پژوهش کاربردی حاضر به عنوان یک طرح شبه تجربی، به بررسی تاثیر آموزش راهبردهای تصمیم گیری بر سبکهای تصمیم گیری زنان مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی پرداخته است . به این منظور از میان 500 نفر از مراجعه کنندگان زن 45- 20 سال ساکن منطقه 8 شهرداری تهران به مرکز خانه سلامت مجیدیه به عنوان نمونه اولیه در دسترس ، در نهایت 60 نفر که با استفاده از معیارهای تشخیصی dsm-iv-tr (1994) و معیارهای آبرهام و تیلور (1990 ) به عنوان مبتلایان به نشانگان پیش از قاعدگی تشخیص داده شده بودند، از روی یک لیست 75 نفری مبتلایان، به شیوه تصادفی ساده گزینش و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی ساده جایگزین گردیدند. سپس گروه آزمایش تحت آموزش 13 جلسه ای راهبردهای تصمیم گیری قرار گرفت تا تاثیر آن بر سبکهای تصمیم گیری افراد مشخص گردد. جهت بررسی تغییرات در سبکهای کلیه آزمودنی ها ، از آزمون سبکهای تصمیم گیری اسکات وبراک (1995) یکبار قبل و یکبار بعد از آموزش استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از شیوه های اندازه گیری مکرر ، t وابسته ، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ، t مستقل استفاده شد . نتایج یافته ها نشان داد که در سطح معناداری( (p<0/05آموزش به تنهایی و آموزش و گروه در تعامل با یکدیگر، تأثیر معناداری بر سبک های تصمیم گیری داشته اندو آموزش منجر به کاهش نمرات سبک منطقی و افزایش نمرات سایر سبک ها شده است. همچنین آموزش در سطح معناداری( (p<0/05 بیشترین تأثیر را به ترتیب بر سبک اجتنابی، سبک منطقی، سبک شهودی و سبک وابسته داشته است . در میان سبکها،تنها بین سن و سبک تصمیم گیری وابسته در سطح ( (p<0/05 رابطه معنادار بوده است و نیز وضعیت تاهل تاثیر معناداری بر نمرات سبکهای تصمیم گیری ندارد .