چکیده یکی از ویژگی های شهر تهران وجود اراضی بایر و رها ماندن این اراضی در جریان رشد و گسترش کالبدی تهران می باشد درحالیکه می تواند پاسخگوی بسیاری از کمبودهای شهر در زمینه کاربری های مختلف باشد اما به دلیل عدم تعریف صحیح و صریح حقوقی، استفاده از اراضی بایر را با مشکلات عدیده ای مواجه کرده است . درسند پهنه بندی طرح جامع تهران و مطالعات تفضیلی آن، منطقه 5 تهران در داشتن اراضی ساخته نشده وسیع یکی از مناطق مهم در این زمینه است که شتاب ساخت و ساز از ایجاد زیر ساخت ها در آن بیشتر بوده در نتیجه فاقد هویت پویا و واجد هویت خوابگاهی می باشد .با توجه به تعریف برنامه ریزی کاربری اراضی شهری ، باعنوان ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکردهای شهری بر اساس خواستاها و نیازهای جامعه شهری ، منطقه 5 در وضعیت موجود نیازمند الگوی توسعه وساماندهی در مورد اراضی بایر می باشد تا موانع موجود در مورد اراضی بایر شناخته و بر طرف شود و حداکثر استفاده از پتانسیل اراضی بایر به عمل آید بدین منظور در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی، با تهیه و پردازش نقشه های رقومی و روش آماری کا اسکوئر موانع و فرصت های اراضی بایر شناخته شد و در نهایت جهت بدست آوردن الگوی مناسب توسعه اراضی بایر با استفاده از مدل swot نقاط قوت و ضعف ، فرصتها و تهدیدها شناسایی و الویت بندی شده و در نهایت استرتژی و راهبردهای بهینه ای بدست آمد. همچنین نتایج تحقیق نشان میدهد که الگوی بدست آمده با الگوی توسعه منطقه همخوانی دارد و منطقه در شمال وغرب پتانسیل کاربری گردشگری – تفریحی و در قسمت جنوبی پتانسیل کاربری خدماتی را دارا می باشد و اینکه اراضی از درجه آسیب رسانی بالای برخوردار نمیباشد و عواملی که در وضعیت نامطلوب اراضی نقش دارند بیشتر ریشه در ضعف مدیریت شهری و قوانین شهری دارند . کلمات کلیدی: اراضی بایر ، کاربری اراضی ، برنامه ریزی شهری منطقه 5 تهران ، طرح جامع و تفضیلی