, 1966); bulgarialeurodes cotesii (maskell, 1895); dialeurodes citri (ashmead, 1885); pealius rubi** takahashi, 1936; p. sp. nr rubi takahashi, 1936; trialeurodes packardi (morrill, 1903); t. vaporariorum (westwood, 1856).

در این تحقیق، تاکسونومی مگس های زیر خانواده phasiinae (dip.: tachinidae) در ایران بررسی شد و 58 گونه از 21 جنس از این گروه از حشرات شناسایی گردیدند. از این تعداد 8 جنس و 27 گونه برای اولین بار از ایران گزارش شدند که با (*) در فهرست زیر مشخص شده اند. همچنین گونه های phania rufomaculata gilalsian & ziegler و cylindromyia iranica gilasian, talebi & ziegler به عنوان گونه جدید برای دنیای علم توصیف می شوند(**). در مبحث مطالعات تاکسونومیک، کلید شناسایی قبیله های این زیرخانواده و جنس های موجود در ایران نیز ارایه شدند. از طرف دیگر توصیف کامل تاکسون های جمع آوری شده به همراه شکل های اندام جنسی نر و ماده تهیه و ارایه گردید.

جمعیت های پسیل استفاده شده در این مطالعه از باغ های لیموترش، citrus aurantifolia (christm.) swingle ، واقع در استان های جنوب و جنوب شرق ایران شامل کرمان، فارس، هرمزگان و سیستان وبلوچستان در سال 1389 جمع آوری شد. در مطالعه ی ریخت سنجی هندسی، تجزیه واریانس چند متغیره و یک متغیره، اختلاف معنی داری در شکل و اندازه ی بال جمعیت های مورد بررسی نشان داد، به طوری که جمعیت های سیستان و بلوچستان و پاکستان بر پایه شکل بال جلویی از سایر جمعیت ها متمایز شدند. با مقایسه ی توالی ژن میتوکندریایی mtcoi، دو جایگاه پلی مرفیک شناسایی شد که بر اساس آن جمعیت ها به دو گروه ایران و پاکستان متمایز شدند. به علاوه، بررسی رابطه تبارشناسی جهانی بر اساس ژن coi نشان داد که جمعیت های ایرانی پسیل آسیایی مرکبات به طور کامل شبیه به جمعیت های پسیل هند، عربستان سعودی، آمریکا ( فلوریدا و تگزاس)، جمعیتی از برزیل (سائوپائولو) و مکزیک بوده است. ایجاد ارتباط تبارشناسی جهانی ژن wsp ولباخیا نیز نتایج حاصل از بررسی ژن mtcoi را در مورد ارتباط جمعیت های ایران و فلوریدا تائید کرد. بررسی ماتریس جفتی شاخص تثبیت (حاصل از داده های نشانگر ریز ماهواره) نشان داد که تفاوت معنی داری بین جمعیت پاکستان با سایر جمعیت ها (شامل تمام جمعیت های ایرانی) وجود دارد (p<0.01). علاوه بر آن، در جمعیت های پسیل ایرانی، تفاوت معنی داری بین جمعیت سیستان و بلوچستان (سرباز) با جمعیت های هرمزگان (فارقان) و فارس (داراب) مشخص شد (p<0.05). مدل سازی زیست خوان پسیل آسیایی مرکبات در ایران نشان داد که مطلوب ترین مناطق اقلیمی برای پراکنش این آفت محدود به جنوب استان کرمان، جنوب شرقی استان فارس، نواحی مرکزی و شرقی استان هرمزگان و همچنین نواحی مرکزی استان سیستان و بلوچستان است. همچنین بر اساس آزمون جک نایف، دامنه ی دمای سالیانه، مهم ترین عامل زیستی- اقلیمی در مدل پراکنش پسیل آسیایی مرکبات در ایران بود.

چکیده ندارد.