پوششهای نانوکامپوزیتی به دلیل خواص مطلوب و قابل کنترلشان بسیار مورد علاقه دانشمندان گوناگون است.یکی از این پوششهای پرکاربرد پوشش نیکل-کبالت است. در پروژه حاضر به مطالعه روشهای تولید پوشش نیکل-کبالت-آلومینا پرداخته شد و روشهای جریان مستقیم و جریان پالسی با هم مقایسه شد. نتایج نشان داد که افزایش جریان در حالت مستقیم میزان آلومینای داخل پوشش کاهش پیدا میکند اما در حالت پالسی با افزایش جریان این رفتار حالت نوسانی دارد که این نواسانات بر طبق پیشبینیهای مدل نشست گاگلیلمی اصلاح شده است. مقاومت به خوردگی در نمونههای تولید شده با فرکانس متوسط مناسب است و ساختار نمونه ها در حالت پالسی از یکنواختی بیشتری برخوردار است. درکل تولید پوشش به روش پالسی بهتر و قابل کنترلتر است.

در این تحقیق خوردگی تنشی فولاد خط لوله x70 در محیط کربنات- بی کربنات ph بالا مورد بررسی قرار گرفته است ،محدوده ph محلول بین 9تا11می باشد. در ابتدا پس از تعیین محدوده پتانسیل ترک برداری فولاد x70 در محیط 1 نرمال کربنات- بی کربنات، با استفاده از آزمون، پتانسیل های کاتدی مختلف در حین آزمون کشش با نرخ کرنش 6-10 بر ثانیه اعمال شدند. در این مرحله مشاهده شد که نمونه ای که در طول آزمایش کرنش با سرعت آهسته (ssrt ) به صورت پتانسیواستاتیک در پتانسیل650- میلی ولت (sce ) بوده است دچار ترک برداری خوردگی تنشی شده است. در تصاویر متالوگرافی، وجود ترک هایی ثانویه ی بین دانه ای در نزدیکی مقطع شکست نمونه قرار گرفته در پتانسیل 650- میلی ولت (sce) ثابت کرد که یک شکست بین دانه ای حاکم است. در مرحله دوم از تحقیق جهت بررسی بیشتر شرایط محیطی، اثر دمای محلول در حین آزمون ssrt بررسی شد و نتایج نشان داد که با افزایش دمای محلول، سرعت ترک برداری افزایش می یابد و در نتیجه حساسیت به خوردگی تنشی ایجاد شده، افزایش می یابد. به منظور بررسی اثر غلظت یون های کربنات – بی کربنات و یون کلر، محلول ها با غلظت های مختلف از این یون ها فراهم شد و حساسیت به خوردگی تنشی در این شرایط بررسی شد، که نتایج نشان می دهند، کاهش غلظت یون کربنات و بی کربنات حساسیت به خوردگی تنشی را کاهش می دهد اما افزودن یون کلر منجر به افزایش این حساسیت می شود.در پایان حساسیت به خوردگی تنشی فولاد x70 در پتانسیل های 650- میلی ولت (sce ) ،850- میلی ولت (sce ) و1100- میلی ولت (sce ) با اعمال همزمان روش امپدانس الکتروشیمیایی و ssrt بررسی شد و نتایج نشان می دهند که کاهش زاویه فازی و ماکزیمم زاویه فازی در طی کشش نشان دهنده رشد ترک می باشد.

در این کار تحقیقاتی به بررسی رفتار پسیواسیون و پایداری آلیاژ گاما تیتانیم آلومیناید در الکترولیت های اسیدی اسید سولفوریک، اسید نیتریک و اسید پرکلریک پرداخته شده است. به منظور بررسی رفتار پسیواسیون این آلیاژ و همچنین دست یافتن به درکی مناسب از خواص حفاظت کنندگی و ویژگی های الکتریکی لایه پسیو تشکیل شده در سطح این آلیاژ که به عنوان یک نیمه هادی در نظر گرفته میشود از تکنیک های الکتروشیمیایی مانند پلاریزاسیون پتانسیودینامیک، طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و آنالیز مت شاتکی، و از مدل عیب نقطه ای (point defect model) برای تحلیل رفتار الکتروشیمیایی استفاده شده است. بررسی های انجام شده نشان داد این آلیاژ همانند فلزات سازنده آن دارای رفتار پسیواسیون است. تحت تاثیر خاصیت اکسیدکنندگی محیط اسیدی در محیط هایی مانند اسید سولفوریک، اسید نیتریک و اسید پرکلریک منحنی پلاریزاسیون و منطقه پسیواسیون این آلیاژ تغییر می کند. افزایش خاصیت اکسیدکنندگی سبب ایجاد مناطق پتانسیلی پسیواسیون باریک تر با جریان پسیواسیون بیشتر می شود. بنابر بررسی های مت شاتکی لایه اکسید تشکیل شده در سطح آلیاژ، لایه ای نیمه هادی نوع n با دانسیته نقایص در محدوده(cm-3) 1020-1019 است که تشکیل لایه اکسید با خاصیت حفاظت کنندگی خوب را در سطح این آلیاژ نشان می دهد. علاوه بر این تاثیر متغیرهای گوناگون بر رفتار پسیواسیون و خواص لایه پسیو این آلیاژ بررسی شده است که از جمله این فاکتورها میتوان به غلظت الکترولیت (ph الکترولیت)، سرعت تشکیل لایه پسیو و پتانسیل تشکیل لایه پسیو اشاره کرد. افزایش غلظت، افزایش سرعت روبش و پتانسیل تشکیل کمتر منجر به افزایش دانسیته نقایص در محدوده اشاره شده می شود. برای بررسی میزان پایداری لایه اکسید تشکیل شده در سطح این آلیاژ از تست پلاریزاسیون چرخه ای در دوالکترولیت پایه مختلف حاوی یون های کلر با مقادیر مختلف استفاده شد و بدین ترتیب اثر مقدار یون کلر در محلول و همچنین اثر الکترولیت پایه بر پایداری لایه پسیو مورد بررسی قرار گرفت. آلیاژ گاما تیتانیم آلومیناید در حضور یون کلر دچار خوردگی حفره ای و افزایش غلظت یون کلر منجر به افزایش تعداد و اندازه حفرات شد. برای مشخصه یابی لایه پسیو تشکیل شده در سطح این آلیاژ از تکنیک پراش اشعه ایکس کمک گرفته شد. نتایج این مشخصه یابی حضور اکسید آلومینیوم کریستالی را در کنار فازی آمورف در این لایه نشان داد و فاز آمورف به اکسید تیتانیم تشکیل شده در سطح نسبت داده شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.