رساله حاضر به بررسی ارتباط میان کارگردانی و طراحی صحنه در نمایشهای ابزورد اختصاص دارد و پژوهشگر برای ورود به این موضوع ، نخست زمینه های پیدایش تاریخی ، فلسفی و هنری این تئاتر را بررسی نموده است.

رساله حاضر مروری است بر طراحی صحنه و خلاقیت بازیگر در تئاتر معاصر ( قرن بیستم ) . نگارنده برخی سبکهای موثر در این روند تاریخی را برگزیده و با ارائه نقطه نظرات بزرگان هر یک از سبکها، به بررسی چگونگی تغییرات طراحی صحنه و تحولات بازیگری پرداخته است . پژوهش فوق به خصوصیات هر سبک می پردازد وشیوه های اجرایی شاخص آن را مطرح می کند. طراحی صحنه و بازیگری در طول تاریخ دستخوش تغییراتی شده اند که عمده ترین آنها در قرن بیستم است . از آنجائیکه این دو عنصر نمی توانند نسبت به هم بی ارتباط باشند، تغییرات آنها و تاثیراتشان بر یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است . طی این تحقیق با این نکات مواجه خواهیم شد که طراحی صحنه از شکل واقع گرایانه ، توام با رعایت ظریف ترین مسائل اندک اندک به سوی ساده شدن ، المانی شدن و کاربردی شدن پیش می رود ، به عبارتی تئاتر معاصر ، با در نظر گرفتن اهمیت ویژه بازیگری ، از طراحی صحنه در جهت خلق فضایی مناسب استفاده می کند.