نهشته های کرتاسه پسین در شمال غرب نهبندان( برش بصیران) شامل کنگلومرا ، تناوب کنگلومرا - ماسه سنگ ، تناوب سنگ آهک ماسه ای- مارن، مارن آهکی، مارن با میان لایه هایی ازسنگ آهک - آهک ماسه ای و سنگ آهک متوسط لایه- توده ای به ضخامت 275 متر می باشد. این توالی رسوبی در حاشیه شرقی بلوک لوت نهشته شده است. مرز زیرین توالی های مورد نظر با نهشته های ژوراسیک ( تناوب ماسه سنگ و شیل ) و در برخی مناطق با نهشته های کرتاسه زیرین بصورت فرسایشی ( نا پیوسته) و مرز بالایی آن بطور دگر شیب و نا پیوسته به کنگلومرای پالئوسن- ائوسن ختم می شود. براساس مطالعات لیتواستراتیگرافی برش بصیران را می توان به 6 واحد سنگی تقسیم بندی نمود. بر اساس مطالعات سیستماتیک 14 جنس و18گونه فرامینیفرای بنتیک و 8جنس و16 گونه از فرامینیفرای پلاژیک در برش بصیران شناسایی گردید. بر اساس تحلیل های انجام شده بر روی جنس های اربیتوئید فرم اربیتوئیدس، لپیداربیتوئیدس و اومفالوسیکلوس برای نهشته های کربناته این برش دو بایوزون پیشنهاد می شود. - زون تجمعی a: orbitoides megaloformis ,orbitoides.gruenbachensis و lepidorbitoides socialis نشان دهنده سن کامپانین پسین -ماستریشتین پیشین است. - زون تجمعیb: orbitoides apiculata ، lepidorbitoides socialis و omphalocyclus macroporus نشان دهنده سن ماستریشتین پسین است. توالی کربناته برش بصیران عمدتا از فرامینیفرای بنتیک بزرگ (orbitoides, siderolites, omphalocyclus, lepidorbitoides)، به همراه ذرات اسکلتی و غیر اسکلتی دیگر تشکیل شده است. در این برش بر مبنای فراوانی و توزیع فرامنیفرا و دیگر اجزا موجود در رخساره های مختلف، عمق حوضه رسوبی و در نتیجه نوع زیر محیط رسوبی قدیمه (sub- palaeoenviroment)، تعیین گردیده است. بررسی رخساره ها منجر به شناسایی 11ریز رخساره میکروسکوپی مربوط به 5 کمربند رخساره ای پهنه جزرومدی، لاگون، سد، دریای باز کم عمق و دریای باز عمیق گردید. . تغییر تدریجی رخساره های آب های کم عمق ، عدم وجود موجودات ریف ساز، کربناتهای دوباره نهشته شده ،کمبود کورتوئید، آنکوئید و دانه های آگرگات (خاص شلف های لبه دار) نشان می دهد که توالی کربناته برش بصیران در یک پلاتفرم کربناته از نوع رمپ هوموکلینال نهشته شده اند. همچنین بدلیل فراوانی و تنوع زیاد انواع مختلف فرامینیفرای بنتیک در این برش می توان از اصطلاح "سیستم رمپ کربناته با فراوانی روزن داران کف زی"(foram dominated carbonat ramp system) استفاده نمود. بررسی های صحرایی، آنالیز رخساره های میکروسکوپی و مطالعات چینه نگاری سکانسی منجر به شناسایی 4 سکانس رسوبی رده سوم در برش بصیران شده است. سکانسهای شناسایی شده توسط مرز های سکانسی نوع 1 (مرز زیرین سکانس رسوبی اول و مرز بالایی سکانس رسوبی چهارم) و 2 از یکدیگر تفکیک می شوند. سکانس رسوبی اول در بردارنده بخش هایlst, tst و hst است. این سکانس شامل ریز رخساره های اینتراتایدال، لاگون، سد، دریای باز کم و دریای باز عمیق می باشد. مرز زیرین آن از نوع sb1 است. سکانس رسوبی دوم و سوم شامل بخش های tst,hst است و دربردارنده ریز رخساره های دریای باز کم عمق و سد می باشد. این سکانسها توسط مرز سکانسی sb2 از یکدیگر جدا می شوند. سکانس رسوبی چهارم، در بردارنده بخش های tst,hst می باشد. مرز بالایی آن از نوع sb1 و با یک ناپیوستگی مشخص به کنگلومرای پالئوسن ختم می شود.

پهنه گسلی لکرکوه در جنوب شرقی زون ایران مرکزی (شمال کرمان) قرار دارد. این گسل با راستای کلی شمالی-جنوبی و درازایی حدود 130 کیلومتر موازی با گسل نایبند بوده و در دامنه ی شرقی رشته کوه های دربند و لکرکوه واقع شده است. این پایان نامه به بررسی هندسه و کینماتیک گسل لکرکوه و همچنین به دست آوردن محورهای اصلی تنش توسط تحلیل دینامیکی دسته گسل های برداشت شده می پردازد. به دلیل محدودیت دسترسی به بخش جنوبی گسل، تنها بخش های شمالی و میانی گسل لکرکوه مورد بررسی ساختاری قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل صفحات گسلی برداشت شده، از نمودارهای تحلیل عددی دینامیکی(nda)، دو وجهی محاسباتی و نمودار دایره موهر استفاده شده است. بررسی های ساختاری نشاندهنده سازوکار امتدادلغز راستگرد در بخش میانی گسل و سازوکار معکوس در بخش شمالی گسل لکرکوه می باشد. با بررسی نسبت های محاسبه شده (نسبت v ، vf، smf و f%) که برخاستگی منطقه را نشان می دهند این نتیجه حاصل می شود که برخاستگی بخش میانی گسل بیش از بخش های شمالی و جنوبی آن است. وجود شواهد مورفولوژیک مانند آبراهه های جابجا شده حرکات راست بر را برای گسل لکرکوه به اثبات می رساند. پارامتر لرزه خیزی منطقه با تصحیح زمانی به صورت logn=2.3-0.7ms محاسبه گردید. دوره بازگشت زمین لرزه هایی با بزرگی6.8mw حدود 288 سال با توجه به فرمول لرزه خیزی منطقه خواهد بود و میانگین بیشینه شتاب گرانشی زمین در شهر راور که در نتیجه عملکرد گسل لکرکوه ایجاد می شود 0.2624 شتاب ثقل زمین است.

: اسکارن کیبرکوه در فاصله 75 کیلومتری جنوب غربی شهرستان خواف و 390 کیلومتری جنوب غرب مشهد در بلوک لوت قرار گرفته است. زمین شناسی منطقه کیبر کوه شامل سنگ آهک سازند سردر، سنگ آهک پرمین، شیل و ماسه سنگ تریاس فوقانی و ژوراسیک زیرین و سنگ آهک کرتاسه می باشد که بطور کلی در شمال غرب منطقه رخنمون دارند. گرانیتوئید زوزون در ائوسن پایانی- الیگوسن در این منطقه نفوذ کرده است. گرانیتوئید زوزون دارای ترکیب گرانودیوریت، مونزوگرانیت، کوارتزدیوریت، مونزونیت، دیوریت، مونزودیوریت و گابرو می باشد. این گرانیتوئید از نوع i، متاآلومین تا پرآلومین و متعلق به سری ماگمایی کالکوآلکالن پتاسیم بالا و محیط تکتونیکی قوس آتشفشانی (vag)است. به موجب نفوذ گرانیتوئید زوزون سنگهای میزبان و اطراف آن دچار دگرگونی،دگرسانی، و کانی زایی شده اند که می توان به تشکیل هورنفلس، مرمر، اسکارن و دگرسانی سرسیتیک، پروپیلیتیک و سیلیسی اشاره کرد. اسکارن ها بین مرمرها و سنگ های گرانیتوئیدی قرار دارندواز نوع اسکارن کلسیکی است. اسکارن کلسیکی شامل گارنت اسکارن ، پیروکسن اسکارن و آمفیبول اسکارن می باشد. زون اسکارنی گارنت شامل سری محلول جامد هیدرو گراسولار – آندرادیت، کلسیت و رگه های کوارتزی است و زون اسکارنی پیروکسن شامل سری های های محلول جامد دیوپسید – هدنیرژیت و ترمولیت - اکتینولیت به همراه رگه های کوارتزی و کلسیتی است. اسکارن کیبرکوه در دو مرحله متامورفیک و متاسوماتیک تکامل یافته است. مرمر و هورنفلس ها در اثر گرمای گرانیتوئید در مرحله متامرفیک ایجاد شده اند. مرحله متاسوماتیک می تواند به دو مرحله پیشرونده و پسرونده تقسیم شود. کانی های بی آب مانند گارنت، پیروکسن و مگنتیت در مرحله پیشرونده و کانی های آبدار آمفیبول، اپیدوت، وکلریت و رگه های کوارتز و کلسیت به همراه کانی های سولفیدی در مرحله پسرونده تشکیل شده اند. داده های حاصل از آنالیزهای مختلف نشان می دهد تمرکز و تجمع اورانیوم و توریم در تمامی زونهای اسکارنی بویژه زون آمفیبول اپیدوت اسکارن بیشتر از سایر زون ها می باشد و بیش ترین تمرکز سرب، روی و مس در زون گارنت اسکارن یافت می شود. اندازه گیری دمای ذوب یخ در سیالات درگیر نشان می دهد که سیالات موجود در رگه های کوارتز، دارای شوری 2 تا 50/38 درصد وزنی معادل نمک طعام می باشند و دمای همگن شدن سیالات شدن غالباً بین °c 300 تا °c 80/452 و در برخی نمونه ها بیش از °c 500 می باشد.