هیدروگراف و بعضی از ویژگیهای آن از قبیل حداکثر دبی لحظه ای، حجم، طول مدت زمان جریان فاکتورهای مهمی هستند که در طراحی ساختارهای کنترل طغیان و تامین آب مورد مطالعه قرارمی گیرند. فرمولهای تجربی مانند روش منطقی در قرن 19 و روش هیدروگراف واحد درسال 1932 پیشنهاد شدند. بعدها استفاده از هیدروگرافهای بدون بعد و شاخص معمول گردید. هدف این بررسی مقایسه هیدروگرافهای حاصل از دو روش هیدروگراف شاخص و ران هیدروگراف با هیدروگرافهای طبیعی روخانه کرخه درایستگا حمیدیه در جنوب شرقی ایران می باشد. مقادیر دبی لحظه ای حاصل از هر دو روش با مقادیر دبی لحظه ای هیدروگرافهای طبیعی برابر بودند. مقادیر دبی پایه نیز همبستگی خوبی را با مقادیر طبیعی نشان دادند و ضرایب همبستگی به ترتیب 0/975 و 0/971 است که درسطح 5 اختلاف معنی داری نبود. مقادیر حجم سیل محاسبه شده از روش هیدروگراف شاخص با مقادیر طبیعی دارای اختلاف معنی داری نبوده ولی درروش ران هیدروگراف در سطح 5 این اختلاف معنی دار بود. مقادیر زمان پایه و زمان تانقطه پیک ناشی از روش هیدروگراف شاخص برای سیلابها ثابت بود که نقطه ضعف این روش است . نتایج حاصل از روش ران هیدروگراف در این موارد در سطح 5 دار اختلاف معنی دار بامقادیر طبیعی بوده است .پیرسون، لوگ پیرسون نوع سه، نرمال، لوگ زمان 2 پارامتری و لوگ نرمال 3 پارامتری) برای دو ایستگاه حمیدیه و پای پل دارای کمترین میزان خطای استاندارد بود واستفاده از این روش برای منطقه قابل توصیه است . بامقایسه هیدروگرافهای طبیعی دوایستگاه و بررسی توپوگرافی مسیر رودخانه کرخه مشخص شد که ظرفیت مطلوب بستر رودخانه حدود 400 مترمکعب درثانیه است و در دبی های بیشتر آب به دشتهای سیلابی بین دو ایستگاه هجوم می آورد ظرفیت نهرها و کانالهائی که آب رااز رودخانه خارج می کنند کمتراز50 مترمکعب درثانیه است و لذاکاهش حجم و دبی آب و همچنین افزایش زمان پایه و زمان تانقط پیک هریک از سیلابها در ایستگاه حمیدیه مربوط به وضعیت مرفولوژیکی منطقه و نفوذ آب در دشتهای سیلابی است .