این آزمایش به منظور بررسی اثر سطوح و روشهای مختلف محدودیت غذایی بر رشد جبرانی، عملکرد و خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی انجام گرفت . در یک آزمایش فاکتوریل سه روش محدودیت خوراک شامل محدودیت با پوسته برنج در سطوح 20، 30 و 40 درصد کمتر از پروتئین جیره شاهد و محدودیت کل خوراک به مقادیر 10، 20 و 30 درصد کمتر از خوراک مصرفی گروه شاهد و در سه تکرار 7 قطعه ای از 7 تا 14 روزگی بر جوجه مرغها و خروسها اعمال شد. در شروع محدودیت جوجه های تقریبا هموزن (جوجه خروسها 103 و جوجه مرغها 94 تا 95 گرم) انتخاب و در پایان جوجه ها در گرههای با شدت کم محدودیت در هر سه روش ، همچنین سطوح متوسط و سطوح شدید به یک وزن رسانده شدند. پس از اتمام دوره محدودیت تا پایان دوره پرورش (حداکثر 54 روزگی) کلیه گروهها همانند گروه شاهد بصورت آزاد تغذیه شدند. گروه شاهد در 7 هفتگی (خروسها و مرغها به ترتیب در وزن 2 و 1/7 کیلوگرم) کشتار شد. سپس هر گروهی که به وزن شاهد می رسید جهت بررسی عملکرد و خصوصیات لاشه ذبح می گردید. نتایج حاصله نشان داد: الف ) خروسها روش محدودیت از نظر آماری اثر معنی داری بر کل خوراک مصرفی نداشت (p>0/05) در صورتیکه اثر سطوح معنی دار بود (p<0/05). در این آزمایش روشها و سطوح محدودیت اثر معنی داری بر افزایش وزن نداشتند (p>0/05). همچنین اختلاف معنی داری در وزن 6 و 7 هفتگی نسبت به شاهد در روشها و سطوح محدودیت مشاهده نشد هر چند که بطور کامل وزن شاهد جبران نگردید. ضریب تبدیل کل خوراک تحت تاثیر سطح محدودیت قرار داشت . همچنین سطوح محدودیت اثر معنی داری بر ترکیب لاشه (درصد پروتئین، چربی و خاکستر) نشان دادند. ضمنا روشها و سطوح محدودیت اثر معنی داری بر درصد ران و سینه و مقدار چربی حفره شکمی (نسبت به وزن لاشه) نداشتند (p>0/05). ب ) کل خوراک مصرفی و افزایش وزن بدن تحت تاثیر روشها و سطوح محدودیت قرار نگرفت . گروههای 20 و 40 درصد پوسته برنج و 15 درصد محدودیت پروتئینی توانستند در 7 هفتگی بطور کامل به وزن شاهد برسند و بقیه گروهها هر چند از نظر آماری اختلاف معنی داری با گروه شاهد نداشتند ولی به وزن گروه شاهد نرسیدند. روشهای مختلف محدودیت اثر معنی داری بر ضریب تبدیل کل خوراک داشتند و نیز سطح محدودیت اثر معنی داری بر سرعت رشد نسبی داشت (p<0/05). روش محدودیت اختلاف معنی داری بر درصد پروتئین و خاکستر لاشه نشان داد در صورتی که سطح محدودیت هیچ تاثیر معنی داری بر ترکیب لاشه نگذاشت . روشها و سطوح محدودیت اختلاف معنی داری در درصد ران و سینه و چربی حفره شکمی (نسبت به وزن لاشه) ایجاد نکردند.