سکر و صحو دو اصطلاح عرفانی هستند . سکر ، در عرفان ، به بیخودی تعبیر شده است و مقصود از پیروان سکر ، افرادی هستند که براثر غرق شدن در عوالم روحانی ، از سر جذبه ، سخنانی بر زبان رانده اند که با عقاید بقیه مسلمین ، تفاوت دارد. اما در مقابل آنها، عده ای دیگر که به اهل صحو ، مشهورند ، بر هوشیاری و بیداری عارف در جریان سلوک ، تاکید دارند و هرگونه سخن خلاف عرف را با هر بهانه ، نامعقول می شمرند . در این رساله ، نخست ، کلیاتی مختصر در مورد عرفان ، تصوف ، تعاریف و سیر تاریخی آنها آمده است . در فصل دوم به بررسی تعاریف پیروان سکر و صحو از این دو اصطلاح پرداخته شده است . در فصل سوم ، وجوه اختلاف این دو گروه در مواردی از قبیل حلول و اتحاد ، حفظ و یا افشای اسرار الهی ، انجام واجبات شرعی ، دفاع اهل سکر از ابلیس و شطح ، آمده است . در فصل چهارم ، به زندگی و شرح عقاید چهارده تن از عرفا بنام ، در مورد سکر و صحو ، پرداخته شده است . در فصل پنجم ، از بحث نتیجه گیری بعمل آمده است و خلاصه بحث ذکر شده است .