هدف کلی این تحقیق بررسی تاثیر دو زاویه 20 و 60 درجه فلکشن زانو بر روی فعالیت الکتریکی عضلات ‏‎vmo‎‏ و‏‎vl‎‏ حین دو تمرین ‏‎squat‎‏ و ‏‎step-down‎‏ بود.

هدف اصلی این تحقیق مقایسه میزان تحمل و قدرت و نسبت قدرت عضلات کوادریسپس و هامسترینگ در بین دوندگان سرعتی، استقامتی و افراد غیرورزشکار می باشد.

نتایج حاصل از این پژوهش را می توان به قرار زیر تقسیم بندی نمود: 1- براساس یافته های حاصل ازاین پژوهش کمربندها در محدود نمودن حرکات روتیشن و لترال فلکشن کارآمد می باشند. 2- گشتاور عضلات اکستنسور تنه به هنگام انجام حرکات داینامیک آزاد، با استفاده از کمربند کاهش می یابد. به عبارت دیگر این ابزار می تواند از میزان بار اعمال شده بر عضلات بکاهد. 3- سرعت حداکثر و متوسط در صفحات ساژیتال و فرونتال و ترنسورس به طور قابل ملاحظه ای تغییر کرد که شاید بیانگر کاهش میزان انقباض عضله باشد. 4-کاهش گشتاور ، دامنه حرکتی و سرعت حرکت سبب کاهش متغیرهایی مثل کار و توان گردید.5-با توجه به کاهش گشتاورهای حداکثر و متوسط در حالت استفاده از کمربند ، در آزمایش ایزومتریک ، می توان احتمال داد که دراین حالت عضلات کمتری بکار گرفته می شوند.

عضلات تنه نقش مهمی در پایداری و سلامتی ستون فقرات به عهده دارند. ثبت کمی مقادیر عملکرد عضلانی ، یک جز اساسی از اقدامات توانبخشی است. متدهای ثبت نیروی عضلانی ممکن است ، ایزومتریک، ایزوکنتیک و یا ایزواینرشیال باشد. متد اخیر که توسط ایزواستیشن ‏‎b200‏ صورت میگیرد به خاطر شباهت بیشتر به حرکات طبیعی بدن، از امتیاز ویژه ای برخوردار است. تاکنون به علت قفل صفحه ساژیتال دستگاه ‏‎b200‎‏ کلیه بررسی های عملکرد ایزومتریکی ، در زاویه قائم (صفردرجه تنه) انجام گرفته است، با توجه به تاثیر قاطع ‏‎posture‎‏ بر روی فعالیت عضلات تنه، لزوم تحقیقات بیشتری در این زمینه ، محسوس می باشد. لذا با طراحی و ساخت آچار مخصوص ، هدف این تحقیق که بررسی تاثیر زوایای صفر درجه، 15 درجه، 30درجه و 45 درجه خم شدگی تنه، بر روی گشتاورهای ایزومتریک و داینامیک عضلات تنه، می باشد ، فراهم شده است.

آیونتوفورز دارو یکی از روشهای درمانی در فیزیوتراپی است که در موارد درمانی گوناگونی کاربرد دارد. کاربرد آیونتوفورزیس داروهای موثر بر پاسخهای عصبی عضلانی می تواند روش مطمئن جهت ارزیابی عملکرد پایانه عصبی عضلانی باشد. بکارگیری انتقال دارو از طریق جریان مستقیم در جهت افزایش و یا کاهش فرایند تحریکی پایانه عصبی عضلانی می تواند مشخص نماید که آیا اساسا دارو می تواند ضمن عبور از لایه های اپیدرم، درم و چربی زیرجلدی با حفظ قابلیت شیمیایی خویش تاثیر قابل اندازه گیری بر پاسخ عصبی عضلانی بگذارد یا خیر. هدف از این پژوهش ارائه روشی در جهت شناخت عملکرد آیونتوفورز در روشهای درمانی و فراهم نمودن روشی جدید جهت ارزیابی پاسخ پیوندگاه عصبی عضلانی در بیماران مبتلا به میاستنیاگراویس است. نتایج نشان داد که آیونتوفورزیس اپی نفرین در مقایسه با یونهای مثبت فعال، اثر فزاینده بر عملکرد فعالیت پمپ سدیم پتاسیم دارد و در افراد سالم سبب افزایش بازده پیوندگاه عصبی عضلانی می شود در حالیکه در بیماران برعکس باعث کاهش پاسخهای عصبی عضلانی می گردد. براین اساس اپی نفرین از طریق آیونتوفورزیس می توان سبب افزایش سرعت مرحله برگشت پذیری پتانسیل عمل عصبی عضلانی شود، بطوریکه در افرادسالم باعث تسهیل تحریک پذیری فیبرهای عضلانی می گردد. در شدت 50 میلی آمپر دقیقه بیشترین اثر ملاحظه می شود. یونهای فعال نظیر سدیم و کلیسم می توانند با تراکم یونی مثبت در ناحیه سبب بروز هایپرپلاریزیشن فیبرهای عضلانی شوند و تحریک پذیری آنان را کاهش دهند.