خاک های محدوده مطالعاتی در زیر گروه التیک هاپلیودالفز طبقه بندی شدند. از افق های نیمرخ های خاک نمونه برداری انجام گردید و تعدادی نمونه دست نخورده نیز برای انجام مطالعات میکرومورفولوژی تهیه شد. نتایج مطالعات فیزیکو شیمیایی نشان دهنده درصد اشباع بازی زیاد در افق های سطحی نیمرخ های خاک است که شرایط نا مطلوبی را برای گیاه چای ایجاد می کند. نتایج مطالعه مقاطع نازک افق های زیر سطحی نیمرخ های شاهد وجود عوارض مختلف شامل پوشش های متعدد رس با مشخصات فرایند های ایلوویشن و پرشدگی های رس درون حفرات به شکل کانال و مقدار زیاد پوشش های رس تورق یافته و ندول های متعدد آهن از انواع تیپیک، هالو، مجزا و همچنین فضولات جانوری را نشان داد.

تراکم خاک یکی از شاخص های نشان دهنده تخریب فیزیکی خاک است که با افزایش جرم مخصوص ظاهری و کاهش فضای منافذ می تواند رشد گیاه، فعالیت میکروبی و چرخه عناصر غذایی را محدود کند. به منظور بررسی اثر تراکم بر فرایند معدنی شدن نیتروژن در خاک و جذب آن توسط گیاه آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان انجام گرفت. تراکم خاک در سه سطح (تراکم طبیعی، ده و بیست درصد تراکم)، نوع خاک در دو سطح (بافت سبک و سنگین) و پنج مرحله زمانی (روزهای 1، 7، 14، 30 و 60 پس از کاشت) مورد بررسی قرار گرفت که مجموعاً شامل 18 گلدان بود. غلظت آمونیوم و نیترات خاک در پنج مرحله زمانی اندازه گیری شد. سایر خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژی موثر در معدنی شدن نیتروژن شامل مقاومت مکانیکی خاک، نیتروژن کل خاک و گیاه، ph، ماده آلی، تنفس خاک و فعالیت آنزیم اوره آز خاک نیز در دو مرحله زمانی (14 و 60 روز پس از کاشت) اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر تراکم خاک، مراحل زمانی و اثر متقابل این دو بر غلظت آمونیوم و نیترات در سطح احتمال یک درصد معنی دار بوده است و غلظت آمونیوم و نیترات در تیمار تراکم طبیعی نسبت به تیمارهای متراکم بیشتر است. بررسی روند تغییرات غلظت آمونیوم و نیترات در مراحل زمانی مختلف نشان داد که با گذشت زمان، نیتروژن آمونیومی در خاک افزایش و نیتروژن نیتراتی کاهش می یابد و کاهش معنی دار غلظت آمونیوم در نمونه های متراکم تر مربوط به مرحله دوم و سوم اندازه گیری بود. همچنین غلظت نیترات تحت تأثیر نوع خاک و اثر متقابل نوع خاک با مراحل زمانی برای آمونیوم در سطح پنج درصد معنی دار بود و غلظت آمونیوم و نیترات خاک رسی بیشتر از خاک شنی بود. به طور کلی نتایج نشان داد که با افزایش تراکم خاک، شاخص مقاومت مکانیکی خاک افزایش یافته و با تغییر ph، فعالیت میکروبی خاک تغییر می کند، به طوری که تنفس خاک و فعالیت آنزیم اوره آز کاهش یافته و درنتیجه نیتروژن کل خاک کاهش می یابد. در نمونه های متراکم نیتروژن آلی کمتری به فرم آمونیومی در می آید و تشکیل نیترات به دنبال آمونیومی شدن، کاهش پیدا می کند. همچنین در تیمارهای متراکم نسبت به تیمار تراکم طبیعی نیتروژن کمتری مورد استفاده گیاه قرار می گیرد.

چکیده ندارد.

اندازه گیری خصوصیات هیدرولیکی خاک ها نظیر هدایت آب اشباع و ظرفیت رطوبت قابل دسترس در خاک های با بافت رسی به علت هزینه زیاد و زمان بری آن اغلب با مشکل مواجه است. در این طمالعه امکان تخمین این دو خصوصیت با اهمیت توسط خصوصیاتی از خاک که به سادگی قابل اندازه گیری هستند و به طور عمومی در مطالعات خاکشناسی ثبت می شوند، مورد بررسی قرار گرفته است. خاک های مورد مطالعه، خاک های کشاورزی با بافت رسی در استان گیلان است و درصد رس ‏‎(%c)‎‏، شن ‏‎(%s)‎‏، سیلت ‏‎(%si)‎‏ و وزن مخصوص ظاهری ‏‎(b.d)‎‏ و درصد کربن آلی ‏‎(%o.c)‎‏، به عنوان متغیرهای مستقل این مطالعه محسوب می شوند. از دو سری داده خاکشناسی استفاده شد. سری اول (شامل 187 نمونه) برای رگرسیون خطی چندگانه به منظور ایجاد رابطه ای بین هدایت آبی اشباع ‏‎(k )‎‏ ‎ و رطوبت قابل دسترس ‏‎(awc)‎‏ با پنج خصوصیت مستقل ذکر شده و سری دوم (شامل 34 نمونه) برای آزمون نتایج و تعیین دقت معادلات رگرسیونی بدست آمده، بودند. مدل های رگرسیونی بدست آمده برای تخمین هدایت آبی اشباع و رطوبت قابل دسترسی به شرح زیر بود:‏‎r =0.972‎‏ ‏‎(cm/day) k =-3.288+15.168 b.d-0.198%c+0.531%o.c‎‏ ‏‎r =0.855‎‏ ‏‎(%)awc=-17.830+0.974%c‎‏ ‏‎(%c>40)‎‏ارتباط وزن مخصوص ظاهری با اندازه خلل و فرج و مقدار کربن آلی نیز با تاثیر بر ساختمان خاک و هم آوری ذرات آن در ایجاد خلل و فرج مناسب موثر خواهند بود و در نتیجه می توانند بر افزایش مقدار هدایت آبی اشباع تاثیر گذارند ولی مقدار رس به علت تاثیری که بر اندازه خلل و فرج دارد می تواند بر مقدار هدایت آبی اشباع تاثیر معکوس بگذارد. هم چنین مقدار رس به همان علت افزایش خلل و فرج ریز در خاک موجب افزای نگهداشت آب در خاک شده و میزان رطوبت قابل استفاده در خاک را به مقدار قابل ملاظه ای افزایش می دهد. مقدار ضریب همبستگی بین مقادیر اندازه گیری شده و تخمین زده شده برای هدایت آبی اشباع ‏‎‏‎‏‎(r=0.979**‎‏) و برای رطوبت قابل استفاده ‏‎(r=0.935**)‎‏ بود.