خانواده نخستین محیط تربیتی است که انسان را تحت تأثیر قرار می دهد و شاکله ی تربیتی انسان را سامان می دهد. هرچه ساختار خانواده از سلامت، اعتدال، محبت و عشق بیشتر و بنیان های محکم معنوی و توحیدی برخوردار باشد، شخصیت تربیتی افراد آن خانواده مطلوب تر خواهد شد. هدف اصلی دراین پژوهش بررسی رابطه ی عمل به باورهای دینی والدین با میزان سازگاری دانش آموزان شهرری است. روش تحقیق حاضر از نوع پس رویدادی (توصیفی، تبیینی) است و شامل 5 فرضیه است. 1) بین عمل به باورهای دین والدین با میزان سازگاری عاطفی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. 2) بین عمل به باورهای دینی والدین با میزان سازگاری اجتماعی دانش آموران رابطه معنادار وجود دارد. 3) بین عمل به باورهای دینی والدین با میزان سازگاری آموزشی دانش آموران رابطه معنادار وجود دارد. 4) میزان عمل به باورهای دینی والدین بیشتر از پدران است. 5) میزان سازگاری دانش آموزان دختر بیشتر از پسران است که جهت بررسی 60 دانش آموز دختر و پسر و 120 نفر از والدین (پدر و مادر) آنها به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش آزمون عمل به باورهای دینی (معبد) و برای مقیاس سازگاری سینها و سینگ مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی که شامل (سنجش آماره های پراکندگی مرکزی و فراوانی استفاده شده است و برای آمار استنباطی (رگرسیون ساده و آزمون t استودنت) برای دو گروه مستقل استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده بین عمل به باورهای دینی والدین با میزان سازگاری دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. در سازگاری عاطفی با میزان عمل به باورهای دینی پدران رابطه وجود دارد. در سازگاری اجتماعی با میزان عمل به باورهای دینی والدین رابطه وجود ندارد. در سازگاری آموزشی با میزان عمل به باورهای دینی مادران رابطه وجود دارد. بین سازگاری دختران