هدف از اجرای پژوهش حاضر، ارزیابی همگرایی آزمون بالک آزمایشگاهی و میدانی در برآورد آمادگی قلبی- تنفسی زنان و مردان فعال و غیر فعال می باشد. روش: از بین250 فرد داوطلب، 180 فرد سالم(60 زن و مرد جوان و فعال، 60 زن و مرد جوان غیر فعال، 60 مرد و زن غیر فعال 60-30 ساله) به عنوان نمونه نهایی انتخاب گردید. بعد از اندازه گیری شاخص های آنتروپومتریک(سن، قد، وزن و شاخص توده بدن) هر یک از آزمودنی ها در دو آزمون شرکت نمودند. گروه 1: آزمون های نوارگردان بالک- ویر(روش ملاک) و آزمون 15 دقیقه ای بالک و گروه 2 و 3: آزمون های نوارگردان بالک- ویر و آزمون 5 دقیقه ای بالک. پس از جمع آوری داده ها برای ارزیابی همگرایی آزمون ها، از روش بلاند-آلتمن استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که در گروه 2، آزمون 5 دقیقه ای بالک نسبت به آزمون نوارگردان بالک- ویر( روش ملاک) مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی زنان و مردان جوان غیر فعال را به مقدار بسیار زیادی(به ترتیب 16/86 و 12/19 میلی لیتر کیلوگرم دقیقه) با بیش تخمینی برآورد نموده است و در نتیجه دو روش برای برآورد مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی در محدوده 95 درصد، همگرایی قابل قبولی ندارند، اما در گروه 3، همگرایی معناداری بین دو آزمون حاصل شد(0/05=p). همچنین در گروه 1، آزمون 15 دقیقه ای بالک با آزمون نوارگردان بالک و ویر همگرایی معناداری در سطح 0/05=p نداشت. نتیجه گیری: نتیجه این مطالعه نشان می دهد که آزمون 5 دقیقه ای بالک و آزمون نوارگردان بالک- ویر در برآورد آمادگی قلبی - تنفسی زنان و مردان غیر فعال60-30 سال همگرایی معناداری دارد.

هدف پژوهش حاضر، برآورد، اندازه گیری و مقایسه نبض اکسیژن در حالت استراحت و فعالیت در دانشجویان پسر فعال بوده است. بدین منظور 23نفر دانشجوی پسر فعال با میانگین سنی 01/2±2/22(سال)، قد6/4±52/175(سانتی متر) و وزن42/5±96/66(کیلوگرم) که بصورت گزینشی انتخاب شده بودند، در این تحقیق شرکت نمودند.. نبض اکسیژن در حالت استراحت با معادلات پیشگو و گازآنالیزور محاسبه شد. به منظور برآورد و اندازه گیری مقادیر حداکثر نبض اکسیژن، آزمودنی های تحقیق: آزمون های ورزشی آزمون نوارگردان بروس ، آزمون دوچرخه(آستراند) ، آزمون پله کویین با دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و بدون دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی را اجرا کردند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون tهمبسته نبض اکسیژن حالت استراحت برآوردشده از معادلات پیشگو نسبت به نبض اکسیژن حالت استراحت اندازه گیری شده ازگازانالیزور تفاوت معنی داری نشان داد(007/0.?p). حداکثر نبض اکسیژن اندازه گیری شده از آزمون نوارگردان(bruse ) با دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی نسبت به حداکثر نبض اکسیژن برآورد شده از آزمون نوارگردان(bruse( تفاوت معنی داری نشان داد(000/0 ?p ). و حداکثر نبض اکسیژن اندازه گیری شده از آزمون دوچرخه(آستراند) با دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی نسبت به حداکثر نبض اکسیژن اندازه گیری شده از آزمون پله کوئین با دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی تفاوت معناداری نشان نداد(281/0 ?p). تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه نسبتحداکثر نبض اکسیژن برآورد شده از آزمون نوارگردان نسبت به آزمون دوچرخه(آستراند) هر دو بدون گازانالیزورتفاوتمعنیداریندارد(117/0). همچنینحداکثرنبضاکسیژنبرآوردشدهازآزموننوارگردان (بروس) نسبتبهحداکثرنبضاکسیژنبرآوردشدهازآزمونپلهکوئین هر دو بدون گازانالیزورتفاوتتفاوتمعنیداریوجوددارد(000/0). وحداکثرنبضاکسیژنبرآوردشدهازآزموندوچرخه(آستراند) تفاوتمعنیدارینسبتبهحداکثرنبضاکسیژنبرآوردشدهازآزمونپلهکوئین هر دو بدون گازانالیزورتفاوتدارد(000/0).نتیجه گیری: تفاوت درصد خطا های روش های اندازه گیری در مقایسه با آزموننوارگردان (بروس) با گازآنالیزور: آزمون های بروس بدون گازآنالیزور(74/7-)،آزمون آستراند بدون گازآنالیزور(15/4-)، آزمون آستراند با گازآنالیزور(04/16-)،آزمون پله کوئین با گازآنالیزور(20-) و آزمون پله کوئین بدون گازآنالیزور(56/47-). این تحقیق نشان می دهد که اگر گارآنالیزور در دسترس نباشد دوچرخه آستراند بهترین روش برآورد کننده حداکثر نبض اکسیزن می باشد.

هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی پایایی پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به مسافت و وابسته به فرد در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (hrdp) در بین دختران جوان غیر فعال بود. بدین منظور، تعداد 30 نفر از دختران غیرفعال ( سن 20/1±19سال، قد 39/7±57/162سانتی متر، وزن 90/8±84/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی22/1±13/33میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 10 نفره تقسیم شدند. آزمودنی های هر سه گروه پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به مسافت و وابسته به فرد را دو بار در دو جلسه ی مجزا با فاصله ی یک هفته اجرا کردند. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب از دستگاه تله متری استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری آزمون - آزمون مجدد و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که پروتکل وابسته به مسافت (001/0?p، 932/0=r)، پروتکل وابسته به زمان (008/0?p، 814/0=r) و وابسته به فرد(008/0?p، 884/0=r) از تکرار پذیری بالائی برخوردار هستند. بدین ترتیب می توان اظهار داشت که پروتکل های وابسته به زمان، وابسته به فرد و وابسته به مسافت، برای تعیین hrdp پایایی دارند.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر نوشابه ورزشی زمزم ایزوتونیک برقابلیت های زیست- حرکتی و ظرفیت بی هوازی دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که به صورت میدانی انجام شد. به همین منظور از میان دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی، تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت مساوی و تصادفی جایگزین شدند. عملکرد آزمودنی ها در زمینه قابلیت های زیست- حرکتی شامل سرعت، قدرت و استقامت قلبی تنفسی؛ همچنین ظرفیت بی هوازی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون t همبسته استفاده شد(05/0 ). نتایج نشان داد که مصرف نوشابه ورزشی زمزم ایزوتونیک بر عملکرد سرعت، قدرت بیشینه بالاتنه، استقامت قلبی– تنفسی و توان بی هوازی میانگین دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه محقق اردبیلی اثر مثبت و معنی داری دارد؛ اما اثر آن بر قدرت بیشینه پایین تنه، توان بی هوازی اوج و حداقل و شاخص خستگی معنی داری نمی باشد. با توجه به نتایج به دست آمده چنین می توان نتیجه گیری نمود که از نوشابه ورزشی زمزم ایزوتونیک می توان در راستای بهبود عملکرد ورزشی استفاده نمود؛ با این حال طراحی نوشابه های ورزشی جدید بر اساس سیستم انرژی مورد استفاده در ورزش مورد نظر می تواند به توسعه و گسترش استفاده درست از نوشابه های ورزشی کمک کند. همچنین مصرف طولانی مدت این نوشابه نیاز به تحقیق دارد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیرهشت هفته تمرین ورزشی در محدوده بین آستانه ی هوازی و آستانه بی هوازی بر متغیر های قلبی- تنفسی مردان جوان غیرفعال انجام شد. روش تحقیق: بدین منظور20 مرد غیر فعال با میانگین سنی 01/1±44/20سال، قد 97/5±67/179سانتی متر و توده بدن 83/3 ± 75/70 کیلوگرم به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. آزمودنی ها در سه مرحله (پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون) آزمون فزاینده نوارگردان را برای تعیین شاخص های قلبی-تنفسی اجرا کردند. داده ها با روش اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری (05/0 p<) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: تغییرات معنی داری در vo2max،hrmax ، petco2، peto2متعاقب تمرین ذکر شده وجود نداشت. اما vvo2max، rer به گونه ای معنی دار افزایش یافت (05/0p< ). به علاوه، کاهش معنی داری در ضربان قلب و فشار خون سیستول و دیاستول در گروه تمرینی وجود داشت (05/0p< ). همچنین تفاوت هایی در متغییرهای اندازه گیری شده بین گروه تمرینی و کنترل وجود داشت اما معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که، تمرین ورزشی فاکتور های قلبی- تنفسی مورد نظر را بهبود می بخشد، اما تمرین با شدتی بالاتر نسبت به شدت 75% در بهبود متغیر های قلبی - تنفسی مردان تمرین نکرده موثرتر است.

چکیده هدف از این تحقیق بررسی تأثیر مصرف پودر جینسینگ بر متغیرهای قلبی- تنفسی و عملکردی دانشجویان دختر فعال دانشگاه محقق اردبیلی تحقیق حاضر انجام گرفت. روش: بیست نفر دانشجوی دختر سالم وفعال دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی انتخاب و در دو گروه دسته بندی شدند. )گروه کنترل به تعداد 8 n= از دانشگاه محقق اردبیلی با دامنه سنی 39/2± 21به وزن 31/5 ± 70/59 ، درصدچربی 89/2 30/23 و به قد 84/4± 97/160 و گروه آزمودنی به تعداد 8 n= با دامنه سنی 68/1± 21.65 به وزن 84/8 ± 36/56 ، درصدچربی 46/6± 80/21و به قد 96/5 ± 65/160) که در سطح معنی داری (05/0 p? ) مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش پروتکل وابسته به فرد در روی نوارگردان هوشمند ، از طریق دستگاه تجزیه کننده ی گازهای تنفسی و نیز 24 ساعت بعد از اجرای پروتکل وابسته به فرد آزمون رست به صورت پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد. به این منظور از روش آماری ancova برای دو گروه مستقل استفاده شد. یافته های تحقیق: نشان داد که مصرف پودر جینسینگ به طور معنی دار مصرف انرژی از چربیها را کاهش داده و سهم انرزی از کربوهیدراتها را افزایش داده است و همچنین بر کاهش نسبت تبادل تنفسی و افزایش سرعت اجرای فعالیت ورزشی موثر بود. بحث: بر اساس نتایج تحقیق حاضر دریافتیم که مصرف پودر جینسینگ به طور معنی دار مصرف انرژی از چربیها را کاهش داده و سهم انرزی از کربوهیدراتها را افزایش داده است و همچنین بر کاهش نسبت تبادل تنفسی و افزایش سرعت اجرای فعالیت ورزشی موثر بود. بحث: می شود چنین استدلال کرد که مصرف جینسینگ سبب یک بهبود در سازگاری عملکرد ورزشی، ناشی از تغییرات در متابولیسم انرژی شده است. بنابراین، با توجه به نتایج تحقیق این امکان نیز وجود دارد که جینسینگ می تواند بر عملکرد سرعتی افراد موثر باشد