نام پژوهشگر: مینو رحیمی

بررسی تجربی شیوه آموزش خلاقیت در تدریس درس انشاء دوره راهنمایی
پایان نامه 0 1378
  مینو رحیمی   کیانوش هاشمیان

با توجه به اینکه خلاقیت ، بالقوه در همه انسانها وجود دارد و می توان آن را با استفاده از تکنیکهای گوناگون افزایش داد. پژوهش حاضر در بین دانش آموزان سال دوم راهنمایی دختر در شهر کرمانشاه با استفاده از روشهای آموزشی استرایکر، بدیعه پردازی، حل مسئله و بحث و گفتگو بصورت پیش آزمون و پس آزمون خلاقیت با گروه گواه انجام پذیرقت (چهار کلاس گروه آزمایش ، چهار کلاس گروه گواه) نتایج بدست آمده از تحقیق بشرح ذیل می باشد: -1 در گروه آزمایش (کلاس 38 نفره) پس از بکارگیری روش استرایکر در درس انشاء بوسیله معلم t بدست آمده در گروههای وابسته (8/001) در سطح اطمینان 95 درصد از مقدار t جدول (1/697) بزرگتر بود و فرض اول تحقیق مبنی بر اینکه "استفاده از روش استرایکر در درس انشاء می تواند خلاقیت را در دانش آموزان افزایش دهد" پذیرفته شد. -2 در گروه آزمایش (کلاس 43 نفره) پس از بکارگیری روش بدیعه پردازی در درس انشاء t بدست آمده (8/217) از مقدار t جدول (1/684) در سطح 95 درصد بزرگتر بود و فرض دوم تحقیق مبنی بر "استفاده از روش بدیعه پردازی در درس انشاء می تواند خلاقیت را در دانش آموزان افزایش دهد" پذیرفته شد. -3 در گروه آزمایش (کلاس 43 نفره) پس از بکارگیری روش حل مساله در درس انشاء t بدست آمده (5/264) در سطح اطمینان 95 درصد از مقدار t جدول (1/684) بزرگتر بود پس فرض سوم تحقیق مبنی بر اینکه "معلم با استفاده از روش حل مساله می تواند خلاقیت را در دانش آموزان افزایش دهد" پذیرفته شد. -4 در گروه آزمایش (کلاس 38 نفره) پس از بکارگیری روش تحت بحث در درس انشاء t بدست آمده (7/49) در سطح اطمینان 95 درصد از مقدار t جدول (1/697) بزرگتر بود بنابراین فرض چهارم تحقیق مبنی بر اینکه روش تحت در درس انشاء می تواند خلاقیت را در دانش آموزان افزایش دهد پذیرفته شد. در مرحله بعد پس از انجام چهار روش تدریس برای کلیه کلاسهای گروه آزمایش (4 کلاس) پس از آزمون از گروه آزمایش و گواه گرفته شد نتایج آزمون مستقل بین گروه آزمایش و گواه در نمره کل آزمون نشان داد که t بدست آمده (11/58) از مقدار t جدول (1/64) بزرگتر است . پس بین گروه آزمایش و گروه گواه تفاوت معناداری وجود دارد همچنین آزمون تحلیل واریانس بین گروه آزمایش و گواه در نمره کل آزمون نشان داد که f بدست آمده (134/0348) به میزان قابل توجهی از حد بحرانی f در سطح (6/76)0/01 بزرگتر است و میانگینهای دو گروه آزمایش و گواه با هم برابر نیستند و تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد.