چکیده: هدف پژوهش حاضر درک چگونگی ارتباط کنشهای اجرایی و توانمندی ریاضی و تعیین سهم این کنشها در عملکرد ریاضی دانش آموزان بود. در این مطالعه تعداد 30 دانش آموز پایه چهارم دبستان در دو گروه با پیشرفت پایین در ریاضی ( ضعیف ) و پیشرفت بالا در ریاضی ( قوی ) به گونه ای انتخاب شدند که بهره هوش و توانایی خواندن آنها تا حد ممکن نزدیک به یکدیگر بودند. این دو گروه از حیث حافظه کاری که از طریق آزمون هوش وکسلر، بازداری که از طریق آزمون استروپ، توجه که از طریق آزمون عملکرد مداوم و جابجایی که از طریق آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین اندازه گیری شدند مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس و آزمون t نشان داد که عملکرد گروه ضعیف در حافظه کاری، بازداری و جابجایی به طور معناداری پایین تر از گروه قوی بود که بیانگر تأثیر این کنشها در عملکرد ریاضی دانش آموزان است؛ اما در کنش توجه، تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت. نتایج این پژوهش همسو با نظری? میاک بود که معتقد است کنش های اجرایی مجزا اما مرتبط با یکدیگرند و تفاوت های فردی دانش آموزان در این کنش ها باید در نظر گرفته شوند زیرا بر عملکرد تحصیلی آنها بسیار اثر گذارند.