یکی ازمهم ترین روش های ازدیادبرداشت ، تزریق گاز به مخزن است. گاز دی اکسیدکربن از متداول ترین و در دسترس ترین گازها جهت تزریق و افزایش برداشت از مخزن می باشد. تزریق این گاز علی رغم فوایدی که دارد مشکلاتی نظیر ناپایدار بودن جبهه جابه جایی و میان شکنی زودهنگام را داراست. در این تحقیق جهت حل این مشکلات از تزریق آب کربناته استفاده شده است و سعی بر آن شده است که با انجام آزمایش های تزریق دوره ای آب،آبکربناته و دی اکسیدکربن مشکلات تزریق مستقیم گاز دی-اکسیدکربن را با افزایش گرانروی فاز جابهجاکننده و مثبت کردن ضریب پخش به حداقل رساند. آزمایش های این تحقیق با استفاده از نفت مرده اهواز-بنگستان و با دستگاه سیلاب زنی مغزه انجام شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که تزریق دوره ای آب کربناته و دی اکسیدکربن در فشار بالا مشکلات ناشی از تزریق ثالثیه این گاز را ازبین می برد. و همچنین فشار بالای هنگام تزریق از طریق تقویت مکانیزم های امتزاج پذیری تأثیر بسزایی در میزان بازیافت نفت دارد.

در شرایط کنونی همچنان سوخت های فسیلی به عنوان مهمترین منابع انرژی برای آینده شناخته می شوند اما نگرانی های فراوانی در مورد آنها وجود دارد که لازم است با بررسی های دقیق مورد توجه قرار گیرند. انتشار گازهای گلخانه ای و محدودیت منابع از مهمترین چالشهایی هستند که لازم است مورد توجه قرار گیرند. در این شرایط مهمترین هدف این پژوهش، ارائه و ارزیابی طرح اولیه پایلوت تزریق گاز دی اکسید کربن برای یکی از مخازن بزرگ نفتی کشور است تا بر آن اساس جلو انتشار گازهای گلخانه ای به جو گرفته شود و از دیگر سو با افزایش ضریب بازیافت از این مخزن، منابع سوخت های فسیلی را برای آینده گسترش داد. ارزیابی طرح بر اساس نتایج حاصل از مطالعات دقیق آزمایشگاهی، تجزیه و تحلیل ابعادی مساله، مدل سازی و شبیه سازی ریاضی و نهایتاً بررسی و تفسیر فنی و اقتصادی نتایج انجام شده و منجر به پیشنهاد روش بهینه تولید از مخزن شده است. در این مطالعه ترکیب گاز تزریقی به عنوان پارامتر کلیدی برای بررسی در نظر گرفته شده و جنبه های مختلف فرآیند بر آن اساس مطالعه شده است. بهینه سازی در این مطالعه با در نظر گرفتن افزایش ضریب بازیافت و افزایش بازدهی اقتصادی به عنوان دو وجه هدف انجام شده و مقدار و سرعت تزریق گاز و سرعت تولید نفت نیز در کنار ترکیب گاز مورد توجه قرار گرفته است و نقشه راه ازدیاد برداشت نفت از این مخزن و اجرای مقیاس پایلوت آن در 2 تا 5 سال آینده پیشنهاد شده است .

چکیده ندارد.