مولانا جلال الدین محمدبلخی مشهور به مولوی، یکی از بزرگترین شاعران قرن هفتم هجری است که در مثنوی شریف خود، امور اجتماعی متعددی را مطرح کرده است. از جمله مهمترین آنها ، بحث ازدواج و مقدمات جشن عروسی است. مقدماتی نظیر تعیین کابین و تهیه جهاز و رسومی نظیر حنابندان، آذین بندی، دف زدن و ولیمه دادن. علاوه بر این، آیین خاکسپاری میت و عزاداری و رسوم و تشریفات مرسوم به آنها نیز در این کتاب ارزشمند ذکر شده است.اشاره به انواع خوراکیهای رایج در زمانهای گذشته نیز یکی دیگر از اشارات اجتماعی مندرج در مثنوی است. در جامه خانه مثنوی نیز انواع پوشیدنیها وجود دارد. پوشاک صوفیان و عوام، پوشاک جنگ و زنان و نیز پوشش اتاق، نمونه هایی از این پوشیدنیهاست. مولای روم ، تفریحات را در دو بخش معرفی می کند: شکار و باده گساری. در داروخانه مثنوی نیز انواع درمانها نظیر مرهم نهادن ، داغ کردن و روغنهای گیاهی به چشم می خورد.در بازارهای مثنوی ، سرو صدای فروشندگان به گوش می رسد. سراینده مثنوی ما را با اعتقادات رایج در میان مردم عامه زمان خود آشنا می کند.