در این رساله به بررسی اثرات هندسه ناجابجایی یعنی هندسه ای که در آن مولفه های عملگر مکان با یکدیگر جابجا نمی شوند، بر دینامیک دوره تورمی عالم می پردازیم.از میان دو رهیافت غالبی که به هندسه ناجابجایی وجود دارد ما روش حالت های همدوس را پی می گیریم. این رهیافت این برتری را دارد که واگرایی های ناخواسته ای که در روش ضرب ستاره ای ظاهر می شود، در آن وجود ندارد. با به کار بردن این روش برای بررسی نیمه کلاسیکی معادلات اینشتین در یک عالم با ابعاد اضافه ، دیده می شود که اثرا ناجابجایی در رهیافت حالتهای همدوس، به صورت تغییر جمله چشمه در معادلات اینشتین ظاهر می شود. این تغییرات در قالب کیهانشناختی منجر به یک جواب غیر تکین برای معادله فریدمن عالم می شود که تکینگی اولیه را حذف می کند. علاوه بر این اثرات ناجابجایی عالم را بدون نیاز به هیچ میدان اضافه وارد یک دوره تورمی می کنند. طیف اختلالات بزرگ مقیاس تولید شده در این مدل را نیز بررسی کرده و تصحیحات ناجابجایی بر آن را به دست آورده ایم.