محدوده گوی داش در 85 کیلومتری جنوب شهرستان هشترود در استان آذربایجان شرقی واقع شده است. واحدهای سنگی رخنمون یافته عبارتند از: توف ریزدانه، لیتیک توف، آندزیت، گرانیت. نفوذ توده گرانیتی به درون واحدآندزیتی و لیتیک توف باعث ایجاد دگرسانی متاسوماتیسم و تشکیل زونهای اسکارنی در مرزهای تماس شده است که با حضور گارنت و مگنتیت مشخص می گردد. دو نوع آلتراسیون اصلی در محدوده گوی داش دیده می شود: الف- سیلیسی شدن ب- تورمالینی شدن. آلتراسیون سیلیسی بیشتر در بخش شمالی منطقه دیده می شود و تورمالینی شدن با مقدار فراوان تورمالین (اغلب با بافت شعاعی) و کوارتز، بیشتر در قسمت جنوبی آبراهه اصلی و اغلب اطراف زون گسله دیده می شود. کانی زایی آهن اغلب به دو فرم مشخص دیده می شود: 1-مگنتیتهای نابرجا که به صورت ذراتی در ابعاد مختلف در فلوتها و به صورت پبلهایی در داخل تراسهای رودخانه ای دیده می شوند. به نظر می رسد که این مگنتیتها متعلق به زونهای اسکارنی هستند که فرسایش یافته و در منطقه پراکنده شده اند. 2-هماتیت و گوتیتهای سوپرژن که در طی اکسیداسیون پیریتها حاصل شده اند. کانی زایی آهن در فرایند سوپرژن به مراتب نسبت به مگنتیتهای نابرجا از اهمیت کمتری برخوردار است. در نهایت برای مطالعات تکمیلی، بررسی تیپهای دیگر آلتراسیون و شناخت ویژگی سیالات کانی زا پیشنهاد می گردد.

منطقه بآلوجه در شمال غرب ایران ما بین عرض های جغرافیایی ?3 و َ45 و°38 تا ?13 و´46 و°38 شمالی و طولهای جغرافیایی ?26 و´38 و°46 تا ?22 و´39و°46 شرقی و در 35 کیلومتری.شمال غرب ورزقان واقع شده است. این منطقه در تقسیم بندی زونهای زمین شناسی ایران در محدوده زون البرز غربی – آذربایجان قرار می گیرد. واحد های مختلف سنگی در این منطقه حضور دارند که شامل توده های آتشفشانی با ترکیب آندزیت وداسیت ائوسن وتوده های نفوذی پورفیری بآلوجه به سن تقریبی الیگوسن- میوسن و با ترکیب گابرو- دیوریت، کواتز-دیوریت، کواتز- مونزونیت وگرانودیوریت می باشند. سنگ های درونگیر این تود? نفوذی را، گدازه های جریانی آندزیتی کرتاسه (k2an) و سنگ های فیلیشوئیدی کرتاسه فوقانی تشکیل می دهند. کانیهای فلسیک اصلی سنگ های منطقه مورد مطالعه شامل کانیهای پلاژیوکلاز، کوارتز، آلکالی فلدسپار و کانیهای مافیک اصلی سنگ ها پیروکسن، آمفیبول، الیوین و بیوتیت می باشند بافت اصلی سنگها پورفیری با زمینه دانه ریز است و بافت گرانولار، بافت افیتیک، بافت گلومروپرفیریک، پوئی کلیتیک و بافت آنتی راپاکیوی از بافتهای مشاهده شده در این سنگها میباشند. در این توده دایکهای متنوعی مشاهده شده است که ترکیب این دایک ها کوارتز دیوریتی(dk1a) و میکرودیوریتی می باشند. فعالیت سیستم گرمابی متعاقب جای گیری توده پورفیری بآلوجه سبب ایجاد خردشدگی ونسل های مختلف رگچه ها و ریزرگچه های کوارتزی، کوارتز- سولفید و کربناتی شده و واکنش سیالات گرمابی با توده میزبان سبب گسترش انواع دگرسانی پتاسیک، فیلیک و پروپلیتیک شده است. بررسی ژئوشیمی عناصراصلی، فرعی، کمیاب در سنگ های نفوذی منطقه مورد مطالعه موید پدیده هائی مانند منطقه بندی ترکیبی توده ها، تغییرات نسبتاً مشخص در مودال کانی ها وآلایش بوده و سرشت ماگمای مولد آنها کالک آلکالن تا شوشونیتی بوده و دارای ویژگی متاآلومینوس تا پرآلومینوس می باشند و این توده در موقعیت تکتونیکی قوس حاشیه فعال قاره ای و قوس پس برخوردی جایگیری کرده اند و متعلق به گرانیتوئیدهای acg و kcg می باشند دارای منشأ اختلاطی پوسته و گوشته بوده و از نظر ژنتیکی، i-type می باشند. دمای تشکیل توده گرانیتوئیدی 750 تا 850 درجه سانتیگراد بوده و در محدوده گرانیتوئیدهای منیزیم دار قرار می گیرد. نمودارهای عنکبوتی مقایسه ای و الگوی ree این گروه از سنگها نشان می دهد که سنگهای منطقه از یک منشأ یکسان به وجود آمده اند و با توجه به بالا بودن نسبت lree/hree، منشأ سنگ ها گارنت لرزولیتی می باشد. غنی شدگی سنگهای مورد مطالعه در عناصری مانند k، th، u و rb می تواند در ارتباط با فرآیندهای متاسوماتیسم گوشته و یا آلایش پوسته قاره ای باشد وآنومالی های منفی از ti وp به علت تبلور در کانیهای مشخص (ایلمنیت، آپاتیت) در مراحل اولیه تفریق می باشد و آنومالی منفی ti و nb از یک طرف و رخداد فرورانش نئوتتیس از طرف دیگر، احتمالاًًًً بیانگر تأثیر سیالات ناشی از فرورانش و آلایش قاره ای بر منابع گوشته ای، در ژنز این گروه از سنگها می باشد. مطالعات ژئوشیمی عناصر نادر بیانگر این مطلب است که نفوذی های مورد مطالعه در محیط تکتونیکی پس از برخورد (post – collision) ایجاد گردیده اند.

چکیده: در ارتفاعات منطقه چیچکلی در بالای روستای کرنگان در شمال غرب ورزقان، نفوذ توده گرانیتوئیدی (الیگوسن) باعث گسترش زون اسکارنی در امتداد کنتاکت این توده با آهک های خاکستری متوسط لایه و مارن گردیده است. همچنین نفوذ محلول های گرمابی باعث تشکیل زون پتاسیک وسیعی در داخل توده نفوذی شده است. مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی نشان می دهد که این توده دارای ترکیب گابرودیوریت تا گرانودیوریت و از نوع تیپ i بوده و مشخصات ماگمای کالک آلکالن متاآلومینوس را دارا می باشد و از نظر تکتونوماگمایی مرتبط با کمان های ولکانو- پلوتونیک پس برخوردی است. با نفوذ توده مذکور، حرارت بالای آن باعث تشکیل هورنفلس در واحد های مارنی و مرمر در آهک های خالص تر شده و فرایندهای متاسوماتیک بعدی باعث تشکیل اگزواسکارن گردیده است. اسکارنی شدن در دو مرحله صورت گرفته است در مرحله اول (مرحله پیشرونده) با هجوم سیالات صادر شده از توده نفوذی به سنگ درونگیر، کانی های دما بالای اسکارنی مانند گارنت و پیروکسن در حرارتی بالاتر از c ْ 550 تشکیل شده اند. مرحله متاسوماتیک بعدی (مرحله پسرونده) با کاهش حرارت محلول های گرمابی و هجوم سیالات جوی، در دمای c ْ 450 تا c ْ 420 شروع شده و در طول آن، کانی های کالک سیلیکاته بدون آب تشکیل شده در مرحله قبل به کانی های کالک سیلیکاته آبدار (اپیدوت، اکتینولیت)، سولفیدها (پیروتیت، پیریت، کالکوپیریت)، کلسیت و کوارتز دگرسان شده اند. همزمان با مرحله پیشرونده ، سیالات گرمابی در داخل توده نفوذی باعث شکل گیری زون پتاسیک شده است. مطالعات پتروگرافی نشانگر آن است که جدا از تشکیل بیوتیت های ثانویه، متاسوماتیسم بور سبب تشکیل کانی تورمالین در این زون گردیده است.

در این پروژه ، نانوساختارهای لانتانیم هیدروکسید (la(oh)3) و لانتانیم اکسید (la2o3)، با استفاده از روش سونوشیمی، تهیه شده اند و اثر انواع پارامترهای موثر در این روش شامل : زمان التراسوند، غلظت انواع پیش ماده ها، سرعت اضافه کردن پیش ماده ها، اثر انواع سورفکتانت ها در غلظت های مختلف، اثر انواع حلال ها و اثر دما های مختلف کلسینه، روی اندازه و مورفولوژی نانوساختارها بررسی شد. نتایج حاصله نشان می دهد که در زمان های سونیکاسیون خیلی کم و خیلی زیاد، اندازه ذرات بزرگتر می شود بنابراین زمان بهین? اعمال فراصوت با آزمایش های گوناگون بدست آمد. در مورد اثر سورفکتانت ها مشاهده شد که بسته به نوع پیش ماده، نوع سورفکتانت و غلظت آن نتایج متفاوتی پدید می آید. تغییر در سرعت اضافه کردن پیش ماده ها به هم تاثیر قابل توجهی در اندازه و میزان به هم چسبیدگی ذرات دارد در نتیجه این پارامتر نیز بهینه گردید. همچنین مشاهده شد که حلال ها و دماهای کلسین? مختلف به ترتیب بر روی مورفولوژی و انداز? ذرات بسیار تاثیر گذار است. روش هایی که در این پروژه برای شناسایی نانو ذرات حاصله مورد استفاده قرار گرفته اند، شامل روش های ir، sem، tem و xrd می شوند.

. سنگ میزبان کانی سازی شامل آندزیت مگاپورفیری، توف و سنگ های پیروکلاستیک می باشد. واکنش سیالات هیدروترمالی با سنگ های میزبان کانی سازی سبب گسترش زون های دگرسانی پروپیلیتیک، فیلیک، آرژیلیک، سیلیسی و کربناتی در منطقه شده است. این سیالات با توجه به مجموعه های کانیایی مشاهده شده عمدتاً منشأ ماگمایی دارند. اگر چه مطالعات مشابه تأثیر آب های جوی را نیز در این فرایند نشان داده است. کانه زایی در بیشتر قسمت ها از نوع رگه ای و به احتمال زیاد در کنترل گسل ها و شکستگی ها است و تابع لیتولوژی نیست. کانه زایی هیپوژن شامل کانی های کالکوپیریت، پیریت و انارژیت است که در طی مراحل دگرسانی سوپرژن تبدیل به کانی هایی مانند مالاکیت، آزوریت، کوولیت، کالکوسیت ثانویه، اکسیدها و هیدرواکسیدهای آهن شده است. فراوانی سولفوسالت ها در منطقه که عمدتاً جانشین سولفید های اولیه شده اند می تواند ناشی از هجوم سیالات دارای as و sb در مراحل نهایی کانی سازی هیپوژن باشد. براساس پاراژنز کانیایی، شکل کانه زایی، بافت های مشاهده شده در رگه های کوارتزی می توان کانی زایی مس را در منطقه زرین قبا از نوع رگه ای و اپی ترمال نوع hs در نظر گرفت. مجموعه کانیایی زرین قبا در حالات سولفیداسیون حد واسط تا بالا و در ph پایین تر از 5 و logƒo2 حدود 35- تا 37- تشکیل شده است.

فعالیت ماگمایی گسترده در کمربند ماگمایی ارومیه- دختر، اساسأ در سنوزوئیک، منجر به تزریق توده های متعدد در امتداد این کمربند و در نتیجه در بسیاری از نواحی باعث اسکارن زایی شده است یکی از این موارد شامل اسکارن جوان شیخ در20 کیلومتری شمال شرق اهر، استان آذربایجان شرقی می شود و بخشی از زون ساختاری البرز- آذربایجان می باشد که قره-داغ- ارسباران نامیده می شود و در ایالت متالوژنی اهر قرار گرفته است. در جوان شیخ توده گرانیتوئیدی الیگوسن به داخل سنگ های ساب ولکانیکی و رسوبی (کربناتی- شیلی) نفوذ کرده و باعث دگرگونی ایزوشیمیایی (اسکارنوئید، هورنفلس و مرمر) و اسکارن زایی شده است. اثرات دمایی و متاسوماتیک حاصل از توده نفوذی در منطقه مورد مطالعه باعث توسعه دو زون مجزای اسکارنی (1) اندواسکارن و (2) اگزواسکارن شده است. اندواسکارن به ضخامت چند سانتی متر تا حداکثر یک متر در امتداد مرز همبری در داخل توده نفوذی توسعه یافته است. اگزواسکارن در داخل سنگ کربناته با ضخامت حدود 30 تا 40 متر در امتداد همبری تشکیل شده است. اگزواسکارن شامل دو بخش مشخص، (1) غنی از گارنت در نزدیکی همبری و (2) غنی از اپیدوت در فاصله دورتر به سمت مرمر تشکیل شده است. مطالعات میکروسکوپی و صحرایی نشان داد که فرایندهای اسکارن زایی در دو مرحله اصلی و مشخص به وقوع پیوسته است (1) مرحله پیشرونده و (2) مرحله پسرونده

منطقه مورد مطالعه در40 کیلومتری شمال زنجان و کانسار ماری در 200 متری غرب روستای ماری قرار دارد. واحد های ولکانیکی و ساب ولکانیکی شناسایی شده در این محدوده متعلق به ائوسن بوده و شامل مجموعه ای از توف سبز، لیتیک توف، بازالت و آندزیت مگاپورفیری می باشد. سنگ های ولکانیک محدوده مورد مطالعه بیشتر ترکیب حد واسط تا اسیدی دارند و جزء سری ماگمایی شوشونیتی با پتاسیم بالا بوده و عمدتاً مربوط به محیط-های مرتبط با قوس های حواشی فعال قاره ای هستند. دگرسانی در محدوده مورد مطالعه شامل زون دگرسانی پروپیلیتیک می باشد که در اثر واکنش متقابل بین محلول های هیدروترمال و سنگ های میزبان (ولکانیک های ائوسن) بطور گسترده صورت گرفته است. سنگ میزبان کانی سازی شامل آندزیت مگاپورفیری می باشد. کانی شناسی و زونینگ دگرسانی، میزان گسترش فرایند سوپرژن را تحت تاثیر قرار می دهند زیرا بافری شدن اسیدیته و نفوذپذیری سنگ توسط این عوامل کنترل می شود. در طی واکنش هیدرولیز خنثی کننده های خاص اسید عبارتند از کربناتها و تا حد کمتری کانی های مافیک و فلدسپارها که همگی مانع از انجام غنی سازی سوپرژن شده و چون در منطقه توده کربناته وجود ندارد تنها کانی های مافیک و فلدسپارهای آندزیت مگاپورفیری سبب تثبیت شدن مس در سطح به صورت مالاکیت و دیگر کانی های کربناته مس، قبل از رسیدن محلول به سطح آب زیرزمینی شده است. وجود گسل پرشیب در منطقه تأمین کننده تراوائی مورد نیاز برای پایین رفتن محلول های سوپرژن بوده و اکسیداسیون و غنی شدگی بهتری را سبب شده است.

چکیده منطقه مورد مطالعه در استان آذربایجان شرقی، در شمال غرب ایران و در فاصله حدود 22 کیلومتری شمال شهرستان اهر واقع شده است. این منطقه دارای آب وهوای سرد و خشک بامیانگین بارش 5/272 میلی متر (1388-1380) می باشد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر معدنکاری بر آب های منطقه با تأکیدی بر آلودگی عناصر سنگین می باشد. جهت بررسی کیفیت آب های منطقه مورد نظر 14 نمونه آبی از آب-های سطحی و چند نمونه سنگ برای بررسی منشأ عناصر برداشت گردید. پارامترهای هدایت الکتریکی، دما و ph در محل نمونه برداری و یون های اصلی و عناصر سنگین در آزمایشگاه آب شناسی سازمان آب و فاضلاب شهرستان تبریز مورد آنالیز قرار گرفتند. تیپ عمده ی آب های منطقه مورد مطالعه در حد بیکربنات کلسیک می باشد. مقایسه مقدار عناصر سنگین در آب های منطقه با استانداردهای آب شرب سسازمان بهداشت جهانی(who) و آب آبیاری زمین های کشاورزی نشان می دهد که غلظت آهن و سرب از حد استاندارد آب آشامیدنی بالاتر بوده و بقیه عناصر از حد هر دو استاندارد پایین تر می باشند. با بررسی نقشه های توزیع عناصر سنگین مشخص شد که با نزدیک شدن به سد پسمانده بر مقدار عناصر سنگین افزوده می شود و با دور شدن از آن از مقدار آنها کاسته می شود. بررسیها نشان داد که تشکیل زهاب اسیدی در منطقه تحت تأثیر آب و هوای خشک، فقط در مقادیر جزئی تشکیل می شود. مهمترین منشأ برای عناصر سنگین مربوط به زون غنی شده گارنت اسکارن و کانی های پیریت، پیروتیت و کالکوپیریت می باشد

چکیده: منطقه ی سیه کمر در استان آذربایجان شرقی و حدود 6 کیلومتری غرب شهرستان میانه واقع شده است. بخش عمده ای از محدوده توسط واحدهای ولکانیکی ائوسن پوشیده شده که ترکیب عمده-ی آن ها شامل تراکی بازالت، آندزیت بازالتی، توف، خاکستر آتشفشانی و تناوب توف- آگلومرا می باشد که توسط سنگ های نفوذی با تنوع ترکیبی در حد میکرومونزودیوریت، کوارتزمونزودیوریت متأثر و مورد نفوذ واقع شده اند. فعالیت سیستم گرمابی متعاقب جایگیری توده های پورفیری سبب ایجاد خردشدگی و نسل های مختلف رگچه ها و ریز رگچه های کوارتزی، کوارتز- سولفید اکسید و کربناته شده و واکنش سیالات گرمابی با توده میزبان سبب گسترش انواع دگرسانی پتاسیک، فیلیک، پروپیلیتیک و آرژیلیک شده است. در این منطقه دو نوع کانی زائی مجزا قابل تشخیص می باشد (1)هیپوژن و (2) سوپرژن. سولفیدهای اصلی هیپوژن در این توده شامل پیریت، کالکوپیریت، بورنیت و مولیبدنیت بوده و نیز اکسیدهای مگنتیت و هماتیت در این توده تشکیل یافته اند. در طی فرایندهای سوپرژن کانی هائی همانند کوولیت، مالاکیت، گوتیت، هماتیت رخ داده است. بررسی کلاهک های شسته شده در بخش های فوقانی این توده نشان می دهد که بخش اعظم رخنمون اکسیدی شامل گوتیت بوده و میزان جاروسیت و هماتیت به مراتب کمتر می باشد. این مسئله می تواند ناشی از کم بودن مقدار پیریت هیپوژن یا بعبارتی نسبت پائین پیریت به کالکوپیریت باشد که به نوبه خود مانع بزرگی برای شستشوی مس از این زون و ته-نشینی مجدد آن در زیر سطح آب محسوب می گردد. با وجود کلاهک گوتیتی نبایستی انتظار حضور پوشش کالکوسیتی غنی شده در روی بخش هیپوژن را داشت.

منطقه مورد مطالعه در 27 کیلومتری جنوب غرب هشترود و در اراضی روستای یانیق واقع شده است. این ناحیه بخشی از زون ساختاری البرز – آذربایجان را تشکیل می دهد. در محدوده مورد مطالعه، سنگ های آتشفشانی متحمل دگرسانی آرژیلیک شده اند. نمونه های برداشت شده از منطقه توسط روش های آنالیز شیمیایی، پتروگرافی و xrd مورد مطالعه قرار گرفته است. آنالیز شیمایی سنگ میزبان نشان می دهد که ترکیب عمده این سنگ ها آندزیت تا آندزیت بازالتی و بازالت است. مشاهدات پتروگرافی نشان می دهد که کانی های اصلی موجود در سنگ های آندزیت- آندزیت بازالتی و بازالت شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن، هورنبلند و الیوین بوده و بافت ساب افیتیک، هیالو میکرولیتی پورفیریک در آنها غالب است. براساس نتایج آنالیز xrd کلریت، مونت موریونیت، کلسیت، هماتیت و تالک به عنوان کانی های اصلی موجود در نمونه-های مورد آنالیز هستند. مطالعات ژئوشیمیایی و محاسبات تغییرات جرم بر روی عناصر اصلی و فرعی نمونه های به دست آمده نشان می دهد که عناصر mg، mn وca در سنگ دگرسان شده نسبت به سنگ منشأ دگرسان نشده اغلب تهی شده اند و عناصر na و k تثبیت شده اند. تهی شدگی برخی از این عناصر باعث غنی شدگی si و al در سنگ دگرسان شده است. عناصر hfse، lile وlree اغلب غنی شدگی و عناصر tte و hree تهی شدگی نشان می دهند. نسبت eu/eu* در سنگ های دگرسان نسبت به نمونه سالم معادل خود بیشتر بوده و اغلب نمونه ها آنومالی مثبتce را نشان می-دهند. بعلاوه فاکتور های تفریق (la/yb)n و (la/sm)n در نمونه های دگرسان بیشتر از نمونه سالم و (gd/yb)n کمتر از سنگ سالم می باشد. تجزیه و تحلیل انجام شده نشان می دهد که عواملی مانندph سیال دگرسان کننده، حضور کمپلس های یونی در سیال و جذب سطحی، روبش توسط کانی های رسی از جمله عواملی هستند که نقش ارزنده ای در رفتار عناصر در طی دگرسانی داشته اند.

: منطقه مورد مطالعه (شمال دریان) در بخش جنوبی کوه های میشو، در 60 کیلومتری شمال غرب تبریز واقع شده است. در این منطقه، رگه ی کانه دار باریت در داخل سازند کهر (شامل شیل و ماسه-سنگ) رخنمون دارد. بررسی رسوبات تخریبی سازند کهر نشان دهنده زادگاه آذرین فلسیک تا حد واسط برای این رسوبات در یک جایگاه حاشیه ای غیرفعال می باشد. یک دایک با ترکیب دیابازی با بافت ساب افیتیک در داخل سازند کهر دیده می شود. در این منطقه، کانه زائی فلزی در داخل رگه ی باریت منطبق بر شکستگی های اصلی منطقه میشو (شمال غرب به جنوب شرق) صورت گرفته است. بر اساس شواهد مینرالوگرافی و پتروگرافی، باریت و کانه های فلزی توسط سیالات متفاوتی تشکیل شده اند. به طوری که در اولین مرحله رگه باریت تشکیل شده و ته نشینی کانه های فلزی در نتیجه هجوم سیالات کانه دار به داخل درزه ها و فضاهای خالی این باریت ها صورت گرفته است. کانه زائی پلی متال در دو مرحله هیپوژن و سوپرژن رخ داده است. پیریت، کالکوپیریت و گالن در مرحله هیپوژن تشکیل شده اند سپس در اثر فرایندهای سوپرژن، سولفیدهای اولیه توسط مالاکیت و کوولیت جانشین شده است. مطالعات ژئوشیمیائی نشان می دهد که منشا احتمالی باریت و کانه های فلزی سازند کهر می باشد. همچنین، شواهد صحرایی، نوع کانه زائی و مقایسه با کانسارهای مشابه، نشان می دهد که، کانه زائی موجود در داخل رگه ی باریت شمال دریان، یک کانسار اپی ژنتیک باریت- سرب با میزبان رسوبی می باشد.

منطقه مورد مطالعه در 20 کیلومتری شمال و شمال شهرستان اهر، شمال غرب ایران، ما بین طول های جغرافیائی ?20 ? 4 °47 تا ?49 ? 9 °47 شرقی و عرض های جغرافیایی ?44´35 °38 تا ?25 ?38°38 شمالی واقع شده است. این منطقه در تقسیم بندی زمین شناسی ایران در زون ایران مرکزی قرار می گیرد. توده های نفوذی مورد مطالعه به سن الیگوسن به داخل سنگ های آهکی کرتاسه و سنگهای آتشفشانی ائوسن موجود در منطقه تزریق شده است. بر اساس بررسی های پتروگرافی ترکیب اصلی این توده گرانیتوئیدی گرانودیوریت، کوارتزمونزونیت، سینیت، مونزودیوریت، دیوریت، گابرو و گابرو- دیوریت می باشد. توده گابرویی توسط دایک کوارتزدیوریتی قطع شده است، درحالی که توده گرانودیوریت و کوارتزمونزونیت توسط دایک های آپلیتی با ضخامت کم قطع شده است. کانی های اصلی تشکیل دهنده گرانودیوریت فلدسپار پتاسیم، کوارتز و پلاژیوکلاز، بیوتیت و آمفیبول می باشند. بافت اصلی سنگ گرانولار، پرتیت و پگماتیتی است. کوارتزمونزونیت شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، فلدسپار پتاسیم و آمفیبول می باشد. بافت اصلی سنگ گرانولار و پرتیت می باشد. توده سینیتی عمدتاً از ارتوز پرتیتی تشکیل شده است. اصلی ترین کانی فلسیک در مونزودیوریت پلاژیوکلاز می باشد، که عمدتاً به اپیدوت تبدیل شده و اصلی ترین کانی فرومنیزین در آن آمفیبول است. نفوذ و جایگیری توده گرانیتوئیدی در سنگ های آهکی و پلیتی کرتاسه باعث تشکیل سنگ های دگرگونی مجاورتی و اسکارن شده است. تشکیل اسکارن در محدوده مورد مطالعه همراه با کانه سازی آهن و مس بوده است. کانه های مورد مشاهده شامل هماتیت، مگنتیت، کالکوپیریت، پیریت از نوع هیپوژن و کانه های کوولیت، گوتیت، هماتیت مارتیتی، مالاکیت و آزوریت از نوع سوپرژن می باشند. علاوه بر اسکارن زایی در منطقه چندین رگه سیلیسی حاوی سولفیدهای مس و آهن، نیز تشکیل یافته اند که همانند اسکارن موجود تحت تاثیر فرایندهای سوپرژن نیز قرار گرفته اند. ماگمای مولد توده گرانیتوئیدی منطقه مورد مطالعه کالک آلکالن بوده، توده مزبور i-type بوده و از نظر شاخص اشباع از آلومین در محدوده متاآلومینوس واقع می شود. نمودار ree نرمالیزه شده به کندریت غنی شدگی lree ها نسبت به hreeها را نشان می دهد که بیانگر پدیده تفریق می باشد. تهی شدگی عناصر tnt نیز میتواند بیانگر تاثیر آلایش پوسته ای ویا ویژگی مرتبط با فرورانش باشد. بررسی مطالعات آنالیز نقطه ای بیوتیت نشان می دهد، ترکیب میکا ها از نوع بیوتیت های سیدروفیلیتی می باشند. بیوتیت های مورد مطالعه از نوع اولیه بوده و نشان دهنده ماگماهای کالک آلکالن می باشند. آمفیبول ها نیز دارای ترکیب منیزیوهورنبلند و اکتینولیتی (نوع کلسیک) هستند. گارنت های توده اسکارنی گاودل، بر اساس مطالعات آنالیز نقطه ای از نوع آندرادیت می باشند. بررسی های پتروگرافی توده اسکارنی نشان دهنده عدم وجود ولاستونیت است، که بیانگر تشکیل اسکارن گاودل در محدوده دمایی 450 تا 550 درجه سانتی گراد می باشد.

محدوده مورد مطالعه در 8 کیلومتری جنوب غرب مرند، بخش مرکزی ارتفاعات میشو از توابع استان آذربایجان شرقی، در اطراف روستای کلجار واقع شده است. مجموعه مافیک و اولترامافیک میشو متعلق به زمان پس از پرکامبرین و پیش از هرسینین می باشند. بخش مافیک میشو دارای طیف ترکیبی گابرونوریت، تروکتولیت و الیوین گابرونوریت بوده و بخش اولترامافیک دارای ترکیب هارزبورژیت تا لرزولیت می باشد. آنالیز میکروپروپ کانی های اصلی در نمونه های مافیک (گابروها) نشان می دهد که پلاژیوکلازها از نوع آنورتیتی تا بیتونیتی، الیوین ها عمدتاً از نوع کریزولیت، اورتوپیروکسن ها دارای ترکیب انستاتیتی، کلینوپیروکسن ها دارای ترکیب دیوپسید و آمفیبول ها در محدوده ای از چرماکیت و هورنبلند چرماکیتی قرار می گیرند. ژئوترموبارومتری با استفاده از روش های مختلف (دما - فشارسنجی بر اساس اکسیدهای al2o3 و tio2 کانی آمفیبول، پلاژیوکلاز - آمفیبول و opx – cpx) دمای 700 تا 900 درجه سانتی گراد در فشار 8- 7 کیلوبار برای بخش های مافیک (گابروها) به دست داده است. ماگمای سازنده توده مافیک منطقه دارای سرشت تولئیتی می باشد. مطالعات ژئوشیمیایی نشان می دهد که این سنگ ها مشابه مجموعه قوس اقیانوسی بوده و در محدوده جزایر قوسی و nmorb جاگیر شده اند. در نمودار عنکبوتی عناصر خاکی کمیاب که نسبت به morb نرمالیزه شده اند، عنصر nb تهی شدگی و عناصر ta و ti غنی شدگی نشان می دهند در حالی که در مناطق فرورانش هر سه این عناصر بایستی تهی شدگی واضحی نشان دهند. با توجه به نتایج فوق و همچنین عدم مشاهده توده های ولکانیکی حاصل از فرورانش در منطقه میشو، می توان گفت توده مافیک میشو بقایای پوسته اقیانوسی بوده و محیط تشکیل احتمالی آن، زون بالای فرورانش (ssz) می باشد. بررسی های ژئوشیمیایی عناصر اصلی و کمیاب نشان می دهند که این گابروها از یک منشاء گوشته ای استنوسفری تهی شده با رخساره اسپینل – لرزولیت با ذوب بخشی 20- 30 درصد از اعماق کمتر از 80 کیلومتر نشأت گرفته اند. مطالعات مینرالوگرافیک بر روی این توده نفوذی وجود کانی سازی سولفیدی – اکسیدی را نشان می دهد. بخش سولفیدی عمدتاً شامل پیروتیت بوده که با کالکوپیریت، پنتلاندیت، اسفالریت، پیریت و ترویلیت همراه می باشد. ایلمنیت و به مقدار کمتر مگنتیت فاز اکسیدی را تشکیل می دهند. با توجه به حضور بافت اکسلوشن در نمونه های مورد مطالعه مانند کالکوپیریت در اسفالریت می توان دماهای بالای c?400 درجه را برای تشکیل فازهای سولفیدی در نظر گرفت. نسبت co/ni این سولفیدها نشانگر تشکیل آن ها در یک سیستم ni- fe- cu ماگمایی نامیژاک می باشد.

توده نفوذی جنوب شرق روستای چرزه خون، در 3 کیلومتری جنوب شرق شهرستان بستان آباد، در زون زمین ساختی البرز غربی – آذربایجان واقع شده است. ترکیب سنگ شناسی آن شامل گرانیت، آلکالی فلدسپارگرانیت و کوارتزمونزونیت است. کانی های اصلی عبارت از کوارتز، فلدسپارپتاسیم دار، پلاژیوکلاز و کانی های فرعی شامل آمفیبول، آپاتیت، کانی های اپک و اسفن و کانی های ثانویه شامل کلریت، کلسیت، اپیدوت و اکسیدهای آهن می باشند. در منطقه، تناوبی از سنگ های ولکانیکی با ترکیب بازالت، آندزیت - آندزیت بازالتی و ریولیت مشاهده می شود. کانی های اصلی نمونه های ولکانیکی شامل پلاژیوکلاز، پیروکسن و الیوین و کانی های فرعی شامل کانی های اپک و آمفیبول بوده، کانی های ثانویه شامل کلریت، کلسیت و اپیدوت می باشد. بافت های پرتیتی، گرانوفیری و میرمکیتی را در نمونه های پلوتونیکی و بافت های پورفیریتیک، گلومروپورفیریتیک و هیالوپورفیریتیک در سنگ های آتش فشانی منطقه قابل روئیت هستند. از دگرسانی های موجود در منطقه می توان به دگرسانی کائولینیتی شدن، سریسیتی شدن، کلریتی شدن و اپیدوتی شدن اشاره کرد. بر اساس مطالعات ژئوشیمیایی، توده گرانیتوئیدی چرزه خون دارای ماهیت کالک آلکالن و از نوع گرانیت های تیپ a بوده و مربوط به محیط های پس از برخورد می باشد، با توجه به شواهد موجود می-توان آن را در دسته گرانیت های تیپ i به شدت تفریق یافته نیز قرار داد. ترکیب سنگ کل متمایل به سری آهن دار می باشد و همچنین به خاطر داشتن درجه اشباع از آلومین بالا، جزء گرانیتوئیدهای پرآلومین محسوب می شود. غنی شدگی عناصر lree و تهی شدگی نسبی عناصرhree در نمودارهای عنکبوتی از خصوصیات ماگماهای مرتبط با فرورانش است. فرآیندهای آلودگی پوسته ای نیز در تغییر ویژگی اولیه ماگمای مادر که کم و بیش در مناطق فرورانش امری متداول است نقش مهمی را داشته اند. توده نفوذی چرزه خون با سن الیگوسن که در داخل واحدهای ائوسن تزریق شده است، از لحاظ جایگاه ژئوتکتونیکی مربوط به محیط های پس از کوهزایی است

منطقه مورد مطالعه با وسعتی در حدود 16 کیلومتر مربع بخشی از باتولیت مرکب قره داغ (اردوباد) می-باشد که در 75 کیلومتری شمال تبریز و 20 کیلومتری شرق سیه رود واقع شده است. توده مورد مطالعه با توپوگرافی نسبتاً خشن و روند شمالی جنوبی توسط رگه های کانه دار و یک سری دایک با ترکیب دیوریتی قطع شده است. این رگه ها در سنگ های میزبان دگرسانی ایجاد نموده اند. بطور کلی، توده نفوذی کردشت از یک بخش اسیدی با ترکیب گرانودیوریتی و یک بخش حدواسط با ترکیب کوارتز دیوریت تا دیوریت همراه با عدسی هایی کوچک از گابرو تشکیل شده است. بر اساس مطالعات پتروگرافی، کانی های اصلی شامل پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار، کوارتز، آمفیبول و بیوتیت می باشند. بیشتر این بلورها در اثر فرآیندهای هیدروترمالی تجزیه شده و به کانی های سریسیت، اپیدوت و کلریت تجزیه شده اند. کانی های اپاک، اسفن، پیروکسن، آپاتیت و زیرکن نیز بعنوان کانی های فرعی حضور دارند. در این توده، آنکلاو های مافیک ریزدانه (mme) بیضوی شکل در ابعاد مختلف دیده می شود. از لحاظ ژئوشیمیایی، گرانودیوریت های مورد مطالعه از نوع i-type متاآلومینوس و از لحاظ سری ماگمایی بیشتر در قلمرو کالک آلکالن قرار می گیرند. این توده از نظر محیط تکتونیکی، متعلق به گرانیت های قوس آتشفشانی و مرتبط با فرورانش می باشد. آلتراسیون غالب منطقه سیلیسی و تیپ کانی سازی از نوع رگه ای در داخل توده های بزرگ نفوذی گرانودیوریتی می باشد. کانه های موجود در این منطقه شامل مگنتیت، پیریت، کانی های سولفیدی مس (کالکوپیریت، کالکوسیت، کوولیت و بورنیت) بهمراه گوتیت، لیمونیت، هماتیت و مالاکیت به صورت ثانویه می باشد.

محدوده مورد بررسی در 22 کیلومتری جنوب شرق شهرستان بستان آباد (شمال غرب ایران) واقع شده است، و شامل محدوده عمومی روستاهای کوملا و قزل احمد می باشد، که بر اساس تقسیم بندی زون های ساختاری ایران (نبوی، 1355)، بخشی از زون البرز آذربایجان بوده و بیشتر از واحدهای آتشفشانی ایوسن، توده های نفوذی الیگومیوسن و در نهایت از واحدهای آذرآواری مربوط به آتشفشان سهند پوشیده شده است. واحدهای زمین شناسی منطقه شامل سنگ های آذرین بیرونی با ترکیب آندزیت، ریولیت، داسیت و تراکی آندزیت و همچنین سنگ های آذرین درونی با ترکیب گرانیت، مونزونیت و دیوریت هستند. سرشت ماگمایی به وجود آورنده این سنگ ها از نوع کالک آلکالن با ویژگی های متاآلومین بوده و در محیط های تکتونیکی مربوط به قوسهای آتشفشانی پس برخورداری تشکیل شده است. دگرسانیهای عمده ایجاد شده در منطقه عبارتند از فیلیک، آرژیلیک و پروپیلیتیک. مطالعات حرارت سنجی میانبارهای سیال بر روی رگه های کوارتزی مرتبط با کانی سازی نشان دهنده درجه حرارت 550-530 درجه سانتیگراد برای کانی سازی فاز اکسیدی منطقه می باشد. با توجه به فقدان فاز دختر هالیت در درون میانبارهای سیال، شوری سیالات عامل کانی سازی در منطقه نیز کمتر از 10 درصد وزنی معادل کلرور سدیم تخمین زده می شود. مطالعات کانی نگاری حاکی از کانی سازی پیریت، مگنتیت، گالن و کالگوپیریت اولیه و کانی سازی کوولیت، گوتیت، هماتیت و اکسیدهای منگنز بصورت ثانویه است. بر اساس مطالعات میکروسکوپی، کالکوپیریت، پیریت و مگنتیت در اثر اکسید شدن تقریبا از بین رفته و تنها آثار جزیی از آنها به چشم می خورد. دیگر کانی های که در منطقه وجود دارند همگی درحال جانشینی توسط گوتیت هستند. آنچه که از مطالعات نتیجه می شود این است که در اثر فرآیندهای ثانویه و تحت تأثیر محلول های سطحی کانی سازی گوتیت در منطقه غالب شده است. با توجه به کلیه شواهد بدست آمده از مطالعات صحرایی، پتروگرافی و پترولوژی، دگرسانی،مینرالوگرافی و مطالعات میانبارهای سیال، می توان گفت که منطقه مورد مطالعه احتمالا یک کانسار پلی متال است که دارای برخی از ویژگیهای کانسارهای نوع iocg نیز می باشد.

منطقه مورد مطالعه در 36 کیلومتری شرق شهرستان میاندوآب در استان آذربایجان غربی واقع شده است. از نظر زون های ساختاری ایران بر طبق تقسیم بندی آقانباتی، جزیی از زون ایران مرکزی محسوب می شود. توده نفوذی بازالتوییدی سوغانچی به شکل استوک به سن الیگوسن مطابق با فاز کوهزایی پیرنه می باشد. این توده حاوی کانی های اصلی پلاژیوکلاز، پیروکسن، بیوتیت، الیوین، هورنبلند، آلکالی فلدسپار و کانی های فرعی آپاتیت و زیرکن می-باشد. نتایج بررسی های میکروسکوپی و ژیوشیمی نشان می دهد که این توده عمدتاً از نوع گابرو-دیوریت، مونزوگابرو تا مونزونیت بوده است. ماگمای این توده سرشت کالک آلکالن (با پتاسیم بالا) تا شوشونیتی و ویژگی متاآلومینوس دارد. موقعیت تکتونیکی توده نفوذی سوغانچی، معادل بازالت های قوس قاره ای می باشد. آهک های پرمین در کنتاکت بلافصل توده نفوذی قرار داشته و تبلور مجدد و اسکارنی شدن با درجات مختلف در این زون قابل مشاهده است. اسکارن سوغانچی از نوع کلسیک بوده و در آن کانی-های کالک سیلیکاته بی آب و کالک سیلیکاته آب دار حاصل از دگرسانی پسرونده و به همراه مقادیری کلسیت و کوارتز حضور دارند. اندواسکارن گسترش جزیی داشته و هورنفلس های کالک-سیلیکاته ناشی از دگرگونی آهک های ناخالص بخش وسیعی از منطقه را پوشانده است. کانی زایی عمده منطقه شامل مگنتیت، هماتیت و گویتیت می باشد که در بین واحدهای آهکی منطقه برونزد دارند. بررسی شرایط فیزیکوشیمیایی نشان داد که مرحله پیشرونده اسکارنی شدن بین 650-450 درجه سانتی گراد و فوگاسیته اکسیژن 23-10- 27-10 و مرحله پسرونده اولیه در دمای کمتر از 450-400 درجه سانتی گراد و فوگاسیته اکسیژن30-10 -25-10 صورت گرفته است. مطالعات ژیوشیمیایی عناصر اصلی، فرعی و عناصر کمیاب در اسکارن نشان داد که منشأ اصلی بیشتر مواد اضافه شده در زون اسکارنی از سمت توده نفوذی بوده است.

منطقه مورد مطالعه در شمال غرب ایران و بخش مرکزی توده ی شیورداغ و زون متالوژنی ارسباران واقع شده است. فعالیت گرمابی نسبتاً شدید در اطراف توده ی شیورداغ (با ترکیب گرانودیوریت تا کوارتزمونزونیتی) سبب تشکیل کانی-سازی های مس و آهن در مناطق مزرعه، انجرد، زندآباد، جوی-بند، ساری درّه،... شده که در کنار تمام آنها توده های هورنفلس و متاولکانیک های نسبتاً گسترده دیده می شود. توده شیور دارای سن الیگوسن بوده و به داخل واحدهای کربناته کرتاسه فوقانی و واحدهای ولکانیک ایوسن نفوذ نموده و تغییرات نسبتاً شدیدی در آنها ایجاد نموده است. در منطقه ساری درّه، به واسطه ی نفوذ توده شیورداغ و برخورد آن با واحدهای شیلی کرتاسه فوقانی، هورنفلس های باندی حاوی لایه-های بسیار ظریفی از کالک سیلیکات های بی آب و آب دار شامل گارنت و اپیدوت شکل گرفته است. در منطقه مورد مطالعه انواع دگرسانی های فیلیک، سریسیتیک، آرژیلیک، کربنیزاسیون و کلریتیزاسیون قابل مشاهده می باشند. در زون دگرسانی فیلیک، بخش عمده ی سنگ به پولک های ریز سریسیتی (حاصل از تغییر فلدسپارها) و کوارتز تبدیل شده است، بطوریکه آثار بسیار اندکی از فلدسپارهای اولیه قابل تشخیص است. کانه زایی در منطقه ساری درّه در امتداد یک درّه ی گسلی و شکستگی های ناشی از نفوذ توده شیور و حرکات تکتونیکی و به دو صورت هیپوژن و سوپرژن صورت گرفته است. کانی های سولفیدی اصلی در زون هیپوژن شامل پیریت، کالکوپیریت و بورنیت و کانی های اکسیدی شامل مگنتیت و به مقدار کمتر هماتیت (احتمالاً) می-باشد. زون سوپرژن به دو زون مجزای اکسیدان و احیایی تقسیم می شود. کانی های زون اکسیدان شامل هماتیت، گوتیت، مالاکیت و آزوریت بوده و کانی زون احیایی، کوولیت است که به مقدار خیلی کم در منطقه دیده می شود.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.