چکیده انقلاب اسلامی ایران نتیجه یک سری تحولات دینی و فکری در بستر تاریخ بوده که مبتنی بر نوعی «آرمان و هویت مذهبی» است، و پیوند عمیقی با سنت های اسلامی شیعی دارد. بنابراین شکل گیری انقلاب اسلامی بر پایه فرآیندها و چشم اندازهای مذهبی توجه ما را بیش از آنکه به عرصه اقتصاد، سیاست، اجتماع ... جلب کند، به عرصه فرهنگ می کشاند. لذا اگر بخواهیم تحلیل درستی از سازوکارهای قدرت در نظام جمهوری اسلامی ایران ارائه دهیم، بدون شک باید به عرصه فرهنگ مراجعه کرد و در آنجا این سازوکارها را مورد بررسی قرار داد. توجه به نقش انبساطی قدرت در تمامی سطوح جامعه مانند: مدرسه، خانواده، مساجد، رسانه و دانشگاه ها و ... بیانگر این نکته است که قدرت نمی تواند صرفاً از سوی ائتلاف واحدی مانند دولت یا طبقه خاصی تولید شود. بلکه به پذیرش عمومی نیاز دارد. بنابراین فرهنگ و ایدئولوژی عرصه های نسبتاً پیچیده و درهم تنیده ای به شمار می روند که نقش مهمی در تثبیت و تحکیم نظم موجود بر عهده دارند. در این پژوهش تلاش شده تا با بهره گیری از روش گفتمان به تحلیل سازوکارهای قدرت در نظام جمهوری اسلامی ایران بپردازیم. از این رو فرهنگ در جامعه عرصه مبارزه و مواجهه میان گفتمان های مختلف تلقی می شود که هر کدام از این گفتمان ها به دنبال تثبیت نظام معنایی خود و شالوده شکنی معانی گفتمان های غیر هستند؛ تا از این طریق مشروعیت یافته و به قدرت خود تداوم بخشند. در همین راستا گفتمان جمهوری اسلامی به عنوان گفتمان هژمون به دنبال تثبیت نظام ارزشی و هنجاری در عرصه فرهنگی است که از طریق آن قدرت خود را بازتولید و تداوم بخشد و امکان هرگونه مقاومت را منتفی کند. نتایج این پژوهش نشان می دهد که گفتمان هژمون در عرصه صدا و سیما و همچنین نظام آموزشی نتوانسته است موفق عمل کند به گونه ای که مقاومت در این حوزه ها در حال گسترش است و موقعیت هژمونیک گفتمان حاکم را تهدید می کند. در مقابل در مسجد به عنوان نهادی مدنی کمترین مقاومت در مقابل گفتمان هژمون صورت می گیرد به گونه ای که نظام هنجاری و ارزشی حاکم بر آن به بازتولید قدرت هژمون کمک می کند.

چکیده ایجاد منطقه پرواز ممنوع در شمال مدار 36 درجه (در سال 1991م) و حمله آمریکا به عراق (در سال 2003م) که به سقوط صدام حسین انجامید، زمینه را برای رسیدن کُردها به خودمختاری و تأسیس حکومت اقلیم کُردستان فراهم کرد. علاوه بر این مطرح شدن مولفه های جدید و تأثیرگذاری همچون دیپلماسی عمومی در عرصه ی نظام بین الملل که دولت ها برای رسیدن به منافع خود بکار می گیرند موجب طرح این سئوال می شود که از منظر دیپلماسی عمومی حکومت اقلیم کردستان چه فرصت ها و تهدیدهایی را برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد می کند. برای پاسخ به این سئوال سه فرضیه مطرح شده است. روش استفاده شده در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است. تحقیق از نوع کتابخانه ای ابزار گردآوری اطلاعات، کُتب، مقالات، گزارش ها و اینترنت می باشد. در ادامه کار پس بیان چارچوب مفهومی طرح و ارائه ی تاریخچه ای از تغییر و تحولات کل مناطق کُردنشین تا شکل-گیری حکومت اقلیم کُردستان به بررسی فرضیات مطرح شده پرداختیم که نتایج زیر حاصل شد. الف) از لحاظ امنیتی تثبیت قدرت حکومت اقلیم کُردستان و گسترش کنترل آن بر تمام خاک این منطقه بخصوص تسلط بر ارتفاعات و نواحی صعب العبور قندیل در مرز این منطقه با ایران و ترکیه می تواند زمینه ی فعالیت های مسلحانه گروه های اُپوزیسیون ایرانی را محدود کند و جلوی استفاده ی این گروه ها از خاک اقلیم کردستان برای حمله و انجام عملیات های تروریستی علیه ایران را بگیرد. در این زمینه بعنوان مثال می توان به خلع سلاح دو حزب کومله و دموکرات کردستان ایران به وسیله حکومت اقلیم در دهه 90م. اشاره کرد. ب) از لحاظ اقتصادی نیز با توجه به روند رو به رشد توسعه اقتصادی اقلیم کردستان و تسهیل امور برای سرمایه گذاری خارجی بطور اعم و برای کشورهای همسایه ی اقلیم کردستان بازار فروش مناسبی برای تولیدکنندگان، صادرکنندگان و شرکت های عرضه کننده ی خدمات فنی و مهندسی ایرانی فراهم می شود زیرا علاوه بر نیاز کردستان به سرمایه گذاری خارجی فعالان اقتصادی ایران دانش فنی و توان لازم برای فعالیت در کردستان را دارند و ایران در این منطقه از قدرت نرم ویژه ای برخوردار است که در صورت استفاده مطلوب می تواند به کشوری بی رقیب در اقصاد این منطقه تبدیل شود. ج) از نظر فعالیت های رسانه ای و تبلیغی اُپوزیسیون کُرد ایران در این منطقه، ایران در معرض تهدید است. زیرا دو گروه اَپوزیسیون به کل فعالیت مسلحانه را کنار گذاشته و به فعالیت های فرهنگی و رسانه ای روی آورده اند. رسانه های این احزاب موفق شده اند توجه بخش زیادی از مردم عوام، تحصیلکردگان و حتی کودکان و نوجوانان جامعه را به برنامه های خود جلب کنند و با انتقال ارزش ها و آموزه های خود به آنها و همچنین انعکاس گسترده ی شرایط مطلوب سیاسی، اقتصادی، اجتماعی کُردهای عراق و مقایسه ی میزان بهره مندی آنها از امکانات جامعه عراق با میزان بهره مندی کُردهای ایران از فرصت ها و امکانات کشور، سبب تحریک مردم مناطق کُردنشین ایران و افزایش تمایلات تجزیه طلبانه آنها خواهد شد. در کل تهدید بودن یا فرصت بودن حکومت اقلیم کردستان برای ایران بستگی زیادی به نوع تعامل ج. ا. ا. با کردهای داخل کشور و شیوه ی برقراری ارتباط با حکومت اقلیم دارد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه ی بین میزان مهارت های زندگی در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار مقطع متوسطه استان ایلام در سال تحصیلی 1390 بود. این تحقیق بر ارزیابی 10 خرده مهارت زندگی شامل: خودآگاهی، همدلی، برقراری ارتباط موثر، مهارت بین فردی، حل مسأله، تصمیم گیری، تفکر خلاق، تفکر انتقادی، مقابله با تنش ها و مقابله با هیجانات که برگرفته از تعریف سازمان بهداشت جهانی(1999) است، متمرکز می باشد. تحقیق از نوع توصیفی و کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه استان ایلام به تعداد 19337 نفر بود که از بین آنها 400 نفر به عنوان نمونه تحقیق به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی با تأکید بر آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، آزمون لوین و t مستقل استفاده گردید. یافته ها نشان داد که: - بین مهارت های بین فردی(74/1=t)، برقراری ارتباط موثر(77/3=t)، تصمیم گیری(27/2=t)، حل مسأله،(12/2=t) تفکر خلاق(02/4=t)، تفکر انتقادی(76/2=t)، مقابله با هیجانات(59/2 =t)، مقابله با استرس(26/3 =t) در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار پسر مقطع متوسطه استان ایلام در سطح 05/0= ? تفاوت معنی داری وجود دارد. - بین مهارت های خودآگاهی (39/1=t) و همدلی (001/0=t) در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار پسر مقطع متوسطه استان ایلام در سطح 05/0= ? تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از سوی دیگر با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که ورزش عامل مهمی در افزایش مهارت های زندگی دانش آموزان است و پیشنهاد می شود که مسئولین ورزش در وزارت ورزش و جوانان و بخصوص دست اندرکاران ورزش در وزارت آموزش و پرورش در جهت توجه ویژه به ورزش و توسعه آن در مدارس گام برداشته و با برنامه ریزی های دقیق و منظم در زمینه ورزش مدارس باعث ارتقاء روز افزون مهارت های زندگی گردند.

این پایان نامه به بررسی این مسأله می پردازد که چگونه فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی جدید، کنش جمعی جنبش های اجتماعی را دگرگون می کنند. رسانه های جدید همچون تلفن های همراه و اینترنت در حال دگرگون کردن روش هایی هستند که فعالان جنبش های اجتماعی ارتباط برقرار می کنند، همکاری می کنند و خود را بروز و ظهور می دهند. جنبش زاپاتیستا در سال 1994 در مکزیک، اعتراضات در طول برگزاری نشست سازمان تجارت جهانی در سیاتل امریکا در نوامبر 1999، جنبش انقلابی تونس در سال 2010، جنبش های انقلابی لیبی و تونس در سال 2011، دیگر جنبش های انقلابی خاورمیانه شامل یمن، بحرین، و سوریه در طول سال های 2011- 2012، جنبش اشغال وال استریت در ایالات متحده امریکا، و دیگر جنبش های اشغال در کشورهای غربی، فقط موارد اندکی از کاربرد فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی جدید در جنبش های اجتماعی و کنش جمعی را نشان می-دهند. دانشمندان و پژوهشگران رشته های گوناگون، از جمله جامعه شناسی، علوم سیاسی و ارتباطات با شمار زیادی مقالات علمی، رساله ها، و کتاب هایی که از اواسط دهه 1980 منتشر شده اند، در حال تلاش برای فهم این کاربرد و دگرگونی هایی که ایجاد کرده است هستند. تا اواسط دهه 1990 این موضوع به یک حوزه پژوهشی ثابت تبدیل شده بود. در تلاش برای همگرا و هماهنگ کردن پیشرفت-های مهم سه دهه اخیر در حوزه جنبش های اجتماعی، مک آدام، مک کارتی ، و مایر زالد، چهارچوبی را پیشنهاد می کنند که هدف از آن توضیح ظهور، توسعه و برون دادهای جنبش های اجتماعی با توجه به سه فاکتور از درون به هم مرتبط است: ساختارهای بسیج کننده، ساختارهای فرصت، و فرایندهای چهارچوب دهی. ما با کاربست این چهارچوب تئوریک چندفاکتوری تلاش می کنیم تا رابطه بین کاربرد فناوری های اطلاعاتی- ارتباطی جدید و کنش های جنبش های اجتماعی را در عصر اطلاعات بررسی کنیم، تا به درک این مسأله نائل آییم که چگونه این فناوری های رسانه ای جدید کنش جمعی را دگرگون می کنند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.