در این پروژه، از روش هم رسوبی با پیش ماده های کلرید آهن (ii) و (iii) با نسبت مولی 1:2 در یک محیط قلیایی سدیم هیدروکسید(naoh) جهت سنتز نانوذرات مگنتایت استفاده شد. متوسط سایز نانوذرات مگنتایت تهیه شده در محدوده nm 25-13 قرار دارد. سپس سطح نانوذرات مگنتایت با آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان(aptes) اصلاح شد. برای جدا کردن مقادیر کم آنیون فلوئورید از محلول های آبی با بخش آلی شامل کمپلکس آلومینیم ((iii پورفیرین al(tcpp): [tcpp:4,4,4,4-(21h,23h-porphine-5,10,15,20-tetrayl) tetrakis(benzoicacid)] پیوند داده شد. اندازه، مورفولوژی و ساختار نانوذرات توسط آنالیزهای پراش پرتو ایکس(xrd) ، میکروسکوپ الکترونی (tem) و (sem)، طیف سنجی مولکولی (ft-ir) ، آنالیز وزن سنجی حرارتی(tga) و آنالیز عنصری(chn) تعیین گردید. تمام آزمایش ها نشان داد که نانوذرات اصلاح شده برای جدا کردن آنیون فلوئورید از محیط های آبی به طور کاملا موثری استفاده میشود. تعادل جذب در 20 دقیقه اول بدست آمد. جذب فلوئورید به وسیله نانو جاذب مغناطیسی mnps/aptes/al(tcpp) به ph محلول وابسته است به طوری که بهترین بازده جذب در6/50 ph= بدست آمد. همچنین مطالعات بعدی نشان داد که از این جاذب برای حذف فلوئورید در محلول های آبی تا 0/6 مرتبه می توان استفاده کرد، بدون اینکه تغییر چشم گیری در ظرفیت جذب آن ایجاد شود. به علاوه تاثیر زمان تماس، مقدار جاذب و حضور آنیون های همزیست نیز بررسی گردید.

در این تحقیق نانوذرات مگنتایت با روش همرسوبی با استفاده از پیش ماده های کلرید آهن (ii) و ((iii با نسبت مولی 2:1 در محیط قلیایی (سود) سنتز شد. اندازه متوسط ذرات سنتز شده 45 نانومتر بدست آمد. سپس سطح نانوذرات با آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان ((aptes اصلاح شد و برای حذف یون فلوئورید از آب های آلوده، سطح اصلاح شده نانوذرات به وسیله گالیم پورفیرینga(tcpp) عاملدار شد. ساختار و اندازه نانوذرات بوسیله آنالیزهای xrd، tem، ft-ir و tga بررسی شد. انجام آزمایش ها نشان داد که نانوجاذب تولید شده می تواند به طور موثری یون فلوئورید را حذف کند. شرایط بهینه بدست آمده: 50 میلی گرم نانوجاذب ، ph=5/5 در زمان 30 دقیقه، 97درصد فلوئورید از محلول 10 میلی گرم در لیتر جذب شد. مطالعات بعدی نشان داد که نانوجاذب پیشنهادی قابل بازیافت و استفاده مجدد می باشد و تا 4 بار قابل استفاده است بدون اینکه تغییری در ظرفیت جذب آن ایجاد شود. هم چنین حضور آنیون های دیگر در محیط هم بررسی شد و مشخص شد که غلظت یکسان اثر چشمگیری برفرآیند جذب فلوئورید ندارد.

انواع زیادی از گونه های مورد تجزیه شیمیائی، کلینیکی و زیست محیطی در حال حاضر به طور معمول با استفاده از الکترودهای یون گزین بر پایه غشاهای پلیمری اندازه گیری می شوند. الکترودهای آنیون گزین قدیمی بر مبنای نمکهای چهارتائی آمونیوم یا فسفونیم، همگی رفتار انتخابگری که ((سری هافمیستر)) نامیده می شود، از خود نشان می دادند. اما از سال 1980 تحقیق بر روی اکترودهای غشائی آنیون گزین ((ضدهافمیستر)) بیشتر مورد توجه قرار گرفت.به خاطر اهمیت تعیین انتخابی تیوسیانات مخصوصا در نمونه های غذائی، بیولوژیکی و آبی، در این کار طراحی و ساخت یک غشا پلیمری پوشش داده شده بر روی الکترود گرافیتی با انتخابگری بی نظیر نسبت به تیوسیانات گزارش می شود. اثر ترکیب غشا، ‏‎ph‎‏ و یونهای خارجی بررسی شدند. الکترود پاسخ نزدیک نرنستی با شیب 8/57 میلی ولت بر دهگان در محدوده غلظتی گسترده ‏‎m‎‏10*1/0-10*1/0 با حد ‏‎m‎‏ 10*8/4 (8/2 نانوگرم بر میلی لیتر) دارا است. حسگر پیشنهادی انتخابگری بالائی به تیوسیانات نسبت به بسیاری از آنیونهای معدنی و آلی متداول از خود نشان می دهد. از الکترود به طور موفقیت آمیز در تعیین مستقیم تیوسیانات در نمونه های شیر و بیولوژیکی، و به عنوان الکترود شناساگر در تیتراسیون یون نقره توسط تیوسیانات استفاده شد.همچنین به خاطر اهمیت یدید در بسیاری از سیستمهای بیولوژیکی، ما از سریم سالن به عنوان یک یونوفور عالی در ساخت الکترود غشائی انتخابگر یدید استفاده کردیم. این حسگر پیشنهادی رفتار انتخابگری ضدهافمیستربا ارجحیت نسبت به یدید در مقایسه با سایر آنیون های آلی و معدنی از خود نشان میدهد. حسگر پیشنهادی دارای رفتار نرنستی در محدوده وسیع ‏‎m‎‏10*5/0-10*8/0، شیب 5/57 میلی ولت بر دهگان و حد تشخیص ‏‎m‎‏10)6/0 می باشد. از الکترود به طور موفقیت آمیز به عنوان الکترود شناساگر در تیتراسیون یون نقره توسط یدید استفاده شد.