در این پژوهش التفات درقرآن و راهکارهای ترجمه آن به انگلیسی و فارسی مورد بررسی قرار گرفته است. التفات یکی از فنون بلاغی است که به وفور در قرآن یافت می شود و از ویژگی های اصلی سیاق پویای قرآن می باشد. در راستای دستیابی به اهداف تحقیق سه سوال به شرح ذیل مطرح گردیدند: 1. راهکارهای انتخابی مترجمان زبان انگلیسی و فارسی در ترجمه التفات چه بوده است؟ 2. آیا تفاوت های احتمالی در کاربرد التفات در زبان های مقصد بر راهکارهای انتخابی مترجمان اثر گذاشته است؟ چگونه؟ 3. چطور می توان بر مشکلات ترجمه که از تفاوت های کاربرد التفات در زبان های مقصد ناشی شده است، فائق آمد؟ در این تحقیق 34 مورد از آیات قرآن که در آن التفات به کار رفته، انتخاب گردیدند و با ترجمه های انگلیسی و فارسی آنان مقایسه شدند. راهکارهای ترجمه نیومارک به عنوان چارچوب نظری اصلی پایان نامه مورد استفاده قرار گرفت، هرچند در مورد راهکار جبران از تقسیم بندی هروی و هیگینز بهره جویی شد. بعد از تجزیه و تحلیل داده ها مشخص شد 67 درصد موارد التفات به صورت تحت اللفظی ترجمه شده و 33 درصد مابقی مورد تغییر دستوری قرارگرفته اند. همچنین در 26 درصد از ترجمه های مورد مطالعه از راهکار جبران را به عنوان راهکار جانبی کمک گرفته شده بود. در پایان راهکار جبران به عنوان ابزار مناسبی جهت برطرف کردن مشکلات ترجمه ناشی از تفاوت های کاربردی التفات یعنی عدم همخوانی ساختار و تاثیر آن معرفی گردید. همچنین استفاده از پاورقی، یادداشت و تعلیقات برای آموزش خواننده پیشنهاد شده است.