تبصره 76 مصوب قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با هدف جلب مشارکت بهره برداران در طرحهای توسعه منابع آب و ساخت و ساز شبکه های آبیاری و زهکشی یکی از سیاستهای اقتصادی - اجتماعی دولت جهت استفاده بهینه از منابع طبیعی تجدید شونده است.چون در احداث سازه های فنی، بستر اجتماعی و انسانی طرح بیش از بستر طبیعی با طرح در تعامل است پس شناسایی عوامل اجتماعی موثر بر مشارکت اهمیت می یابد.مشارکت به معنای برانگیختن حساسیت مردم و در نتیجه افزایش درک و توان کشاورزان از طریق بسیج کلیه امکانات بالقوه گروهی، جهت شرکت داوطلبانه و ارادی آنها در طرح است که دارای ساختار، عناصر و شبکه پیچیده ای از روابط می باشد.در این تحقیق مشارکت برآیندی از خوصیات فردی، اجتماعی، محیطی و طرز تلقی بهره برداران در نظر گرفته شده است. لذا مشارکت به عنوان یک تغییر برنامه ریزی شده علاوه بر ویژگیهای محیطی از یکسو بر اساس تاثیر و تاثر متقابل افراد ناظم اجتماعی با طرح و واکنش تفسیر گونه آنان از مشارکت مبتنی بر نمادها، ارزشها، هنجارها، و کنشها و مفاهیمی است که از طرح دارند و از سوی دیگر در تعامل اجتماعی مبتنی بر دینامیک گروهی، و هنجارهای بده و بستان میان بهره برداران و طرح و پاداشی که از فعل مشارکت می بینند، تحقق می پذیرد.این بررسی یک تحقیق پیمایشی و تطبیقی است که در آن به مقایسه متغیرهای موثر بر مشارکت، در دو طرح موفق و ناموفق از نظر جلب مشارکت می پردازد. نتایج مشخص می کند که ویژگی محیطی و برخورداری از امکانات و تسهیلات بیشترین تاثیر را بر مشارکت بهره برداران دارد. پس از آن خصوصیات فردی از حیث منزلت اجتماعی و وضعیت اقتصادی، و پنداشت بهره برداران از نظر سازگاری طرح، و نیز ویژگی های اجتماعی از حیث گرایش جهانشهری و ترتیب و تبیین متغیر وابسته نقش دارند.