جمع آوری آبهای سطحی در پشت مخازن سدها یکی از پیچیده ترین و پرهزینه ترین مسائل مهندسی به شمار می آید. از مهمترین مسائلی که در ساخت سدها وجود دارد مسئله نشت آب از محل پی سنگ محور و تکیه گاهها می باشد که علاوه بر هدر رفتن آب ذخیره شده در پشت سد، پایداری سازه سد را نیز به خطر می اندازد. جهت جلوگیری از این امر از روشهای مختلف آب بندی در محل پی سنگ سدها استفاده می شود تا از یک سو میزان نشت آب حداقل ممکن برسد و از سوی دیگر مسیر حرکت آب در زیر محور سد طولانی تر گردد. از مهمترین روشهای آب بندی انجام عملیات تزریق می باشد که در این عملیات یک سیال پرکننده مناسب تحت فشار به درون خلل و فرج تشکیلات خاکی و درزه و شکاف و تشکیلات سنگی وارد شده و باعث بهبود خصوصیات آنها می گردد. در محدوده سد قره آقاچ به منظور طراحی بهینه عملیات تزریق از مجموعه مطالعات زمین شناسی، ژئوفیزیک و هیدروژئولوژی استفاده شده است. در این رابطه با استفاده از بررسیهای زمین شناسی وضعیت ساختارهای تکتونیکی حاکم بر منطقه و مشخصات این ساختارها مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین به منظور مشخص نمودن ساختارهای زیر سطحی و مناطق با پتانسیل بالا در فرار آب از عملیات مدلسازی معکوس هموار و پارامتری بر روی اطلاعات حاصل از برداشتهای مقاومت سنجی استفاده شده است و با استفاده از این عملیات مناطق با درزه و شکاف زیاد از مناطق با درزه و شکاف کم جدا شده و همچنین امتداد گسل موجود در پائین دست محور که در محدوده محور سد توسط آبرفت پوشیده شده، مشخص شده است. آنالیز نفوذپذیری در محور وتکیه گاهها نشان دهنده نفوذ پذیریهای بالا در محور و تکیه گاه راست و نفوذپذیری پائین در تکیه گاه چپ می باشد. همچنین با بررسی وضعیت حرکت آب زیرزمینی در واحدهای مختلف زمین شناسی موجود بر روی محور و تکیه گاهها و محدوده مخزن نشان دهنده حرکت آب زیرزمینی به سمت پائین دست می باشد که لزوم استفاده از عملیات آب بندی را مشخص می نماید. در نهایت با تلفیق نتایج حاصل از بررسیهای ذکر شده نیاز به انجام عملیات تزریق در محور و تکیه گاه راست مشخص می گردد و به منظور مشخص نمودن عمق و طول پرده تزریق از تلفیق نتایج حاصل از آزمایش لوژان و نتایج حاصل ا زمدلسازیهای انجام شده بر روی داده های مقاومت سنجی استفاده شده است.