تغییر اقلیم و افزایش گرمای جهانی یکی از چالش های مهم در بحث توسعه پایدار است که ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای می باشد. ترسیب کربن در بیوماس گیاهی و خاک های تحت آن، ساده ترین و به لحاظ اقتصادی عملی ترین راهکار ممکن جهت کاهش کربن اتمسفری محسوب می گردد. تهران یکی از کلان شهرهای آلوده جهان است که انتشار گازهای گلخانه ای در آن نسبت به شهرهای دیگر ایران بیشتر مطرح می باشد. با توجه به اینکه جنگل های شهری از پتانسیل بالایی برای جذب کربن اتمسفری و تعدیل تغییر اقلیم برخوردارند، بنابراین جهت برآورد ترسیب کربن توده های 40 ساله کاج تهران، سرو نقره ای، اقاقیا و زبان گنجشک کاشته شده در پارک جنگلی چیتگر تهران، نمونه برداری از بیوماس، خاک ( در دو عمق 15-0 و 30-15 سانتیمتری) و لاشبرگ به صورت تصادفی – سیستماتیک انجام گرفت. نتایج نشان داد توده های کاج تهران, سرو نقره ای, اقاقیا و زبان گنجشک به ترتیب منجر به افزایش ترسیب کربن به مقدار 514/2, 4317/4, 482/55 و 139/9 تن در هکتار نسبت به مرتع مخروبه اطراف شدند که ارزش اقتصادی آن در کل مساحت پارک چیتگر به ترتیب 65/41, 5/3, 20 و 5/2 میلیون دلار محاسبه گردید بیوماس سطح زمین بیشترین سهم را در ترسیب کربن داشت. مقدار ترسیب کربن در توده کاج تهران بیشتر از سایر توده ها بود. مقادیر قطر برابر سینه، ارتفاع، سطح مقطع، بیوماس و حجم در هکتار نیز در توده کاج تهران به طور معنی داری (p < 0.01) بیشتر از توده های دیگر بود. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد درصد رس، نیتروژن و اسیدیته خاک مهم ترین فاکتورهای موثر بر کربن آلی خاک بودند. با توجه به نتایج این تحقیق ضروری می باشد که اقدامات لازم در جهت افزایش پتانسیل ترسیب کربن در عرصه های مختلف کشور انجام گیرد تا ضمن پایدارتر کردن اکوسیستم، تغییرات اساسی را در مقابله با تغییر اقلیم ایجاد کرد.

بخش عمده ای از ادبیت نثرهای فارسی عرفانی ناشی از کاربرد هنری آیات قرآنی این گونه آثار است. به کارگیری آیات و عبارات قرآنی به تقلید از زبان عربی در نثر عادی و مرسل ابتدا کارکردی استنادی و استشهادی داشت، اما به تدریج از نیمه دوم قرن پنجم هجری، عرفا با بهره گیری از شیوه ای خلاقانه در جهت ایجاد آفرینش های هنری، روش ها، ابزارها و عناصری را در تلفیق آیات و نثر فارسی به کار گرفته اند که موجب آشنایی زدایی و برجستگی زبان این متون شده و برای مخاطب، تازه، جذاب و شگفتی زا شده است. نویسندگان عارف در پاره ای از آثارشان آیات قرآنی را به شکل ترکیب های اضافی و وصفی ، تتمیم و تکمیل و تاکید با شیوه ای کاملاً هنرمندانه به نثر فارسی عجین کرده اند؛ آنان هم چنین آیات را به گونه ای شگرف و عادت ستیزانه مورد تاویل و تفسیر قرار داده اند که موجب برانگیخته شدن حس اعجاب در خواننده شده؛ التذاذ ادبی وهنری را در او پدیده می آورد. در این پایان نامه به گونه های مختلف ارتباط لفظی و معنوی آیات با نثر فارسی، راههای ایجاد التذاذ ادبی از طریق کاربرد هنری آیات قرآنی در هفت متن عرفانی منتخب اشاره شده است. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که در غالب این متون نویسندگان با شیوه هایی تقریباً همسان به کاربرد هنری آیات قران روی آورده اند؛ هرچند وجه غالب در هریک از متون به سمت و سویی خاص گرایش دارد. در سوانح العشاق غزالی پیوندهای شگرف لفظی به صورت ترکیب اضافی جلوه گر شده است. در تمهیدات عین القضات تاویل های شگفت از آیات قرآنی منجر به عادت ستیزی معنایی و بیان افکار خلاف آمد عادت شده است. میبدی در کشف الاسرار ضمن آفرینش پیوندهای لفظی زیبا به تفسیر و تاویلات شگرف می پردازد. مرصادالعباد رازی سرشار از پیوندهای لفظی آیات با نثر فارسی است. زبان پیچیده و پر رمز و راز روزبهان در عبهرالعاشقین و شرح شطحیات موجب پیدایش نمونه های پیوند عالی آیات قرآنی با نثر فارسی به خصوص در قالب ترکیبات هنری شده است. در روح الارواح سمعانی نیز علاوه بر ایجاد پیوندهای هنرمندانه لفظی در پاره ای موارد، آیات قرآنی به شکل خاصی تاویل شده است .