بسیاری از کشورهای دنیا به علت ناکافی بودن منابع داخلی برای سرمایه گذاری، تمایل زیادی به جذب منابع مالی خارجی و بویژه سرمایه گذاری های مستقیم خارجی پیدا کرده اند. سرمایه گذاری مستقیم خارجی نه تنها منابع مالی، بلکه فناوری و شیوه های نوین مدیریتی را نیز می تواند به کشور میزبان انتقال دهد. منابع مالی از طریق افزایش سرمایه گذاری در کشور میزبان، استعدادهای تولیدی را گسترش می دهد و انتقال فناوری و شیوه های نوین مدیریتی، توانایی تولید را بهبود می-بخشد. سرمایه گذاری مستقیم خارجی همچنین فشارهای رقابتی در بنگاه های محلی کشور میزبان را افزایش می دهد و موجب بهبود کارایی تخصیصی و تکنیکی می شود. با این حال جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی منوط به شناسایی عوامل موثر بر آن و ایجاد تغییرات در آن ها است. نرخ ارز از عوامل مهم در محاسبه سودآوری و کارایی طرح های سرمایه-گذاری است و لذا می تواند فرآیند سرمایه گذاری و انتقال سرمایه به داخل کشورهای مختلف را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این تحقیق تحلیل اثر نرخ ارز واقعی و نوسان های آن بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای ایران و ترکیه طی دوره 2007-1970 است. الگوی ناهمسانی واریانس شرطی اتورگرسیو تعمیم یافته (garch) برای محاسبه شاخص نوسان نرخ ارز به کار برده شده است. سپس با استفاده از الگوی پویای خودتوضیح با وقفه های توزیعی (ardl) و نیز الگوی تصحیح خطا (ecm) به ارزیابی روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین نرخ ارز و نوسان های نرخ ارز با سرمایه گذاری مستقیم خارجی پرداخته می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد تأثیر نرخ ارز واقعی بر جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کوتاه-مدت در هر دو کشور مثبت بوده است. نوسان نرخ ارز هم در بلندمدت و هم در کوتاه مدت دارای اثر منفی بر جریان سرمایه گذاری مستقیم خارجی در هر دو کشور بوده است. متغیرهای دیگر مانند: بازبودن اقتصاد، تولید ناخالص داخلی و نرخ تورم نیز دارای تأثیراتی موافق با تئوری بوده اند. کلید واژه ها: سرمایه گذاری مستقیم خارجی، نوسان نرخ ارز، نرخ ارز واقعی.