گرافین، یک ساختار دو بعدی از اتم های کربن که چینش شبکه ی لانه زنبوری را دارند، با خواص ترابردی بسیار جالب توجّه در فیزیک ماده چگال، در حد انرژی کم که از حامل های دیراک گونه اش نشأت می گیرد، نوید تحولی شگرف را در تکنولوژی تولید قطعات الکترونیکی و اپتیکی داده است. انعطاف پذیری، شفافیت، تحرک پذیری بسیار بالای حامل ها، استحکام در برابر تنش های کششی (بیشتر از الماس) و کم هزینه بودن، همگی از عواملی هستند که گرافین را گزینه ای مناسب جهت جایگزینی نیمه هادی های معمولی در این قطعات کرده است. تحقیقات نشان داده که این سیستم دو بعدی غوطه ور در سه بعد، نسبت به نیرو های بیرونی (کرنش ها) خواص ترابردی متفاوتی را به نمایش می گذارد. از این میان دو نوع کرنش ناهمسانگرد (هم محور) و همسانگرد اثرات متفاوتی را اعم از تولید تغییر در سرعت حامل ها در جهات مختلف و تولید میدان مغناطیسی مصنوعی منجر می شوند. در مطالعه ای که پیش رو دارید، این اثرات را در ترابرد گرافین کُپه ای به طور جداگانه و البته هم زمان و در حضور میدان مغناطیسی خارجی، در یک هندسه ی متقارن (کوربینو)، برای اولین بار بررسی کرده ایم. مطالعات ما نشان می دهد که چطور کرنش ها منجر به رسانش کلی تنها از یک وادی می شوند و چطور این کرنش ها ابزار کنترل رسانندگی در راستا های مختلف را فراهم می آورند.

علم امام بارزترین صفتی است که از دیرباز در امام شناسی مورد توجه عالمان و متفکران بوده است. اندیشمندان شیعی این ویژگی را از شروط بنیادین امامت دانسته، در رویارویی با دیگر گروه های جامعه اسلامی بر آن استدلال کرده اند. مطالعه در این موضوع همواره با نگرش ها و رویکردهای فکری مختلفی صورت گرفته و در میزان و چگونگی آن اختلافاتی پدید آمده است. این تحقیق با رویکردی تطبیقی و با بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی، به بررسی دیدگاه حکما و متکلمین درباره علم امام پرداخته، درصدد مقایسه و تا حدّ امکان جمع نظر متکلمان با حکمت متعالیه برآمده است. بر اساس نتایج به دست آمده از ادله طرفین، هر دو گروه بر تقیّد علم امام به ذاتی نبودن و افاضه از جانب خداوند متعال و نیز بر عدم احاطه علم ایشان نسبت به کنه ذات و صفات ذاتی خداوند اتفاق دارند. اختلاف طرفین تنها بر سر علم امام به جمیع افعال الهی و احاطه او بر همه موضوعات و مخلوقات است که تفاوت گذاشتن میان وجود نوری امام و وجود عنصری او، کلید حل نزاع تاحدّ زیادی به شمار رفته، بدین ترتیب، آن چه حکمت متعالیه درباره علم گسترده امام به همه موضوعات و حقایق قایل شده به وجود نوری او و قیودی که متکلمان ذکر کرده اند، به وجود عنصری امام برگشت می کند.