هدف این تز ارزیابی طرح جامع اصفهان در رابطه با کاربری فضاهای آموزشی می باشد. روش ارزیابی مورد استفاده، ارزیابی سطح عملکرد و ارزیابی عوامل می باشد. با استفاده از روش تحقیق میدانی، مطالعه اسنادی و روش تحقیقی پیمایشی سعی بر پاسخ به این سئوال را داشته ایم که چرا وضعیت موجود کاربری فضاهای آموزشی با وضعیت پیشنهادی در طرح جامع منطبق نیست. از طریق مقایسه وضعیت موجود با وضعیت پیشنهادی طرح به این نتیجه رسیده این که تقریبا 95% از موارد پیشنهادی طرح، در رابطه با کاربری فضاهای آموزشی با وضعیت موجود مطابق نیست. این مطالعه با توجه به ادبیات نظری و مصاحبه های انجام شده زیر را بعنوان علل عدم تحقق فضاهای آموزشی پیش بینی شده در طرح مشخص می نماید: 1- عدم تامین زمینه و مداخله و دولت در بازار زمین. 2- عدم تامین بودجه مورد نیاز جهت تملک فضاهای پیش بینی شده 3- ضعف قوانین و مقررات از لحاظ اجرایی 4- مسئله مالکیت زمینهای واقع در طرح با توجه به بررسی تئوری و عملی انجام شده توصیه های جهت بهبود اجرای طرحهای جامع در زمینه مورد مطالعه پیشنهاد شده که به تفصیل در بخش نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات ذکر گردیده است.