نام پژوهشگر: محمد میرزایی دهقی

هیداتیدوزیس در شتر ها و نقش آنها در اپیدمیولوژی اکینوکوکوس گرانولوزوس در کرمان
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید باهنر کرمان - دانشکده دامپزشکی 1389
  سعید فتحی   محمد میرزایی دهقی

این مطالعه یک بررسی مقطعی است که از مهر88 الی مهر89 با هدف تعیین میزان شیوع هیداتوزیس در شترهای کشتار شده در کشتارگاه کرمان انجام پذیرفت. از مجموع ??? شتر کشتار شده، آزمایش شده در کشتارگاه، ?? نفر (??/ ?? %) آلوده به کیست هیداتید بودند. میزان آلودگی بر اساس سن، از نظر میزان عفونت، شترهایی با سن بالاتر آلودگی بیشتری نسبت به شترهای جوانتر داشتند که از نظرآماری اختلاف معنی داری را نشان می داد (05/0> p). بیشترین میزان آلودگی در فصل پاییز مشاهده شد و اختلاف معنی داری بین شیوع آلودگی در فصول مختلف وجود نداشت (05/p<0). از مجموع ?? شتر آلوده به کیست هیداتید، 21 نفر ( 66/46 % ) کیست را فقط در ریه، 9 نفر (20 %) فقط در کبد، و در 15 نفر(33 /33%) آلودگی را در چندین ارگان داشتند. از مجموع 62 ارگان آلوده ، به کیست هیداتید، ریه با 06/58 در صد، بیشترین ارگان آلوده به کیست بود، کبد با 70/38 در صد و طحال با 22/3 در صد، آلوده به کیست هیداتید بودند. پس از اندازه گیری 361 کیست، مشخص شد که 140 (78/38) کیست اندازه کوچک، 128(45/35) کیست اندازه بزرگ، 33 (14/9) کیست اندازه متوسط را داشتند و 60 (62/ 16) کیست ها کلسیفیه بودند. توزیع کیست ها بر اساس اندازه در ارگان های مختلف معنی دار بود (05/0> p). در مجموع از 361 کیست جدا شده 17/58 % بارور، 20/25% استریل و 62/16% کیست ها کلسیفیه یا چرکی بودند. میزان کیست های کلسیفیه شده در کبد، نسبت به ریه بالاتر بود. میزان باروری کیست ها در ارگان های مختلف اختلاف معنی دار را نشان داد (05/0> p)، کیست های ریه بیشترین میزان باروری را داشتند (05/0> p). همچنین از مجموع 210 کیست که برای زنده بودن مورد آزمایش قرار گرفتند، 120 (14/57) کیست زنده بودند (05/0> p). نتایج نشان داد هیداتیدوزیس یک بیماری انگلی مهم در منطقه می باشد این نتایج شیوع بیماری را در کشتارگاه کرمان نشان می دهد و گویای اطلاعاتی برای پیشگیری و کنترل هیداتیدوزیس می باشد.

شیوع هیداتیدوزیس در گوسفند و بز در کشتارگاه کرمان(جنوب شرق ایران)
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید باهنر کرمان - دانشکده دامپزشکی 1390
  خاطره رحمانی   محمد حسین رادفر

این مطالعه به صورت مقطعی بر روی گوسفندان و بزهای کشتار شده در کشتارگاه کرمان از پاییز 89 تا پاییز 90، برای تعیین شیوع هیداتیدوزیس انجام شد. از مجموع 1643 گوسفند آزمایش شده، (%4/10) 165 رأس و از مجموع 2002 بز آزمایش شده (%69/3) 74 رأس آلوده به کیست هیداتید بودند. نتایج بدست آمده، نشان داد که به ترتیب در گوسفند و بز 246 و 91 ارگان آلوده به کیست هیداتید وجود دارد. آلودگی ریه، کبد، ماهیچه ها و کلیه ها در گوسفند به ترتیب 59/49 درصد، 96/47، 21/1 درصد، 21/1 درصد و در بز 95/43 درصد، 85/42 درصد، 18/13 درصد و 5 درصد بود. از مجموع 2129 کیست شمارش شده در گوسفند، (%86/50)1083 کیست بارور و (%16/36) 770 کیست استریل بودند که از 1083 کیست بارور، (%01/83) 899 کیست دارای پروتواسکولکس های زنده و مرده بودند و از مجموع 575 کیست شمارش شده در بز، (%86/20) 120 کیست بارورو (%65/59) 343 کیست استریل بودند که از 120 کیست بارور، (%66/96) 116 کیست دارای پروتواسکولکس های زنده و مرده بودند. در این مطالعه میانگین تعداد پروتواسکولکس ها در هر میلی لیتر مایع آزمایش شده از هر کیست شمارش شد که به ترتیب در ریه ی گوسفند و بز 154 و 106 عدد و در کبد 58 و 21 عدد بود و میانگین تعداد پروتواسکولکس های زنده در هر میلی لیتر مایع آزمایش شده از هر کیست به ترتیب در ریه ی گوسفند و بز (%89/53) 83 و (%62/89) 95 عدد و در کبد (%62/58) 34 و (%38/52) 11 مشاهده شد. بیشترین میزان شیوع هیداتیدوزیس در فصل پاییز ثبت گردید و اختلاف معنی داری بین شیوع آلودگی در فصول مختلف وجود نداشت(05/0p>).

تعیین فراوانی آلودگی به واروا جاکوبسونی در زنبورستان های شهرستان شیراز
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید باهنر کرمان - دانشکده دامپزشکی 1392
  سید حسین ملک پور   محمد میرزایی دهقی

انگل واروا یکی از مهمترین آفات زنبور عسل اروپایی در سرتاسر جهان می باشد که با تغذیه از همولنف در مراحل مختلف رشد زنبور عسل و همچنین انتقال عوامل بیماریزای ویروسی، خسارت اقتصادی بالایی را به صنعت زنبور داری وارد می کند. هدف از این مطالعه، بدست آوردن میزان آلودگی کلنی های زنبور عسل به مایت ویرانگر واروا جاکوبسونی، در یکی از مهمترین مراکز تولید عسل کشور یعنی استان فارس می باشد(جنوب غربی ایران). بدین منظور در هر فصل 300 کلنی جهت بررسی آلودگی زنبوران بالغ و حجرات نوزادی بررسی شد. برای تعیین آلودگی زنبوران بالغ، نمونه ها درون ظروف شیشه ای حاوی الکل اتانول 70درصد قرار داده شد. برای تعیین آلودگی مراحل لاروی و شفیره ای در زمان مناسب از قسمت کناری قابهای یک کندو از هر زنبورستان قطعه ای به ابعاد 5×5 سانتی متر جدا و در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. نتایج بدست آمده بر اساس آزمایشات صورت گرفته در مدت یکسال، در دو منطقه مختلف آب و هوایی استان می باشد. پس از تجزیه و تحلیل نتایج، بیشترین میزان آلودگی در فصل زمستان در بخش گرمسیری (49%) و کمترین میزان آلودگی در فصل بهار در مناطق سردسیر استان بدست آمد (29%). میزان آلودگی حجرات نوزادی 3/22درصد بود. میزان آلودگی سالانه زنبورستان ها، 2/39درصد به ثبت رسید. با توجه به یافته های آماری، بین آلودگی فصول اختلاف معناداری دیده نشد( 5%<p ).