کمپلکس محلول در آب نیکل (ii) [ni(bpy)2(phen-dione)](oac)2 .2h2o سنتز شده و به وسیله آنالیز عنصری، 1h nmr و طیف سنجی uv-vis شناسایی شده سپس برهم کنش بین این کمپلکس با dna به وسیله روشهای اسپکتروفتومتری، فلوریمتری، دورنگ نمایی چرخشی و ویسکوزیمتری بررسی شده است. افزایش dna به محلول کمپلکس موجب افزایش شدت جذب در اسپکتروفتومتری کمپلکس شده است. ثابت اتصال dna وکمپلکس از طریق مطالعات جذبی به دست آمده است (m-1 (2×105. همچنین افزایش dna به محلول کمپلکس نیکل موجب کاهش در طیفهای فلورسانس شده است. مطالعه اتصال رقابتی فلورسا نس نشان داده که این کملکس نمی تواند mb را کاملا از داخل دو رشته dna خارج نموده و خود جایگزین آن شود. افزایش کمپلکس نیکل به محلول dna موجب کاهش و سپس افزایش ویسکوزیته محلول شده همچنین موجب افزایش شدت باندهای مثبت و منفی در طیف دو رنگ نمایی چرخشی dna شده است. این نتایج نشان دادند که این کمپلکس می‏تواند از طریق شیارها با dna برهم‏کنش بدهد.