یکی از مسائلی که امروزه توجه برنامه ریزان شهری را به خود جلب کرده است، فرسودگی و از رونق افتادن هسته اولیه و بخش قدیمی شهرها می باشد، که در دهه های اخیر با مداخلات انجام شده در جهت ساماندهی و احیای این بافت ها با مشکلاتی دست به گریبان بوده ایم. مطالعات آسیب شناسی مداخله در ساماندهی و احیای بافت های قدیم از مراحل مهم برنامه ریزی شهری است که بطور سیستماتیک به بررسی و تحلیل آسیب های کالبدی- فیزیکی، آسیب های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در شهر می پردازد. در این تحقیق آسیب شناسی مداخلات انجام شده و مشارکت ساکنین در جهت ساماندهی و احیای محله فیض آباد بررسی شده است. این تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد که به روش پیمایشی انجام شده است و کلیه خانوارهای محله فیض آباد بعنوان جامعه آماری مورد مطالعه در نظر گرفته شده اند از این جامعه براساس فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 262 خانوار انتخاب گردیده اند. کلیه محاسبات آماری این پژوهش بوسیله نرم افزار spss انجام گرفته است. و با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی gis به پردازش آنها پرداخته شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که مداخلات انجام شده به آسیب های کالبدی، فرهنگی - تاریخی و اجتماعی – اقتصادی منجر شده است و در مداخلات انجام شده با سیاست ها و راهکارهای نادرست و بی برنامه با حداکثر تملک 187 پلاک در بافت به صورت اقتدارگرایانه و قهری و بدون در نظر گرفتن مشارکت ساکنین انجام گرفته که با استفاده از یافته های پژوهش بین عدم در نظر گرفتن مشارکت ساکنین در مداخلات انجام شده و عدم ساماندهی و احیای بافت رابطه معناداری در سطح 01/0 درصد با ضریب همبستگی کندال b، r=0/851 و ضریب همبستگی اسپیرمن r=0/868 همبستگی بالایی وجود دارد و آزمون آزمون کای - دو (x2) این را نشان می دهد که مداخلات انجام شده در جهت ساماندهی و احیای محله فیض آباد به آسیب های در محله فیض آباد منجر شده و مشارکت ساکنین را در نظر نگرفته اند و به ساماندهی و احیای محله دست نیافته است.