در این آزمایش، 300 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 برای بررسی اثر مکمل سازی جیره های حاوی کلزا با آرژنین بر عملکرد رشد و وقوع فشار خون ریوی (آسیت) مورد استفاده قرار گرفت. یک جیره ذرت-کنجاله سویا و یک جیره ذرت-کنجاله کلزا تهیه و در دو دوره آغازین (1 تا 3 هفتگی) و رشد (3 تا 6 هفتگی) به جوجه ها تغذیه شد. دو جیره غذایی دیگر با مکمل سازی ال-آرژنین در سطوح 2/0 و 4/0 درصد به جیره ذرت-کنجاله کلزا تهیه شد. جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا باعث کاهش معنی دار (p<0.05) عملکرد رشد به لحاظ اضافه وزن، مصرف خوراک، و ضریب تبدیل خوراک گردید. استفاده از مکمل آرژنین در سطح 4/0 درصد بهبود معنی داری در عملکرد رشد جوجه های تغذیه شده با کنجاله کلزا طی دوره رشد و کل دوره آزمایش ایجاد کرد. جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا کاهش معنی داری (p<0.05) در غظت پلاسمایی نیتریک اکساید ایجاد نمود که با افزودن آرژنین به سطحی که در گروه تغذیه شده با کنجاله سویا بود، بازگشت. جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا باعث افزایش معنی دار (p<0.05) نسبت وزنی بطن راست به مجموع دو بطن قلب گردید.

ما برای اولین بار روش جدیدی برای تکثیرداده با استفاده از الگوریتم رنگ آمیزی گراف ارائه می نماییم که درآن یک گراف از داده های تکثیریافته مشابه از یک داده خاص داریم که می خواهیم آن ها را در k گروه از فایل های تکثیر یافته در بخش های مجزا قرار دهیم طوری که دو داده مشابه تکثیر یافته از یک داده در یک بخش قرار نگیرند. دلیل اصلی استفاده کردن از الگوریتم رنگ آمیزی گراف برای حل این مسئله ایجاد زیر گراف های متعادل شده می باشد و راهکار پیاده سازی آن به دلیل سخت بودن مسئله استفاده از الگوریتم ژنتیک می باشد

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثرات مکمل ال-کارنیتین بر عملکرد رشد و وقوع عارضه فشارخون ریوی در جوجه های گوشتی صورت گرفت. تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی نر (سویه کاب 500) به طور تصافی در چهار جیره آزمایشی حاوی 0، 50، 100 و 150 ppm ال-کارنیتین اختصاص داده شدند. جیره های آزمایشی بر طبق توصیه (1994) nrc، فرموله شدند. دوره آزمایش 42 روز به طول انجامید. نتایج نشان داد، استفاده از ال-کارنیتین خوراکی تاثیری بر اضافه وزن جوجه های گوشتی در کل دوره پرورش نداشت، و بازده تبدیل خوراک را در کل دوره افزایش داد (05/0p<). غلظت پلاسمایی نیتریک اکساید (no)، نسبت وزنی بورس فابرسیوس و طحال در گروه دریافت کنندهppm 100 ال-کارنیتین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار افزایش پیدا کرد (05/0p<). نسبت وزن بطن راست به کل بطن ها (rv:tv) در اثر استفاده از ال-کارنیتین کاهش پیدا کرد. در بین گروه های آزمایشی هماتوکریت خون در گروه دریافت کنندهppm 150 ال-کارنیتین کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان می دهد. چربی حفره بطنی و غلظت پلاسمایی مالون دی آلدهاید (mda) در گروه های دریافت کننده ال-کارنیتین نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار کاهش یافت . دامنه موج s در اشتقاق ii و همچنین درصد تلفات ناشی از آسیت در کل دوره، در گروه دریافت کنندهppm 50 ال-کارنیتین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار کاهش یافت .

به منظور مقایسه بین صفات تولیدمثلی و صفات شیرواری دو ن‍ژاد بز سانن و بومی، مطالعه ی حاضر در ایستگاه تحقیقات پرورش دام دانشگاه شهرکرد در طی یک سال انجام شد. صفات تولیدمثلی مورد مطالعه در این تحقیق شامل: تعداد بزغاله متولد شده، درصد زنده ماندن، تعداد بزغاله شیرگیری شده بودند. صفات شیرواری مورد مطالعه نیز شامل، رکوردهای روزآزمون مربوط به شیر تولیدی و درصدهای چربی، پروتئین، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و نقطه انجماد، همچنین صفات کل شیر تولیدی تا 90 روز پس از زایش، کل شیر تولیدی از 90 روز پس از زایش تا پایان دوره ی شیردهی، شیر تولیدی کل و طول دوره شیردهی بودند. در این تحقیق برخی عوامل محیطی موثر بر صفات تولیدمثلی و شیر تولیدی مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین همبستگی میان صفات تولید مثلی و شیر تولیدی در دو نژاد بز سانن و بومی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد، در بزهای نژاد سانن، میانگین حداقل مربعات و خطای معیار تولید شیر روزانه (گرم) 1734/31±30/79 ، کل شیر تولیدی تا 90 روز پش از زایش (کیلوگرم) 403/00±16/78 ، کل شیر تولیدی از 90 روز پس از زایش تا پایان دوره ی شیردهی 267/16±90/04، کل شیر تولیدی (کیلوگرم) 675/16±95/62 و طول دوره شیردهی 198/32±6/63 و میزان این صفات در بزهای بومی به ترتیب برابر با 687/01±27/75،166/15±13/71 ، 131/18±73/55، 296/96±78/11و 175/63±5/42می باشد. در بزهای نژاد سانن میانگین حداقل مربعات و خطای معیار درصدهای چربی2/96±0/08، پروتئین 3/16±0/01، لاکتوز4/35±0/03، مواد جامد بدون چربی9/66±0/07 و نقطه انجماد -0/549±0/004 و در بزهای بومی این مقادیر به ترتیب برابر با ،4/57±0/07، 3/89±0/01،5/80±0/02، 12/40±0/07و -0/549±0/004 بود.در تحقیق حاضر اثر سن بز بر روی تولید شیر روزانه و درصدهای ترکیبات شیربه جز چربی معنی دار(0/01/p?)می باشد. مچنین اثر نژاد بر روی تولید شیر روزانه و ترکیبات آن به جز در مورد نقطه انجماد معنی دار (0/01/p?) می باشد. در حقیق حاضر اثر تعداد بزغاله متولد شده بر روی تولید شیر روزانه و درصدهای چربی، معنی دار می باشد و اثر این عامل بر روی سایر ترکیبات شیر معنی دار(0/001/p?)نمی باشد. در تحقیق حاضر اثر سن مادر بر روی صفات تولید مثلی مورد بررسی( تعداد بزغاله متولد شده، تعداد بزغاله شیرگیری شده و نرخ زنده مانی) معنی دار(p>0/05) نمی باشد. در تحقیق حاضر تعداد بزغاله متولد شده بر روی تعداد بزغاله شیرگیری شده اثر معنی دار(0/01/p?) دارد، به طوری که هر چه تعداد بزغاله متولد شده بیشتر باشد وزن تولد هریک از بزغاله ها کاهش یافته و هرچه وزن بدن در زمان تولد پایین تر باشد قدرت زنده ماندن کاهش می یابد. در تحقیق حاضر اثر نژاد برروی صفات تولیدمثلی مورد مطالعه معنی دار نبوده است.

پژوهش اخیر به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف پودر سیر و سیر تازه به جیره بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و بعضی از فراسنجه¬های خونی در جوجه¬های گوشتی، در ایستگاه تحقیقاتی پرورش جوجه گوشتی دانشگاه شهرکرد واقع در بخش چالشتر انجام شد. بدین منظور، از 240 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه از سویه تجاری راس 308 در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار استفاده شد. جوجه¬ها به طور تصادفی در داخل 24 جایگاه توزیع شدند. تعداد شش جیره¬ی آزمایشی با میزان انرژی و پروتئین مشابه تهیه گردید که عبارت بودند از: 1) جیره پایه (شاهد)؛ 2) جیره پایه حاوی سطح ppm 10 آنتی-بیوتیک آویلامایسین؛ 3) جیره پایه حاوی سطح 25/0 درصد پودر سیر؛ 4) جیره پایه حاوی 25/0 درصد سیر تازه؛ 5) جیره پایه حاوی 5/0 درصد پودر سیر؛ 6) جیره پایه حاوی 5/0 درصد سیر تازه. جیره¬های آزمایشی از 1 تا 42 روزگی تغذیه شدند. شاخص¬هایی نظیر مصرف خوراک، اضافه وزن، ضریب تبدیل خوراک، وزن نسبی لاشه و اندام¬ها مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت بررسی فراسنجه¬های خونی از هر تکرار 2 نمونه خون به میزان 3 میلی¬لیتر در روز 42 گرفته شد. فراسنجه¬های اندازه¬گیری شده شامل هماتوکریت (pcv)، غلظت تری¬گلیسرید سرم (tg)، مقدار لیپوپروتئین¬های با چگالی بالا (hdl)، مقدار لیپوپروتئین¬های با چگالی پایین (ldl) و مقدار کل کلسترول سرم بودند. پاسخ cbh (حساسیت بازوفیلی) و شمارش سلول¬های خونی (مونوسیت، بازوفیل، ائوزینوفیل، هتروفیل، لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت) نیز انجام پذیرفت. براساس نتایج، تیمارهای تحت آزمون از نظر میانگین مصرف خوراک و اضافه وزن تفاوتی با یکدیگر نداشتند (05/0<p). میانگین ضریب تبدیل تیمارهای تحت آزمون در دوره¬ی صفر تا 10 روزگی تفاوت آماری معنی¬داری نشان دادند، به گونه¬ای که تیمار 4 نسبت به تیمار 3 کاهش معنی¬داری در میانگین ضریب تبدیل نشان دادند، اما این تیمارها با تیمار شاهد و آنتی¬بیوتیک تفاوت معنی¬داری نداشتند (05/0<p). میانگین ضریب تبدیل در دیگر دوره¬های پرورش (11 تا 24 روزگی، 25 تا 42 روزگی و کل دوره¬ی پرورش(صفر تا 42 روزگی) تفاوت معنی¬داری نسبت به تیمار شاهد نشان ندادند (05/0<p). وزن ماهیچه¬های سینه، ران و بال (گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) و بازدهی لاشه (%) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0<p). وزن نسبی چربی حفره بطنی (گرم به ازای 100 گرم وزن بدن) در تیمار 6 نسبت به تیمار 5 کاهش معنی¬داری یافته بود (05/0>p) ولی این کاهش در مقایسه با گروه شاهد معنی¬دار نبود (05/0<p). وزن سنگدان و کل دستگاه گوارش گروه¬های آزمایشی تفاوت آماری معنی¬دای نسبت به گروه شاهد نشان ندادند (05/0<p). بیشترین وزن قلب و پیش معده مربوط به تیمار 2 بود که افزایش معنی¬داری نسبت به گروه شاهد از خود نشان داد (05/0>p). بیشترین وزن پانکراس متعلق به تیمار 2 و تیمار 4 بود که با گروه شاهد تفاوت معنی¬داری داشتند (05/0>p). همچنین از لحاظ وزن کبد، تیمار 2 دارای بیشترین و تیمار 3 دارای کمترین وزن کبد بود که این تفاوت¬ها با تیمار شاهد معنی¬دار نبود (05/0<p). وزن طحال و بورس گروه¬های آزمایشی تفاوت آماری با یکدیگر نشان ندادند.گروه¬های آزمایشی از لحاظ غلظت کلسترول تام و کلسترول ldl با یکدیگر تفاوت آماری نداشتند، در حالیکه تیمارهای آزمایشی از لحاظ غلظت¬ تری¬گلیسرید و کلسترول hdl دارای اختلاف آماری معنی¬داری بودند، به طوری که غلظت تری¬گلیسرید تیمارهای 3 و 5 در مقایسه با تیمار شاهد افزایش یافته بود و غلظت hdl تیمارهای 3، 4 و 6 نسبت به تیمار شاهد کاهش یافته بود (05/0>p). تیمارهای تحت آزمون از لحاظ بازوفیل، ائوزینوفیل، هتروفیل و لنفوسیت تفاوت آماری نشان ندادند، در حالی که از نظر درصد هماتوکریت (pcv)، مونوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت دارای تفاوت آماری معنی¬داری بودند به طوری که نسبت هتروفیل به لنفوسیت در تیمار 5 کاهش معنی¬داری نسبت به گروه شاهد یافته بود (05/0>p). استفاده از جیره پایه حاوی 25/0 درصد سیر تازه (تیمار 4) و افزودنی آنتی¬بیوتیک (تیمار 2) منجر به کاهش پاسخ cbh در 12 ساعت پس از تزریق فیتوهماگلوتینین (pha)، در مقایسه با تیمار شاهد گردید (05/0>p). با توجه به نتایج، می¬توان بیان داشت که افزودن پودر سیر و سیر تازه تأثیری بر عملکرد و رشد جوجه¬های گوشتی نداشت؛ به نظر می¬رسد که افزودن 5/0 درصد پودر سیر به جیره¬ می¬تواند سبب تخفیف استرس در جوجه¬های گوشتی شود.

در این پژوهش اثر افزودن سطوح مختلف پودر زیره سبز و پودر زردچوبه به تنهایی و همراه با هم به جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه، بعضی از فراسنجه های خونی و سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه تجاری راس 308، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار، مورد استفاده قرار گرفت. شش جیره آزمایشی بر پایه ذرت- کنجاله سویا و با میزان انرژی و پروتئین مشابه تهیه گردید که عبارت بودند از: 1) شاهد (جیره پایه بدون افزودنی خوراکی)؛ 2) جیره پایه حاوی 5/0 درصد پودر زیره سبز؛ 3) جیره پایه حاوی 5/0 درصد پودر زردچوبه؛ 4) جیره پایه حاوی 25/0 درصد پودر زیره سبز و 25/0 درصد پودر زردچوبه؛ 5) جیره پایه حاوی 125/0 درصد پودر زیره سبز و 375/0 درصد پودر زردچوبه؛ و 6) جیره پایه حاوی 375/0 درصد پودر زیره سبز و 125/0 درصد پودر زردچوبه. جیره ها از 1 تا 42 روزگی تغذیه شدند. عملکرد رشد در طی دوره ثبت گردید. در روز 42 آزمایش، تعداد 2 پرنده از هر تکرار کشته شد و قسمت های مختلف لاشه توزین شدند. جهت بررسی فراسنجه های خونی از هر تکرار 2 نمونه خون در 42 روزگی گرفته شد. فراسنجه های اندازه گیری شده شامل مقدار کلسترول تام (chol)، غلظت تری گلسیرید سرم (tg)، میزان لیپوپروتئین های با چگالی بالا (hdl) و لیپوپروتئین های با چگالی پایین (ldl) بودند. برای تعیین میزان اکسیداسیون چربی ها در سرم خون، غلظت مالون دی آلدهید (mda) اندازه گیری شد. جهت بررسی سیستم ایمنی، پاسخ حساسیت بازوفیلی پوست (cbh) و تیتر آنتی بادی علیه گلبول های قرمز خون گوسفند (srbc) بررسی شد. تزریق srbc در سن 14 و 28 روزگی، صورت گرفت. 7 و 14 روز پس از هر تزریق، خونگیری انجام شد و میزان تیتر آنتی بادی علیه srbc تعیین گردید. جهت بررسی پاسخ cbh، در روز 42 آزمایش تزریق فیتوهماگلوتینین (pha) بین پوست انگشتان پا صورت گرفت و تغییر ایجاد شده در ضخامت پوست در 12 و 24 ساعت پس از تزریق اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزودن همزمان 125/0 درصد پودر زیره سبز و 375/0 درصد پودر زردچوبه به جیره پایه مصرف خوراک را در دوره رشد و کل دوره پرورش، در مقایسه با تیمار شاهد، کاهش داد (05/0p<). استفاده از سطوح ترکیبی پودر زیره سبز و پودر زردچوبه در جیره تأثیری بر رشد و ضریب تبدیل جوجه های گوشتی نداشت. تیمارهای تحت آزمون بر قسمت های مختلف لاشه اثر معنی داری نداشت. هیچ تفاوتی بین تیمارهای مختلف در ارتباط با فاکتورهای کلسترول و تری گلسیرید در خون مشاهده نشد. استفاده از جیره پایه حاوی 375/0 درصد پودر زیره سبز و 125/0 درصد پودر زردچوبه سطح hdl در سرم خون را نسبت به سایر تیمارها افزایش داد، در حالی که استفاده از جیره پایه حاوی 25/0 درصد پودر زیره سبز و 25/0 درصد پودر زردچوبه سطح ldl سرم خون را نسبت به جیره شاهد کاهش داد (05/0p<). تغذیه جیره پایه حاوی 5/0 درصد پودر زردچوبه غلظت mda را در سنین 35 و 42 روزگی نسبت به سایر تیمارها کاهش داد (05/0p<). تغذیه جیره پایه حاوی سطح 375/0 درصد پودر زیره سبز و 125/0 درصد پودر زردچوبه منجر به افزایش تیتر آنتی بادی علیه srbc نسبت به بقیه تیمارها در 7 روز پس از دومین تزریق گردید (05/0p<). تغذیه جیره پایه حاوی 125/0 درصد پودر زیره سبز و 375/0 درصد پودر زردچوبه منجر به افزایش پاسخ cbh نسبت به تیمار شاهد در 24 ساعت پس از تزریق pha گردید (05/0p<). نتایج نشان داد که استفاده از سطوح ترکیبی پودر زیره سبز و پودر زردچوبه در جیره در سطوح مورد استفاده در این آزمایش، تأثیری برعملکرد جوجه های گوشتی نداشت. اما با توجه به نتایج می توان بیان داشت که سطوح ترکیبی زردچوبه و زیره سبز دارای خواص تحریک سیستم ایمنی (همورال و سلولی) می باشند. کلمات کلیدی: زیره سبز، زردچوبه، سیستم ایمنی، فراسنجه های خونی، عملکرد، جوجه گوشتی.

جایگزینی ذرت با غلات گندم، جو و سبوس گندم و افزایش سطح پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای در جیره ها باعث صدمه به صفات عملکردی از جمله خوراک مصرفی و افزایش وزن گردید و ضریب تبدیل جیره های مربوطه نیز بدتر شد. اما مکمل سازی این جیره ها با آنزیم های مولتی گلایکاناز و فیتاز باعث خنثی شدن اثرهای منفی مزبور گردید و سطح عملکرد جوجه ها بهبود یافت، به طوری که قابل مقایسه با میانگین های مربوط به تیمار ذرت گردید.در مورد صفات لاشه نیز روند مشابه صفات عملکرد رشد وجود داشت. جایگزینی ذرت با اقلام گندم، جو و سبوس گندم باعث کاهش میانگین های صفات لاشه از جمله وزن لاشه، درصد لاشه شکم خالی، درصد سینه و ران شد. همچنین اندام هایی نظیر چربی محوطه بطنی، کبد، لوزالمعده و طول روده نیز تحت تاثیر این جایگزینی قرار گرفتند. وزن چربی در جیره های مزبور کمتر از شاهد ولی وزن کبد و لوزالمعده در اکثر موارد بیشتر از شاهد بود. همچنین بیشترین طول دستگاه گوارش در جیره دارای سبوس گندم مشاهده شد.تاثیر تیمارهای مختلف بر جمعیت میکروبی دستگاه گوارش معنی دار بود. جیره های دارای پلی ساکاریدهای غیر نشاسته ای از بیشترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و کمترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیل و بیفیدوباکتر برخوردار بودند. در مقابل جیره شاهد و جیره های مکمل شده با آنزیم از کمترین جمعیت باکتری های گرم منفی، کلی فرم و کلستریدیوم و بیشترین جمعیت باکتری های لاکتوباسیل و بیفیدوباکتر برخوردار بودند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.