تحقیق حاضر با توجه به اهمیت فاکتور رشد پلاکتی در روند التیام و اهمیت مصرف کورتیکواستروئیدها در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های پوستی و تاخیر التیام هنگام استفاده از کورتیکواستروئیدها، جهت بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در روند التیام پوست در حیوانات طبیعی و حیوانات تحت درمان با کورتیکواستروئیدها انجام گرفت. در این مطالعه از تعداد ده قلاده سگ نر بالغ نژاد مخلوط با میانگین وزنی (4±31) کیلوگرم و سن 2 تا 4 سال استفاده شد. در روز شروع مطالعه حیوانات به دو گروه پنج تایی تقسیم شدند. جهت ایجاد نقصان ایمنی در یک گروه از سگ ها، از شش روز قبل از ایجاد زخم ها به صورت یک روز در میان دگزامتازون با دوز 5/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به روش داخل عضلانی تزریق شد، و تا 8 روز بعد از ایجاد زخم ها ادامه پیدا کرد (درمجموع 8 تزریق). در گروه دیگر نیز در روزهای ذکر شده به جای دگزامتازون سرم فیزیولوژی استریل تزریق شد. تحت بیهوشی عمومی، شش عدد زخم تمام ضخامت به اندازه ی 20×20 میلی متر مربع در ناحیه ی پشت حیوانات به صورت قرینه در دو طرف ستون مهره ها ایجاد شد. در هر دو گروه، زخم های طرف راست به عنوان گروه درمان به وسیله ی 1 میلی لیتر ژل پلاسمای غنی از پلاکت درمان شدند و برروی زخم های طرف چپ درمانی انجام نگرفت (گروه کنترل). 24 ساعت پس از ایجاد زخم ها درمان شروع شد و به صورت یک روز در میان تا سه بار ادامه پیدا کرد. در روزهای 7، 14 و 21 بعد از ایجاد زخم ها بیوپسی از زوایای مشابه زخم ها برای بررسی هیستوپاتولوژی گرفته شد. نتایج مطالعات نشان داد که هیچ اختلاف معنی داری بین دو گروه درمان و کنترل از نظر میانه اپیتلیزاسیون، خونریزی، بافت نکروزه، توده فیبرینی، سلول های آماسی، بافت جوانه ای، فیبروپلازی وجود ندارد (05/0p>). تنها در زخم های درمان حیواناتی که تحت رژیم دارویی دگزامتازون نبودند، میزان شکل گیری باندل های کلاژنی به صورت معنی داری بیش از زخم های درمان حیواناتی که تحت رژیم دارویی دگزامتازون قرار داشتند، بود(05/0p<). یافته های این مطالعه نشان می دهد که درمان زخم های تمام ضخامت با اندازه ی کوچک در ناحیه ی پشتی سگ ها با پلاسمای غنی از پلاکت در سه نوبت باعث بهبود در تسریع روند التیام نمی شود. همچنین پلاسمای غنی از پلاکت نمی تواند التیام زخم را در سگ های تحت درمان با دگزامتازون حداقل تا روز 13 بعد از آخرین تزریق به طور معنی داری بهبود بخشد. این مطالعه نشان می دهد که ممکن است این روش بیشتر با فراهم کردن منبع مهمی از میانجی ها برای مدیریت بهبود زخم های مزمنی که قسمت وسیعی از بافت از بین رفته باشد مفید و موثر باشد. احتمالا ژل prp از طریق تأثیر روی اپیتلیزاسیون و تشکیل بافت جوانه ای منجر به تسهیل التیام زخم می شود.

اسب ترکمن یکی از نژادهای برجسته در دنیا می باشد. استقامت و نیز توان زیستن در شرایط سخت محیطی یکی از ویژگی-های بارز این نژاد است. این ویژگی ها سبب شده تا این نژاد به عنوان یک اسب مسابقه ای مورد توجه باشد. هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد ورزشی این نژاد اسب در یک دوره مسابقات اسب دوانی بوده است. 15 رأس اسب ترکمن در طی یک دوره ی اسب-دوانی مورد مطالعه واقع شدند. جهت ارزیابی عملکرد این اسب ها اقدام به خون گیری از آن ها شد تا فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گیرد. خون گیری در زمان های 24 ساعت قبل از مسابقه (زمان 1)، بلافاصله بعد از مسابقه (زمان 2)، 6 ساعت بعد از مسابقه (زمان 3)، 24 ساعت بعد از مسابقه (زمان 4) و 48 ساعت بعد از مسابقه (زمان 5) انجام شد. فاکتورهای خونی مورد اندازه گیری شامل حجم فشرده سلولی، غلظت هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، حجم متوسط گلبولی، هموگلوبین متوسط گلبولی، غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی، پلاکت ها و تعداد تام گلبول های سفید و نیز میزان افتراقی آن ها بود. فاکتورهای بیوشیمیایی شامل پروتئین تام پلاسما، فیبرینوژن، آسپارتات ترانس آمیناز، آلانین ترانس آمیناز، کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز بود. آنالیز آماری داده های مربوط به خون شناسی اثر معنادار زمان (05/0?) را بر روی تمام فاکتورهای خونی به جز غلظت هموگلوبین، تعداد گلبول های قرمز، نوتروفیل های باند، بازوفیل و مونوسیت نشان داد. در مورد تمام فاکتورهای بیوشیمیایی نیز اثر معنادار زمان (05/0?) مشاهده شد. نتایج حاصل نشان می دهد که اسب ترکمن در مسابقات سرعتی با مسافت عادی از لحاظ عملکردی دارای توان تطبیق پذیری مناسبی است. افزایش تمام فاکتورهای مورد بررسی بعد از رقابت، هر چند معنادار، در محدوده طبیعی خود بوده است.

با توجه به اهمیت استرس اکسیداتیو در ایجاد ضایعات پاتولوژیک در حین بی هوشی، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر استفاده از داروهای شل کننده عضلانی بر برخی از شاخص های استرس اکسیداتیو در حین بی هوشی و عمل جراحی اورایوهیستریکتومی در سگ بود. برای این منظور تعداد 15 قلاده سگ ماده با میانگین سنی 3-2 سال و وزن متوسط 30-20 کیلوگرم برای انجام این تحقیق انتخاب شدند. حیوانات به سه گروه 5 قلاده ای تقسیم و در هر گروه با دو رژیم بیهوشی به طور جداگانه بیهوش و سپس تمام سگ ها جز یک گروه تحت جراحی اواریوهیسترکتومی قرار گرفتند. مدت زمان تمام جراحی ها یکسان در نظر گرفته شد. در سگ های گروه اول و دوم (گروه های درمانی) آسپرومازین به میزان 1/0 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن به صورت عضلانی به عنوان پیش بیهوشی تزریق گردید. بعد از حدود 15 دقیقه، کتامین ( 6 میلی گرم/کیلوگرم) به صورت وریدی و آهسته تزریق شد تا القا بیهوشی صورت گیرد. سپس درداخل نای لوله ی نایی قرار داده و مسیر تنفسی حیوان به دستگاه وصل شد. برای ادامه ی بیهوشی از ایزوفلوران (بین 2 تا 3 درصد) استفاده گردید. در گروه درمانی اول از داروی شل کننده عضلانی آتراکوریوم برای شلی عضلانی استفاده شد ولی در گروه درمانی دوم از داروی آتراکوریوم استفاده نگردید و سپس در هر دو گروه درمانی اول و دوم عمل اواریوهیسترکتومی روی سگ ها انجام شد. در گروه کنترل نیز بی هوشی انجام گرفت (بدون استفاده از آتراکوریوم) و محوطه بطنی باز شد، اما عمل اواریوهیسترکتومی انجام نگرفت. نمونه خون وریدی از ورید صافن یا سفالیک از تمامی سگ ها در سه گروه آزمایشی در زمان های زیر اخذ گردید: قبل از شروع بیهوشی، زمان شروع جراحی(دقیقه ی صفر) و انتهای بیهوشی یا sternal recumbancy (دقیقه ی 120) و 24 ساعت بعد از شروع بیهوشی. نمونه خون بدون ماده ضد انعقاد برای جداسازی سرم استفاده گردید. مالون دی آلدئید، مقادیر تام گروه های تیول و ظرفیت احیاء کنندگی آهن((tac اندازه گیری شد. مقادیر مالون دی آلدئید در دو گروه درمانی با استفاده از اتراکوریوم و بدون استفاده از اتراکوریوم اختلاف معنی داری داشت. در حالی که اختلاف این دو گروه با گروه کنترل معنی دار نبود. کمترین مقدار مالون دی آلدئید در گروه آتراکوریوم بود و بیشترین مقدار مالون دی آلدئید در گروه بدون استفاده از اتراکوریوم دیده شد که این اختلاف معنی دار بود. مقادیر تام گروه های تیول و ظرفیت احیاء کنندگی آهن بین سه گروه آزمایشی اختلاف معنی داری نداشت. ولی اثر زمان (نمونه برداری در مراحل مختلف) بر مقادیر ظرفیت احیاء کنندگی آهن معنی دار بود، چنانکه در زمان 2 ساعت پس از جراحی مقدار این شاخص به کمترین حد خود رسید که این اختلاف با زمان قبل از بی هوشی و 24 ساعت پس از عمل جراحی کاملاً معنی دار بود. با توجه به نتایج حاضر به نظر می رسد بی هوشی و انجام عمل جراحی اورایوهیستریکتومی سبب افزایش استرس اکسیداتیو می گردد و استفاده از شل کننده های عضلانی اثر مثبتی در روند کاهش این استرس ایفا می کند.

امروزه صنعت اسب داری دارای جایگاه ویژه ای در بین طرفداران این صنعت می باشد و هر ساله هزینه های زیادی صرف نگهداری و پرورش اسب می شود. از جمله هزینه هایی که مبالغ زیادی را به خود اختصاص می دهد مربوط به خدمات دامپزشکی می باشد. یکی از مهمترین بیماری هایی که موجب بازنشستگی زودرس اسب ها می شود مشکلات مفصلی هستند که از آن جمله می توان به استئوکندروزیس دیسکنس ، شکستگی های چیپ و استئوآرتریت ها اشاره کرد. از روش های درمانی این نوع ضایعات می توان به جراحی آرتروتومی که در گذشته بسیار استفاده می شده اشاره کرد. امروزه به علت مشکلات فراوانی که در این نوع جراحی ایجاد می شود روش جدیدی به نام جراحی آرتروسکوپی مورد توجه بسیاری از متخصصین قرار گرفته است. در این مطالعه اطلاعات 96 راس اسب مورد بررسی قرارگرفته که از این میان بر روی 9 راس اسب جراحی آرتروسکوپی انجام گرفته است. در 9 راس اسبی که تحت جراحی آرتروسکوپی قرار گرفته اند وضعیت اندام حرکتی 8 (88.88%) راس اسب بسیار مناسب گزارش شد و التهاب و لنگش در اندام حرکتی درگیر از بین رفته است و 7 (77.77%) راس اسب به فعالیت ورزشی سابق خود بازگشت داشته اند. یک راس هنوز در حال سپری کردن دوران استراحت است و فقط در یک راس اسب بعد از 120 روز استراحت به دلیل استئوآرتریت شدید در مفصل کارپ لنگش بعد از جراحی ادامه داشته و تورم مفصل کاملا مشهود بوده و به فعالیت ورزشی سابق خود برنگشته است. از اسبان جراحی شده 3 (33.33%) راس اسب موفق شده اند مقام های قهرمانی را در مسابقات کورس کسب نمایند و 5 راس اسب دیگر علی رغم بازگشت به تمرینات سابق ورزشی خود هنوز در مسابقات شرکت نکرده اند.

در این طرح روی 90 رأس کره اسب زیر24 ماه بررسی هایی انچام گرفت.از 40 رأس آنها نمونه خون اخذ گردید و قد(ارتقاع جدوگاه تا زمین) و تنگ (دورسینه) همه نمونه ها اندازه گیری شد.دور سینه برای محاسبه وزن اندازه گیری شد و از طریق قرمول رگرسیون وزن نمامی کره ها تخمین زده شد.پرسش نامه هایی تنظیم شد که در آن از صاحبان یا مربی کره ها، نژادکره و نژاد پدر و مادر و همچنین جیره غذایی مورد استفاده کره در طی روز پرسیده می شد و در این پرسش نامه ثبت می گردید.با استخراج اطلاعات از پرسش نامه ها، جیره ها آنالیز شدند که در این باب از کتاب nrc1989 استفاده شد و میزان انرژی،کلسیم، فسفر، منیزیم،مس، روی و ... تخمین زده شد. سرم نمونه خون های اخذ شده (از سیاهرگ وداج) در اداره دامپزشکی شهرستان گنبد کاووس از طریق ساتریفیوژ جداسازی شد و سپس در آزمایشگاه بیمارستان رضوی میزان سلنیم نمونه ها اندازه گیری شدودرآزمایشگاه کلینیکال پاتولوژی دانشکده دامپزشکی فردوسی مشهد پارامترهایی از قبیل آهن،مس،روی،کلسیم،فسفر،کراتینین،لاکتات دهیدروژناز،گاماگلوتامیل ترانسفراز و ... (lمجموعا 17 پارامتر)سنجیده شد.برای اندازه گیری تمامی پارامترها به جز سلنیوم از کیت های آزمایشگاهی و دستگاه اتوآنالایزراستفاده شد.

هدف- هدف از این تحقیق ارزیابی عملکرد ورزشی اسب نژاد ترکمن در یک دوره مسابقات اسب¬دوانی بوده است. طرح مطالعه- 15 رأس اسب ترکمن در طی یک دوره¬ی اسب¬دوانی مورد مطالعه واقع شدند. جهت ارزیابی عملکرد این اسب¬ها اقدام به خون¬گیری از آن¬ها شد تا فاکتورهای استرس اکسیداتیو مورد بررسی قرار گیرد. حیوانات- اسب ترکمن یکی از نژادهای برجسته در دنیا می-باشد. استقامت و نیز توان زیستن در شرایط سخت محیطی یکی از ویژگی¬های بارز این نژاد است. این ویژگی¬ها سبب شده تا این نژاد به عنوان یک اسب مسابقه¬ای مورد توجه باشد. روش کار- خون¬گیری در زمان های 24 ساعت قبل از مسابقه (زمان 1)، بلافاصله بعد از مسابقه (زمان 2)، 6 ساعت بعد از مسابقه (زمان 3)، 24 ساعت بعد از مسابقه (زمان 4) و 48 ساعت بعد از مسابقه (زمان 5) انجام شد. فاکتورهای استرس اکسیداتیو مورد اندازه¬گیری شامل : بیلی روبین تام، روی، آهن، مس، مالون دی آلدیید، اسیداوریک، تروپونینi بود. نتایج- آنالیز آماری داده¬ های مربوطه اثر معنادار زمان (05/0?) را بر روی هیچ فاکتوری به جز آهن و اسید اوریک نشان نداد. نتیجه گیری و کاربرد بالینی- نتایج حاصل نشان می دهد که اسب ترکمن در مسابقات سرعتی با مسافت عادی از لحاظ عملکردی دارای توان تطبیق پذیری مناسبی است.

از قرن ها پیش یافته های بالینی نشان دهنده اثرات مثبت محدودیت در دریافت کالری بر روی بیماری های مختلف بوده است. امروزه نیز تحقیقات متعددی که در این زمینه انجام شده تاثیرات مفید پرهیز غذایی در موارد مختلف به اثبات رسیده است.در مطالعه حاضر تاثیر احتمالی پرهیز غذایی بر التیام زخم های جلدی موش به ویژه از نظر ماکروسکوپیک مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 50 عدد موش سوری ماده استفاده شد که به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. موش های گروه آزمایش بر خلاف گروه کنترل که دسترسی دائم به آب و غذا داشتند، هر دو هفته یکبار برای مدت 4 روز متوالی از دسترسی به غذا محروم شده و فقط به آب دسترسی داشتند، این آزمایش به مدت 8 هفته ادامه یافت. پس از گذشت یک هفته از هر دو گروه به صورت اتفاقی 20 موش انتخاب شد و جهت ایجاد زخم با استفاده از پانچ بیوپسی در نواحی یکسانی از پشت موش ها زخم هایی با قطر 9.2mm با تمام ضخامت پوست ایجاد گردید.سپس از تمامی موش های گروه آزمایش و شاهد در روزهای 0، 3، 5، 7، 11، 14، 17، 19، 21 عکسبرداری صورت گرفت. در هر مرحله از عکسبرداری پوسته تشکیل شده روی زخم توسط پنبه آغشته به سرم فیزیولوژی مرطوب گشت. سپس توسط پنس طوری که هیچگونه آسیبی به بافت اپیتلیال وارد نشود پوسته برداشته شد تا تصویری واضح و مشخص از بافت پوششی تازه تشکیل و بافت جوانه ای بدست آید. سپس عکس ها دسته بندی شده و جهت آنالیز دیجیتالی از نرم افزار کامپیوتری scion image استفاده شد. در هر عکس دو قسمت مورد ارزیابی قرار داده شد. یکی محیط دور زخم، جایی که حد فاصل پوست سالم و بافت پوششی تازه تشکیل یافته بود، قسمت دوم محیط قسمت داخلی یعنی حد فاصل بافت پوششی تازه تشکیل یافته و بافت جوانه ای بود. سپس از روی اعداد بدست آمده مقادیر زیر محاسبه شد: 1- درصد انقباض زخم 2- درصد تشکیل بافت پوششی 3- درصد التیام این سه مقدار در گروههای شاهد و آزمایش با یکدیگر مقایسه و سپس توسط نرم افزار spss (version9) با کمک تست آماری student t-test مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. در مورد درصد انقباض زخم در روزهای 3، 5، 7، 11 و 14 پس از ایجاد زخم اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایش وشاهد مشاهده گردید( p<0.05). در مورد درصد تشکیل بافت پوششی در روز 3 عکسبرداری اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایش و شاهد مشاهده نشد (p>0.05) اما در روز های 5، 7، 11 و 14 اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایش و شاهد مشاهده گردید (p<0.05).در مورد درصد التیام زخم اختلاف معنی داری بین گروه های آزمایش و شاهد در روزهای 3، 5، 7، 11 و 14 مشاهده گردید (p<0.05). بنابراین از نتایج بدست آمده می توان چنین استنباط کرد محدودیت در دریافت کالری قبل از ایجاد زخم نه تنها باعث کاهش در سرعت روند ترمیم زخم نگردیده است بلکه دارای اثرات مثبت در تسریع زخم نیز می باشد.