هدف از این تحقیق بررسی رابطه بین تخصص صنعت حسابرس و گزینه های مختلف مدیریت سود (به عبارت دیگر مدیریت اقلام تعهدی اختیاری و مدیریت واقعی سود) و تأثیر آن بر عملکرد عملیاتی آتی شرکتهای دارای حسابرس متخصص صنعت و درگیر در مدیریت واقعی سود می باشد. تحقیقات گذشته حاکی از آن است که حسابرسان متخصص صنعت، مدیریت اقلام تعهدی را محدود می کنند، در نتیجه مدیریت شرکت ها برای دستیابی به اهداف خود به مدیریت واقعی سود روی می آورند. از این رو تعداد 115 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در طی دوره زمانی 1381 الی1386، به منظور بررسی این موضوع مورد آزمون قرار گرفته اند. در این تحقیق قدر مطلق اقلام تعهدی اختیاری در شرکت هایی که توسط حسابرسان متخصص صنعت، رسیدگی شده اند با شرکتهایی که توسط حسابرسان متخصص صنعت رسیدگی نشده اند، برای آزمون مدیریت اقلام تعهدی اختیاری مورد استفاده قرار گرفته است و از رویکرد سهم بازار به منظور تعیین حسابرس متخصص صنعت و از دستکاری فروش، کاهش هزینه های اختیاری و اضافه تولید به عنوان معیارهای مدیریت واقعی سود بهره گرفته شده است. همچنین برای اندازه گیری عملکرد عملیاتی از بازده دارایی ها استفاده شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که شرکت هایی که حسابرس آنها، متخصص صنعت می باشد دارای سطح مدیریت اقلام تعهدی پایین تر و سطح بالاتر مدیریت واقعی سود نسبت به شرکت هایی که حسابرس آنها، متخصص صنعت نمی باشد، هستند ولی عملکرد عملیاتی آتی آن ها کاهش نمی یابد.