چکیده هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی فعالیت بدنی در هوای آلوده بر عملکرد قلبی عروقی بود. روش کار: دراین تحقیق 10 دانشجوی سالم با میانگین سنی 80/1±12/21 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند و از آنها یک با در هوای سالم (psi=70)، و یک بار در هوای آلوده (psi=135)، تست ورزش (شامل تست برس، نوار قلب، فشار خون، ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن) گرفته شد. یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر، و از t وابسته برای تعیین تفاوت بین دو آزمون استفاده شد. کلیه عملیات آماری نیز با استفاده از نرم افزارspss نسخه 16 انجام شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی در هوای آلوده ناسالم بر قطعه st تاثیر معناداری نداشت. هوای آلوده بر اشباع اکسیژن سرخرگی، هم در حالت استراحت و هم در حین تمرین تاثیر معناداری داشت. هوای آلوده، بر ضربان قلب وفشار خون سیتولی و فشار خون دیاستولی در حالت استراحت تاثیر معنادار نداشت ولی در حین تمرین، هم بر ضربان قلب و هم بر فشار خون سیتولی و هم بر فشار خون دیاستولی تاثیر معناداری داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد فعالیت بدنی در هوای سالم و هوای آلوده ناسالم، تفاوت معناداری در عملکرد قلبی عروقی مردان جوان داشته باشد. کلمات کلیدی: هوای آلوده، عملکرد قلبی عروقی، ضربان قلب، قطعه st، فشار خون سیستولی و دیاستولی.

چکیده سندرم درد مفصل کشککی- رانی به یکسری از اختلالات اطلاق می¬شود که همراه با اختلال مفصل کشککی- رانی دیده می¬شوند (14،15). این اختلالات عبارتند از: کندر و مالاسی کشکک، نیمه در رفتگی کشکک، عدم کارایی عضله پهن مایل داخلی و راستای غیر طبیعی کشکک. در مجموع، اختلال در مکانیسم اکستنسوری عضله چهارسر رانی و عدم تعادل عضلات پهن داخلی مایل و پهن خارجی سبب می¬شود که کشکک در راستای غیر طبیعی خط کشش عضله چهارسر رانی قرار گرفته و در نهایت درد کشککی- رانی ایجاد شود. با توجه به شیوع درد کشککی- رانی،متخصصان معتقدند که برنامه تمرین درمانی که شامل تمرینات قدرتی استاتیک است، می تواند یکی از روش های موثر در کاهش درد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی-رانی واقع شود.بنابراین هدف ازاین تحقیق،بررسی اثر یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی دربیمارانی با سندرم درد کشککی- رانی می باشد.بدین منظور از بین افراد مراجعه کننده به کلینیک¬های درمانی شهرستان اراک، تعداد 10 نفرزن دارای سندرم درد کشککی- رانی و 10 نفرزن با دامنه سنی (30 تا 20 )سال از افراد سالم به روش نمونه¬های در دسترس انتخاب شدند. در این میان معیار شرکت کردن افراد سالم، عدم هر گونه جراحی زانو، مدارک کلینیکی از جراحی زانو و آسیبهای رایج در اندام تحتانی بود. درمرحله پیش آزمون،ابتدا با استفاده از پرسشنامه های سنجش درد زانو ونیز پرسشنامه ی ارزیابی عملکرد زانوی افراد،میزان دردو عملکرد زانوی آزمودنی ها اندازه گیری شدوسپس از کلیه داوطلبان سالم و بیمار با استفاده از دستگاه الکترومیوگراف از سه عضله vastus medialis obliquus و vastus lateralis و rectus femoris ، در سه وضعیت و در هر وضعیت چهار تکرار، الکترومیو گرافی سطحی گرفته شد.سپس برنامه تمرین درمانی که شامل انواع تمرینات قدرتی استاتیک برای عضلات چهار سر ران بود، به مدت 5 هفته، هر هفته 5 روز و روزی 3 جلسه در صبح و ظهر و شب توسط آزمودنی¬ها انجام شد. مرحله پس آزمون که مانند مرحله پیش آزمون بود اجرا شد.و داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و سطح آلفا برای رد یا قبول فرضیه ها 05/0 در نظر گرفته شد.نتایج نشان داد که : 1-یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 15 درجه زانو تاثیر معنادار نداردولی درعضله پهن خارجی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 15 درجه زانو تاثیر معناداردارد. 2-یک دوره تمرینات درمانی بر فعالیت های الکترومیوگرافی عضلات پهن مایل داخلی و پهن خارجی دربیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی با اکستنشن 90 درجه زانو تاثیر معنادار دارد.