انقلاب اسلامی ایران در قرن بیستم از بزرگترین رویدادهای بود. به دلیل عظمت این انقلاب ، تحولات زیادی در مسیر حرکت آن رخ داد که اشغال سفارت آمریکا در تهران از مهمترین این تحولات به شمار می آید. در فصل اول این پژوهش به ماهیت دولت موقت ، عدم توانایی آن در جذب نیروهای جوان و انقلابی و چگونگی رابطه این دولت با آمریکا اشاره می شود. این عامل باعث اوج گرفتن احساسات ضدامپریالیستی در بین دانشجویان انقلابی و اشغال سفارت آمریکا در تهران گردید. اشغال سفارت آمریکا سرانجام به استعفا دولت موقت منتهی شد. تلاش نیروهای انقلابی در مبارزه واقعی با آمریکا، سابقه تاریخی مبارزه با آمریکا در ایران و سفر شاه به این کشور باعث تشدید احساسات ضد امپریالیستی مردم ایران گردید. روند تشدید مبارزه با آمریکا در فصل دوم مورد تحلیل قرار می گیرد. فصل سوم به بررسی روند بحران گروگان گیری می پردازد. در فصل چهارم شرایط سیاسی و اقتصادی ایران و روند تصمیم گیری در حل مسالمت آمیز بحران بررسی می شود. در ادامه تلاشهای "کارتر" از ابتدای بحران و نقش انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در این تلاشها مورد تحلیل قرار می گیرد. "بیانیه الجزایر" به عنوان نتیجه نهایی مذاکرات ایران و آمریکا، در قسمت پایانی فصل بررسی می شود. فصل پنجم به پیامدهای مستقیم و غیرمستقیم گروگان گیری اختصاص یافته است . با جمع بندی فصلهای پژوهش این نتیجه حاصل می شود که گروگان گیری اثرات سیاسی مهمی در داخل ایران داشته است . تشدید مبارزه با آمریکا، جدایی نیروهای ملی گرا و میانه رو از مسیر اصلی انقلاب و همچنین خلع سلاح گروههای چیگرا از شعار مبارزه با آمریکا مهمترین نتایج داخلی گروگان گیری بوده اند. در بعد خارجی با توجه به نفوذ آمریکا در جهان، این کشور توانست محدودیتهای اقتصادی و سیاسی زیادی علیه ایران ایجاد کند. انزوای سیاسی ایران، عامل مهمی در تشویق عراق به آغاز جنگ بود.