در چهار دهه اخیر مصرف انرژی در بخش کشاورزی ایران با نرخی فراتر از رشد تولید این بخش افزایش یافته است. با توجه به مسئله هدفمند کردن یارانه ها و اثراتی که بر قیمت و به دنبال آن الگوی مصرف نهاده ها خواهد داشت، بایستی به بهینه سازی مصرف نهاده انرژی توجه بیشتری مبذول داشت. هدف از مطالعه حاضر تحلیل نقش انرژی در تولید بخش کشاورزی و بهینه سازی مصرف آن در بخش کشاورزی منطقه مورد مطالعه می باشد. مدل به کار رفته برنامه ریزی چند هدفه با پارامتر های بازه ای است. اطلاعات مورد نیاز از داده های موجود در سازمان جهاد کشاورزی شهرستان کاشمر جمع آوری شد. در ابتدا میزان انرژی ورودی هر یک از محصولات و سهم مصرف انرژی هر نهاده در تولید برآورد شد، سپس با در نظر گرفتن اهداف و محدودیت ها به بهینه سازی مصرف انرژی در بخش کشاورزی منطقه مورد مطالعه پرداخته شد و الگوی کشت بهینه با در نظر گرفتن سطوح مختلف نهاده دردسترس ارائه گردید. در نهایت با توجه به هم ارزهای انرژی نهاده ها مقادیر بهینه مصرف انرژی برای هر یک از نهاده در سطوح مختلف ریسک محاسبه و با مقادیر واقعی مقایسه گردید. نتایج نشان داد که در شرایط بدون ریسک در مقایسه با دو حالت دیگر اختلاف بین مقادیر واقعی و بهینه مصرف انرژی نهاده ها کمتر است. در شرایطی که ریسک در مدل لحاظ می شود اختلاف مقادیر بهینه و واقعی مصرف انرژی بیشتر شد. نهاده آب در کلیه سطوح بیشترین اختلاف را در مقادیر بهینه و واقعی داشت و کود نیترات کمترین اختلاف را نشان داد.