زمینه و هدف: با توجه به نگرانی های مرتبط با اثرات بالقوه سمّی، مخرب و جانبی مکمل دهی کراتین (cr)، مطالعه ی حاضر به منظور تعیین تأثیر بارگیری کراتین منوهیدرات همراه با یک هفته تمرین مقاومتی بیشینه بر فرمالدهید ادراری و برخی از آنزیم های سرمی مردان کشتی گیر انجام شد. روش شناسی: در قالب یک طرح نیمه تجربی دو سویه کور، 27 کشتی گیر مرد سالم داوطلب (با سن 26-18 سال و 12-8 درصد چربی بدن) به طور تصادفی در سه گروه همگن جایگزین شدند: کراتین با تمرین (cr+t)، کراتین بدون تمرین (cr-t)، و دارونمای با تمرین(pl+t). هر یک از شرکت کنندگان، 300 میلی گرم در روز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کراتین منوهیدرات یا دارونمای مالتودکسترین دریافت می کردند. همه آزمودنی ها (به غیر از گروه کراتین بدون تمرین) طی دوره مکمل دهی، در یک برنامه ی یک هفته ای مقاومتی بیشینه (سه روز در هفته، هفت ایستگاه در روز، سه دوره ی 9-6 تایی با شدت 85-80 درصد یک تکرار بیشینه [1rm]) شرکت کردند. نمونه های ادراری و خون سیاهرگی طی مدت 24-18 ساعت قبل و بعد از اولین و آخرین جلسه تمرین مقاومتی (یا دوره مکمل دهی) تهیه شد. فرمالدهید ادرار و آنزیم های سرمی [کراتین کیناز تام(ck)، لاکتات دهیدروژناز(ldh)، آلانین آمینوترانسفراز(alt) و آسپارات آمینوترانسفراز(ast)] به ترتیب با استفاده از کروماتوگرافی گازی -طیف سنجی جرمی و دستگاه اتوآنالایزر تعیین شد. داده های حاصله به صورت میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از روش تحلیل واریانس مکرر در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شد. یافته ها: پاسخ افزایشی فرمالدهید ادراری گروه های کراتین با تمرین و بدون تمرین به طور معنی دار بیشتر از گروه دارونما بود(05/0p<). با این حال، میزان پاسخ در دامنه ی طبیعی فرمالدهید ادراری افراد سالم بود. به علاوه، تغییرات آنزیم های سرمی هر سه گروه معنی دار نبود (05/0p>). نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر، می توان نتیجه گرفت که بارگیری کراتین منوهیدرات (300 میلی گرم در روز به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت هفت روز متوالی) همراه با یک هفته تمرین مقاومتی، هیچ گونه اثر سمّی در مردان کشتی گیر سالم ندارد. با این حال، تا روشن شدن قطعی اثرات سمّی یا مخرب این مکمل دهی، بایستی احتیاط های لازم در رابطه با مصرف کراتین مورد ملاحظه قرار بگیرد.

در کار اول، هدف اندازه گیری اسیدآمینه های آلانین، سارکوزین لیوسین و پرولین در ادرار افراد سالم و بیماران دارای سرطان پروستات بود. از میکرواستخراج مایع-مایع پخشی با مشتق سازی در داخل محلول آبی استفاده شد. از کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی مایع متصل شده به طیف سنج جرمی برای ردیابی آمینو اسیدهای مشتق سازی شده در نمونه های ادرار بهره گرفته شد. از معرف مشتق ساز ایزوبوتیل کلروفرمات به همراه کاتالیزور بازی پیریدین برای تبدیل آمینواسیدهای قطبی به ترکیبات فرار و آمینواسید نورلیوسین به عنوان استاندارد داخلی استفاده شد. پارامترهای موثر بر فرآیند استخراج مانند نوع و حجم حلال استخراجی و پخش کننده، نوع و مقدار معرف مشتق ساز و کاتالیزور بازی مورد بررسی و بهینه سازی قرار گرفتند. در شرایط بهینه فاکتورهای تغلیظ در گستره 140 تا 155، حد تشخیص های 05/0 تا µg l-1 1/0 به ترتیب برای نمونه های آبی و ادرار بدست آمد. پایداری نمونه ها در شرایط مختلف نگهداری بررسی شد. . انحراف استانداردهای نسبی در محدوده 7/9%-6/5% برای سه بار اندازه گیری یکسان در یک روز و بین روزها حاصل شد. ادرار 12 بیمار دارای سرطان پروستات و 20 فرد سالم برای بررسی بیومارکر بودن سارکوزین برای تشخیص سرطان پروستات بررسی شد در کار دوم، برای اولین بار اندازه گیری متابولیت و بیومارکر عامل شیمیایی لوئیزیت در نمونه های آب و ادرار با روش مشتق سازی همزمان با مرکاپتان ها (تیولrsh ) و میکرواستخراج مایع – مایع پخشی مورد ارزیابی قرار گرفت. 2-کلرو وینیل آرسنوس اسید، متابولیت و محصول هیدرولیز لوئیزیت یک ترکیب قطبی و غیر فرار می باشد که به راحتی قابلیت آنالیز با کروماتوگرافی گازی و حتی کروماتوگرافی مایع متصل شده به طیف سنج جرمی را ندارد. تیول و دی تیول در حضور آب در دمای اتاق به سرعت با ترکیبات آرسنیک وارد واکنش شده و به داخل حلال آلی استخراج و تغلیظ می شود. فرآیند مشتق سازی، میکرواستخراج و آنالیز بهینه شد. از فنیل آرسین اکسید به عنوان استاندارد داخلی استفاده شد. فاکتور تغلیظ 250، حد تشخیص µg l-1 15 /0 با روش sim و محدوده کالیبراسیون با گستره 1 تا µg l-1400 بدست آمد. پایداری نمونه ها در دماهای مختلف بررسی شد. برهمکنش متابولیت لوئیزیت، 2-کلرو وینیل آرسنوس اسید با سیستئین توسط کروماتوگرافی مایع-طیف سنج جرمی بررسی شد. نتایج نشان داد که کمپلکس 1 به 1 تشکیل می شود. مزاحمتی از سوی سیستئین موجود در ادرار برروی اندازه گیری 2-کلرو وینیل آرسنوس اسید در صورتی که از معرف مشتق ساز اتان دی تیول استفاده شود، مشاهده نشد. در کار سوم و چهارم سارکوزین و متیونین در ادرار و سرم افراد سالم و بیماران دارای سرطان پروستات با مشتق سازی همزمان و میکرواستخراج مایع-مایع پخشی مورد بررسی قرار گرفت. تحت شرایط بهینه از کار اول فاکتورهای پیش تغلیظی در محدوده 130- 140 برای سارکوزین و 146-160 برای متیونین در نمونه های سرم و ادرار بدست آمد. حدتشخیص ها و rsd هایی به ترتیب µg l-1 1/0 و )3= (n 2/5% برای سارکوزین و µg l-1 1/0 و )3= (n 9/4% برای متیونین به دست آمد. 10 نمونه سرم از بیماران دارای سرطان پروستات با 7 فرد سالم مقایسه شد و نتایج بدست آمده برای سارکوزین و متیونین در سرم با آنتی ژن اختصاصی پروستات psa در افراد دارای سرطان پروستات مقایسه شد. در ادامه کار با مصرف فولیک اسید به مدت 10 روز، تاثیر آن بر متیلاسیون و اسید آمینه های سارکوزین و متیونین در ادرار بررسی شد. نتایج نشان داد که با مصرف روزانه یک قرص فولیک اسید، مقدار متیونین در ادرار افزایش یافته ولی سارکوزین تغییرات زیادی نداشت.

فصل اول:مشتمل بر مباحث مقدماتی تحقیق که عبارتست از واژه شناسی، بیان مسأله، سوالات اصلی و فرعی، فرضیه ها، و بیان ضرورت و هدف تحقیق و...فصل دوم:به بررسی دیدگاه های پیرامون معاد اختصاص یافته و در نهایت دیدگاه معاد به صورت روحانی و جسمانی عنصری به عنوان نتیجه این فصل بیان شده است.فصل سوم:در طی سه مرحله، به اثبات امکان ذاتی و امکان وقوعی و ضروری بودن معاد ازدیدگاه عقل پرداخته شده و بر اثبات آن برهان های زیادی مورد استناد قرار گرفته است.فصل چهارم:به بررسی معاد از دیدگاه قرآن اختصاص دارد.فصل پنجم:شبهات موجود پیرامون معاد ومطرح شده است.