مقدمه:سرطان ریه شایعترین علت مرگ در میان زنان و مردان می باشد. شیوع سرطان ریه با افزایش سن افزایش می یابد. علل مختلفی در ایجاد سرطان ریه مطرح شده اند که مهمترین آنها مصرف سیگار می باشد. مصرف سیگار احتمال ابتلا به تمام انواع سلولی سرطان ریه را افزایش می دهد. از علل دیگرمی توان تماس شغلی با آزبستوز و آرسنیک و هیدروکربن های آروماتیک و. . . را می توان نام برد. سرطان اپی تلیال ریه 2 گروه اصلی سلولی دارد که شامل:سرطان سلول کوچک ریه(sclc) و سرطان سلول غیر کوچک ریه(nsclc) که از نظر درمان و پیش آگهی افتراق اساسی بین این دو وجود دارد. پیش آگهی بیماران مبتلا به این کارسینوم بر حسب سن، مرحله ی بیماری، نوع پاتولوژی و مصرف سیگار متفاوت است. طبق مطالعاتی که در ایران انجام گرفته است، سرطان ریه از سرطان های شایع در کشور می باشد و این مطلب لزوم بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان ریه را روشن می سازد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه می باشد. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی بر روی 193 بیمار مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه مراجعه کننده به بیمارستان های شهید صدوقی و شهدای کارگر شهر یزد در طی سالهای 1384 تا 1393 انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بیماران بود که با مراجعه به پرونده آنها و در صورت لزوم تماس تلفنی با آنها تکمیل گردید. در پایان مطالعه میزان بقا سنجیده شد. یافته ها: میانگین سن نمونه های مورد بررسی 61/12 92/62 سال با دامنه تغییرات از 23 تا 91 سال بود.از 193 بیمار مراجعه کننده 55 نفر(7/28%) زن و 138 نفر(5/71%) مرد بودند. در گزارش پاتولوژی این بیماران 80 نفر(5/41%) ادنوکارسینوم،55 نفر(5/28%) کارسینوم سلول سنگفرشی،6 نفر(1/3%) کارسینوم سلول بزرگ،38 نفر(7/19%) کارسینوم سلول غیر کوچک ریه و 14 نفر(3/7%) برونکوآلوئولار کارسینوم مطرح شده است.متوسط مدت بقای بیماران مورد بررسی 77/0 8/10 ماه ومیانه مدت بقا 8 ماه بود. در این مطالعه ارتباط معناداری با سن، مرحله ی بیماری و نوع درمان وجود داشت. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه ارتباط معناداری با سن(0062/0=p-value) مرحله ی بیماری(0004/0= p-value) و نوع درمان(0042/0= p-value) دارد.

مقدمه: حلق بینی در پشت بینی و قسمت بالای کام نرم واقع شده است. تومورهای نازوفارنکس شامل دو دسته خوش خیم و بدخیم است. تومورهای نازوفارنکس از جمله تومورهای نادر می باشد اما نوع بدخیم آن مخصوصا کارسینوم نازوفارنکس در نواحی مشخصی از امریکا و جنوب چین شایع است. فراوانی این تومورها در دو جنس مرد و زن متفاوت است. پیش آگهی بیماران مبتلا به تومور خوش خیم نازوفارنکس خوب است ولی در نوع بدخیم آن برحسب سن، جنس و مرحله متفاوت است. به دلیل اینکه مطالعات مشابهی در این زمینه وجود ندارد و این تومورها درمان پذیرند لزوم بررسی میزان بقا و علائم بالینی تومور نازوفارنکس را روشن می سازد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان بقا و خصوصیات کلینیکو پاتولوژیک بیماران مبتلا به تومور نازوفارنکس برحسب سن، جنس، نوع پاتولوژی، علائم بالینی، مرحله و درمان است. مواد و روش ها: مطالعه تحلیلی بر روی 123 بیمار مبتلا به تومور نازوفارنکس مراجعه کننده به بیمارستان شهید صدوقی و مرکز پرتو درمانی شهید رمضان زاده یزد از سال 1384 تا 1393 انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بیماران بود. اطلاعات بیماران با مراجعه به پرونده بیماران و در صورت لزوم با تماس تلفنی تکمیل گردید. در پایان مطالعه میزان بقا و علائم بالینی سنجیده شد. یافته ها: میانگین سن نمونه های مورد بررسی هنگام تشخیص بیماری 33/20±51/41 سال بود. از نظر جنس 38 نفر(9/30%) زن و بقیه 85 نفر(1/69%) مرد بودند.از نظر نوع تومور 83 نفر (5/67%) مبتلا به تومور بدخیم و 40 نفر(5/32%) مبتلا به ضایعات غیربدخیم بودند که در بین آنها نازوفارنژیال کارسینوما با 68 نفر(3/55%) شایع ترین توموربدخیم و آنژیوفیبروما با 16 نفر(13%) شایع ترین تومور خوش خیم بود. میانگین مدت بقای بیماران مورد مطالعه 32/4±5/94 ماه به دست آمد. در این مطالعه میزان بقا ارتباط معنا داری با مرحله بیماری(0234/0=p-value) و با نوع پاتولوژی (0014/0=p-value) و نوع درمان(0039/0=p-value) داشت. هم چنین فراوانی نسبی علامت خونریزی بینی، گرفتگی بینی و اختلال گوشی بر حسب سن وفراوانی نسبی علامت توده گردنی، خونریزی بینی و گرفتگی بینی بر حسب نوع پاتولوژی معنا دار شد. نتیجه گیری: بقای بیماران مبتلا به تومورهای نازوفارنکس ارتباط معنا داری با مرحله بیماری، نوع پاتولوژی و نوع درمان داشت. هم چنین فراوانی نسبی خونریزی بینی، گرفتگی بینی و اختلال گوشی بر حسب سن و فراوانی نسبی توده گردنی، خونریزی بینی و گرفتگی بینی بر حسب نوع پاتولوژی معنا دار شد. کلمات کلیدی: بقا، کلینیکوپاتولوژیک، تومور نازوفارنکس

سردردهای میگرنی ، مهم ترین و شایع ترین سردرد در گروه سنی کودکان می باشد که در 6/10 % از کودکان 15-5 ساله رخ می دهد . تکرار و تداوم سردردهای میگرنی در بیماران صرف نظر از آثار اقتصادی ناشی از هزینه های دارو و درمان مکرر، به لحاظ اختلال در عملکرد فردی و اجتماعی بیماران ، عوارض سوء در بردارد.به منظور پیشگیری از سردردهای میگرنی ، داروهای مختلف استفاده شده است ، اما اتفاق نظر در باره داروی ارجح وپروتوکل واحد وجود ندارد. هدف از انجام این مطالعه ،بررسی کارآیی وعوارض جانبی کلینیکی لواتیراستام در پیشگیری از حملات سردرد میگرنی در کودکان بود. در یک مطالعه از نوع قبل و بعد , 42 کودک 15- 5 ساله مبتلا به سردرد میگرنی مراجعه کننده به کلینیک اعصاب اطفال دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد از فروردین 1393که درمان پیشگیری از سردرد در آنها اندیکاسیون داشت ، پس از اعلام رضایت والدین، وارد تحقیق شده وبه مدت سه ماه تحت درمان با لواتیراستام با دوز mg/kg/day 20 دردو دوز منقسم قرار گرفتند وارزیابی ماهیانه کودک تا سه ماه بعد از مصرف دارو صورت گرفت . در پایان دوره سه ماه درمان، ارزیابی نهایی از نظر شدت، مدت و تعداد حملات سردرد در ماه و نمره ناتوانی ناشی از سردرد وعوارض جانبی کلینیکی دارو صورت گرفت . پاسخ مناسب به درمان (معیار اثر بخشی دارو و موثر بودن آن ) کاهش بیش از 50 % در تعداد حملات ماهیانه سردرد در نظر گرفته شد. اطلاعات در محیط نرم افزارspss:15 وارد شد. برای تعیین رابطه بین متغیرهای کیفی از آزمون آماری کای اسکوار و تست دقیق فیشر و برای مقایسه میانگین ها از آزمون تی تست و تی تست زوج شده استفاده شد و 05/0p-value < به عنوان اختلاف معنی دار درنظر گرفته شد. 42 کودک شامل 23دختر و 19 پسربا میانگین سنی 31/2 ± 25/10 بررسی شدند . پاسخ مناسب به درمان (کاهش بیش از 50 % در تعداد حملات ماهیانه سردرد) در28 کودک (7/66 %) دیده شد. دارو در کاهش تعداد حملات ماهیانه سردرد از 81/8± 74/16 حمله به 11/3± 55/6 شدت سردرد ازنمره 88/1±26/6 به 87/1± 31/3 ، مدت سردرد از19/1± 97/2 ساعت به 41/0± 92/0 و میزان ناتوانی از سردرد از7/8± 19/32 به 9/1± 14/17 موثر بود.(05/0p< برای همه) ازنظرعوارض جانبی ، خواب آلودگی شدید دردو کودک، که منجر به قطع مصرف دارو شد ،بی اشتهایی در سه کودک ، استفراغ دردو کودک و خواب آلودگی خفیف دردوکودک دیده شد . لواتیراستام می تواند در پیشگیری از سردرد میگرنی وکاهش شدت،مدت و تعدادحملات ماهیانه سردرد در کودکان موثر باشد و عوارض جانبی خطرناکی نیز ندارد.

مقدمه: دیالیز صفاقی یکی از روش های موثر در درمان نارسایی حاد و مزمن کلیه و جایگزین مناسب عملکرد کلیه در بیماران esrd می باشد. از عوارض مهم دیالیز صفاقی اسکلروز غشای صفاقی پریتوئن طی پروسه دیالیز صفاقی و سوء تغذیه می باشد. پیگیری بیماران از جهت اسکلروز غشای صفاقی دشوار و مستلزم اقدامات تهاجمی از جمله بیوپسی می باشد. در سال های اخیر ca125 به عنوان مارکری جهت پیش بینی و تشخیص این عوارض به کار رفته است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط سطح سرمی ca125 با پارامتر های سوءتغذیه و عملکرد پرده صفاق می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 50 بیمارتحت دیالیز صفاقی که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده بودند انجام شد. با توجه به متغیر های مورد نظرپرسشنامه طراحی شد و اطلاعات به دست آمده در نرم افزار spss20 با استفاده از آزمون های t test, anova و chi-square مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه رابطه معنا داری بین سطح سرمی ca125با تری گلیسیرید ،ldl وآلبومین به دست آمد ولی ca125 با پارامتر های عملکردی پرده صفاق رابطه ای نداشت. کلمات کلیدی: دیالیز صفاقی - ca125 - پارامتر عملکردی صفاقی - سوء تغذیه

دیابت به عنوان شایعترین بیماری اندوکرین به علت اختلال در متابولیسم گلوکز بر تمامی سیستم های بدن تاثیر گذار می باشد . همانطور که عوارض میکروواسکولار و ماکروواسکولار دیابت تهدید کننده حیات هستند اختلالات روماتولوژیک آن نیز باعث کاهش کیفیت زندگی می شود . اندام فوقانی یک هدف برای عوارض دیابت می باشد و درگیری هایی مانند انگشت ماشه ای ٬ سندرم تونل کارپ و کپسولیت چسبنده در بیماران دیابتی دیده شده است . با توجه به شیوع بالای دیابت و افزایش بروز این عوارض در بیماران دیابتی بر آن شدیم تا به بررسی ارتباط وضعیت کنترل قند با تظاهرات اسکلتی عضلانی فوقانی در بیماران دیابتی تیپ دو بپردازبم . این یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که به روش مقطعی و با مشارکت 384 نفر بیمار دیابتی تیپ دو مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به سازمان تامین اجتماعی انجام شد .نمونه گیری از بهار 1393 و به روش تصادفی صورت گرفت . از نظر پاراکلینیک تشخیص دیابت بر اساس معیارهای انجمن دیابت آمریکا و تشخیص وضعیت کنترل دیابت بر اساس معیارهای هاریسون گذاشته شد .از تمام بیماران دیابتی توسط یک پرسشنامه شرح حالی در مورد هرکدام ازاختلالات گرفته شد همچنین سن ٬ جنس ٬ طول دوره ابتلا ٬ وضعیت کنترل دیابت بر اساس نتایج پاراکلینیکی (fbs٬bs٬hba1c) ٬ نوع درمان ٬ دست غالب و دست درگیر ثبت شد وسپس افراد تحت معاینه فیزیکی قرار گرفتند . تشخیص قطعی با تایید استاد راهنما بود .در پایان داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند .در این مطالعه 9/63 درصد افراد زن بودتد و 1/36 درصد مرد بودند و میانگین سنی افراد شرکت کننده 4/57 سال بود . مردان با 6/59 درصد دیابت کنترل شده به صورت معنا داری نسبت به زنان با 48 درصد دیابت کنترل شده ٬ موفقتر عمل کرده بودند ولی در صورت کنترل دیابت ٬ زنان به صورت معنا داری نسبت به مردان کاهش فراوانی اختلالات اسکلتی عضلانی داشتند .نتایج نشان داد در صورت کنترل دیابت فراوانی کلی اختلالات اسکلتی عضلانی فوقانی کاهش معنا داری داشته است ولی در مورد بیماری انگشت ماشه ای این موضوع صادق نیست . نتایج نشان داد در میانگین سنی پایین تر (4/51 سال) در مقایسه با میانگین سنی بالاتر (6/58 سال ) ٬ هم کنترل دیابت به صورت معناداری موفق تر بوده است و هم در صورت کنترل دیابت فراوانی اختلالات اسکلتی عضلانی فوقانی کاهش معناداری داشته است . کاهش فراوانی اختلالات اسکلتی عضلانی فوقانی در بیماران با طول مدت کمتر بیماری (7/4 سال ) نسبت به بیماران با طول مدت بیشتر (6/8 سال ) در صورت کنترل دیابت معناذار بوده است .یافته های این پژوهش نشان میدهد که فراوانی بیماریهای سندرم تونل کارپ و کپسولست چسبنده با سن ٬ جنس و طول مدت بیماری و کنترل بیماری ارتباط معنادار دارد ولی در مورد بیماری انگشت ماشه ای ارتباط معنا دار نبود . در مورد سندرم تونل کارپ نیز ارتباط معناداری بین فراوانی بیماری و سن دیده نشد . با توجه به مطالعه اخیر و شیوع نسبتا بالای این اختلالات و ارتباط فراوانی این اختلالات با سن بالا ٬ طول مدت دیابت و وضعیت کنترل دیابت ٬ می بایست به افراد دیابتی در زمینه توجه به علائم و کنترل دقیقتر بیماری آگاهی داده شود و بیماران دیابتی از نظر وجود اختلالات اسکلتی عضلانی به صورت دوره ای ارزیابی و معاینه شوند و کنترل دقیقتر دیابت بویژه در سنین بالا و بیماران با طول مدت بیشتر دیابت انجام شود .

عفونت ادراری شایع ترین بیماری سیستم ادراری-تناسلی و یکی از مهم ترین عفونت های باکتریال در گروه سنی اطفال است. شیوع آن از 1/0% تا 1% در بین نوزادان و از 5% تا 11% در بین شیرخواران تب دار کمتر از 8 هفته متغیر می باشد. در سه ماهۀ اول زندگی، در بین پسرها به ویژه آن ها که ختنه نشده اند فراوان تر است. اهمیت عفونت ادراری در نوزادان از یک سو و فراوانی سپسیس در دورۀ نوزادی از سوی دیگر و این که چه ارتباطی بین این دو می تواند وجود داشته باشد انگیزه برای این تحقیق بوده اند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادان مبتلا به سپسیس بستری در بخش nicu می باشد. در این مطالعه 300 نوزاد مبتلا به سپسیس که در بخش nicu بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ملاک ورود بیماران در این مطالعه علایم و نشانه هایی شامل ناپایداری درجه حرارت، هیپوتانسیون، پرفیوژن کم با رنگ پریدگی و پوست مرمری، اسیدوز متابولیک، تاکی کاردی یا برادی کاردی، آپنه، دیسترس تنفسی، ناله، سیانوز، تحریک پذیری، لتارژی، تشنج، عدم تحمل خوراکی، دیستانسیون شکمی، زردی، پتشی، پورپورا و خون ریزی در نظر گرفته شد. تأیید تشخیص عفونت ادراری با آنالیز ادرار و کشت ادرار تعیین شد. در این مطالعه 300 نوزاد که میانگین سنی نمونه های مورد بررسی 40/6 ± 95/4 روز بود، 167 نفر (7/55%) پسر و بقیه 133 نفر (3/44%) دختر بودند. در این مطالعه 2 نوزاد (67/0%) مبتلا به عفونت ادراری بودند و بقیه 298 نوزاد (33/99%) مبتلا به عفونت ادراری نبودند. عامل عفونت در هر دو نوزاد ای-کلای بود. فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادان دختر و پسر یکسان بود. فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادانی که مادر آن ها در دوران بارداری سابقه مصرف دارو، بیماری و سابقه زایمان نوزاد نارس داشتند، بیشتر شد و اختلاف آماری معنی دار بین سن، سن زایمان، مدت بستری در nicu، جنس، نتیجۀ درمان، عوارض زایمانی نظیر پره اکلامپسی، اکلامپسی، فشار خون بالا، دیابت حاملگی و سابقه عفونت در دوران بارداری و سقط در مادر به دست نیامد. به نظر می رسد با توجه به این که یکی از علل مهم سپسیس دوران نوزادی، عفونت ادراری است باید نوزادان با علائم سپسیس از نظر عفونت ادراری مورد بررسی قرار دهیم.

مقدمه و هدف: با توجه به اهمیت تشخیص و درمان عفونت دستگاه ادراری که به عنوان یک عامل خطر برای ایجاد آسیب برگشت ناپذیر بافت کلیه (اسکار) مطرح است، شناسائی سریع و درمان به موقع برای پیشگیری از ایجاد عوارض آن ضروری است. این مطالعه نیز با همین هدف، به بررسی وجود اسکار دائمی کلیه در کودکان مبتلا به عفونت ادراری می پردازد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 400 کودک مبتلا به عفونت دستگاه ادراری که در سال 1393 در بیمارستان های شهدای کارگر و شهید صدوقی شهر یزد بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن نمونه های مورد بررسی 03/3 ± 54/5 سال با دامنه تغییرات از 2 ماه تا 12 سال بود.350 نفر (5/87 %) از نمونه ها دختر و 50 نفر (5/12 %) پسر بودند.اطلاعات شامل سن، جنس، دفعات ابتلا، مدت ابتلا، سابقه خانوادگی و وجود یا عدم وجود اسکار کلیه در پرسشنامه پژوهشگرساخته درج و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار spss ver17 آنالیز شد. نتایج: 11 مورد (7/11%) از کودکان گروه سنی 17/0 تا 99/2 دارای اسکار کلیه بودند و در کودکان گروه سنی بالای 3 سال هیچ مورد اسکار کلیه مشاهده نشد. 6 مورد کودک دختر (71/1%) و 5 مورد کودک پسر (10%) دارای اسکار کلیه بودند. 8 مورد (2/3%) از کودکانی که یک دفعه و 3 مورد (4/2%) از کودکانی که دو دفعه به عفونت ادراری مبتلا شده اند اسکار کلیه داشته اند و 23 نفر که سه و چهار دفعه به عفونت ادراری مبتلا شده اند اسکار کلیه نداشتند. 1 مورد (1%) از کودکانی که یک روز و 3 مورد (9/2%) از کودکانی که دو روز و 3 مورد (9/2%) از کودکانی که سه روز و 4 مورد (2/4%) از کودکانی که 4 تا 30 روز به عفونت ادراری مبتلا بوده اند اسکار کلیه داشتند. در 4 مورد (19 %) از کودکانی که دارای سابقه فامیلی بودند و 7 مورد (8/1 %) از کودکانی که سابقه فامیلی نداشتند اسکار کلیه مشاهده شد. 11 نفر (75/2%) از کل نمونه های مورد بررسی اسکار کلیه داشتند. نتیجه گیری: از آنجا که تشکیل اسکار از عوارض شناخته شده عفونت ادراری می باشد، پیشگیری و تشخیص زودرس در کودکان مبتلا به عفونت ادراری ضروری است. برای پیشگیری از اسکار کلیه در بیماران مبتلا به عفونت دستگاه ادراری شناسایی فاکتور های مرتبط از جمله سن، جنس، تعداد دفعات ابتلا و سابقه فامیلی ضروری است. واژه های کلیدی: عفونت دستگاه ادراری، اسکار کلیه

چکیده مقدمه: بنا به تعریف، نارسایی حاد کلیه کاهش ناگهانی در عملکرد کلیه ها است که با کاهش فیلتراسیون گلومرولی، کاهش حجم ادرار و افزایش سطح اوره وکراتینین خون تظاهر می کند . نارسایی حاد کلیه یک بیماری نیست بلکه یک سندرم است که در آن غیر از کلیه، اغلب اعضای بدن گرفتار می شوند. از آنجایی که نارسایی حاد کلیه کودکان در 3-2 درصد بیماران بستری در بخش اطفال و بیش از 8 درصد بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه مشاهده می شود و با توجه به اهمیت نارسایی حاد کلیه و عوارض گسترده این بیماری ، ما در این مطالعه بر آن شدیم که فراوانی نسبی و اتیولوژی این بیماری را در بیمارستان های شهر یزد در سال 1393 بررسی کنیم تا فراوانی نسبی و اتیولوژی این بیماری را بررسی کنیم و راههای پیشگیری از این بیماری و کاهش عوارض آن را ارزیابی کنیم . روش تحقیق: در این مطالعه که از نوع توصیفی تحلیلی به روش مقطعی ((cross-sectional می باشد 995 کودک بستری در بخش اطفال و icu اطفال با دامنه تغییرات سنی از 1 ماه تا 5/12 سال که واجد شرایط بودند مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به روش تصادفی و مبتنی بر هدف در مقطع زمانی تعیین شده و با مراجعه به بایگانی بیمارستان های شهدای کارگر و شهیدصدوقی انتخاب شدند. در این مطالعه با مراجعه به بایگانی بیمارستان های ذکرشده و ثبت اطلاعات لازم از پرونده بیماران و ورود آنها به پرسشنامه پژوهشگر ساخته و در نهایت اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. طی این بررسی ها پرونده های ناقص از مطالعه حذف شدند . اطلاعات پس از جمع آوری و کنترل در محیط نرم افزار آماری spss.17 به کامپیوتر وارد شد و جداول و شاخص های مورد نیاز تهیه و جهت مقایسه آماری از آزمون های fisher exact test و chi-squre و t-test استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین سنی نمونه های مورد بررسی22/24± 52/43 ماه بود که 552 مورد پسر(5/55 درصد) و 443 مورد دختر (5/44 درصد) بودند .فراوانی نسبی نارسایی حاد کلیه در نمونه های مورد بررسی 1/20 در هزار به دست آمد . حدود اعتماد 95% (ci= 95) برای این نسبت از 4/11 در هزار تا 8/28 در هزار می باشد . نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه شیوع نارسایی حاد کلیه در اطفال نزدیک به 2% می باشد و شایعترین اتیولوژی ایجاد آن عفونتها هستند . کلمات کلیدی: نارسایی حاد کلیه ، اتیولوژی ، اطفال

مقدمه: هیپوگلیسمی، یکی از شایع ترین مشکلاتی است که در نوزادان مادران دیابتی رخ میدهد ودر صورت عدم تشخیص به موقع، عوارض جبران ناپذیر مغزی ایجاد می کند.بر این اساس، تشخیص زودهنگام هیپوگلیسمی میتواند به کاهش مرگ ومیر و ناتوانی منجر شود. امروزه، غربالگری برای هیپوگلیسمی درنوزادان مادران دیابتی، به صورت روتین، در مراکز مراقبت از نوزادان تازه متولد شده انجام می پذیردو دستگاه های گلوکومتر به دلیل دسترسی آسان، اندازه گیر ی قند خون در بالین بیمار، نیاز به حجم کم خون وآماده شدن سریع نتایج مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، بررسی ارزش دستگاه گلوکومتردر تشخیص هیپوگلیسمی در نوزادان مادران دیابتی می باشد. موادوروش ها: این مطالعه، روی 80 نوزاد مادر دیابتی بستری در بیمارستان شهداءکارگریزد انجام شد. قند خون در کلیه نوزادان به صورت همزمان، به روش آزمایشگاه(گلوکز اکسیداز بعنوان روش استانداردطلایی)وگلوکومتر اندازه گیری شد.مقادیر بدست آمده از اندازه گیریها در چک لیست ثبت شد. قند خون کمتر یا مساوی 35میلی گرم بر دسی لیتر در اولین ساعت تولد، بعنوان هیپوگلیسمی در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه، 27 نوزاد(7/33درصد)، هیپوگلیسمیک بودند. ضریب همبستگی اندازه قندخون ساعت اول تولد بوسیله آزمایشگاه و گلوکومتر (p-value =0.000)r=0/509 بدست آمد. تفاوت قابل توجهی در اندازه های حاصل از آزمایشگاه و گلوکومتر d=12.19mg/dl ( (p-value =0.000 بدست آمد . حساسیت ،ویژگی اررزش اخباری مثبت ومنفی دستگاه گلوکومتر مورد استفاده در این مطالعه، به ترتیب ، %4/7 ،%3 /94، 40%، %7/66 بدست آمد. رگرسیون نتایج آزمایشگاه از نتایج حاصل از گلوکومتر بدین صورت بدست آمد: قند خون حاصل از گلوکومتر×601/0 + 65/11 = قند خون حاصل از آزمایشگاه نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، دستگاه گلوکومتر جایگزین خوبی برای روش آزمایشگاه در تشخیص هیپوگلیسمی نوزادی نمی باشد. کلمات کلیدی:کاهش قند خون، نوزادان، گلوکومتر

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.