مشکلات مربوط به پردازش داده های مکانی مانند فرسایش خاک همیشه یک چالش بوده است. اخیرا ارزیابی تولید رسوب با استفاده از داده های کمی و کیفی در مدیریت حفاظت از منابع آب و خاک از عوامل مهم محسوب می شود. در این پژوهش میزان فرسایش و رسوب زایی این حوضه با استفاده از روش اصلاح شده پسیاک (mpsiac) و در محیط gis مورد ارزیابی قرار گرفته است. مقایسه این داده ها با داده های ایستگاه هیدرومتری 68/22 درصد تفاوت نشان می دهند. در این راستا عوامل موثر بر فرسایش و ورود لایه های اطلاعاتی عبارتند از: (زمین شناسی، خاک شناسی، آب و هوا، روان آب، توپوگرافی، پوشش زمین، کاربری اراضی، وضعیت فعلی فرسایش و فرسایش رودخانه ای و حمل رسوب) نتایج بدست آمده نشان داد که میزان رسوب برآورد شده ورسوب ویژه با استفاده از این مدل به ترتیب 42/862748 متر مکعب در سال و67/954 متر مکعب در کیلومتر مربع می باشد. در حدود 70 درصد از حوضه آبریز جونقان در رده فرسایشی زیاد و خیلی زیاد قرار می گیرد. سیستم اطلاعات جغرافیایی gis و تصمیم گیری چند معیاره multiple criteria decision making)) دو ابزار برای حل مشکلات حوضه های آبخیز می باشند که با این حال هر کدام کاستی هایی دارند. سیستم اطلاعات جغرافیایی gis به طور عمده به تجزیه و تحلیل داده های مکانی می پردازد اما قابلیت تصمیم گیری بالایی ندارد در حالی که mcdm به تجزیه و تحلیل مشکلات و ارزیابی و تصمیم گیری می پردازد اما قابلیت مدیریت داده-های مکانی را ندارد. نتایج این پژوهش نشان داد ادغام دو روش برای کاهش کاستی های هر یک از دو روش (gis و mcdm ) برای ارائه نقشه فرسایش خاک براساس معیار های مختلف (عامل) و اهمیت هریک از عوامل (وزن ) که تصمیم گیرنده در آن نقش موثری دارد می تواند مفید باشد. این تلفیق برای برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان محیط زیست، خاک و آب مفید است.