این رساله به رویکرد جدیدی در طراحی سیستم های تولید سلولی در شرایط پویا می پردازد. در رساله حاضر بررسی توامان مساله تشکیل سلول و جانمایی سلولی در حالت پویا مورد نظر قرار می گیرد. در بررسی انجام شده، پس از ارایه مدل غیرخطی مساله تشکیل سلول و خطی سازی آن، مدلی ارایه شده است که مسایل تشکیل سلول پویا و جانمایی سلولی را در شرایط پویا به صورت ادغامی در نظر می گیرد. در ادامه با استفاده از محاسبه هزینه ها به مقایسه مدل پیشنهادی و مدل های متعارف پرداخته می شود. مقایسه نتایج نشان دهنده کاهش هزینه ها با طراحی پیشنهادی است. به دلیل پیچیدگی بالای محاسباتی، برای حل مدل پیشنهادی از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج ارایه شده نمایانگر عملکرد مناسب الگوریتم ژنتیک ارایه شده است. بهبود جواب ها و زمان حل کمتر از مزایای الگوریتم ژنتیک ارایه شده می باشد. در پیوست ها به بررسی الگوریتم های حل مناسب برای مساله تشکیل سلول پویا پرداخته شده است. دو الگوریتم دقیق، شامل الگوریتم های شاخه و کران و برنامه ریزی پویا و یک الگوریتم فراابتکاری با نام روش انفجار نارنجک، برای حل مساله تشکیل سلول پویا ارایه شده است. الگوریتم شاخه کران پیشنهادی با داشتن حد پایین مناسب، توانایی بالایی در حل دقیق مسایل دارا است. الگوریتم انفجار نارنجک ارایه شده با تغییراتی که در بدنه اصلی آن ایجاد شده است، جواب های مناسب تر را در زمان حل کمتر نتیجه می دهد. در پایان عملکرد الگوریتم های ارایه شده با یکدیگر مقایسه شده است. مقایسه نتایج، نمایانگر عملکرد مناسب الگوریتم شاخه و کران برای مسایل با تعداد ماشین متوسط و تعداد دوره کم است. برنامه ریزی پویا برای مسایل با تعداد دوره زیاد و تعداد ماشین کم مناسب است و روش انفجار نارنجک بهبود یافته برای مسایل با تعداد دوره کم و تعداد ماشین زیاد مناسب است.