به منظور مقایسه تاثیر ترکیبات اسید هومیک، هینوکیتول، ساکارز و تیوسولفات نقره بر عمر پس از برداشت و برخی صفات کیفی گل بریدنی سوسن رقم "یلووین" دو آزمایش جداگانه به اجرا درآمد. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی بود. نتایج نشان داد که در هر دو آزمایش گل های تیمار شده با تیوسولفات نقره با غلظت های 1- 25/0 میلی مولار عمر گلجایی بیشتری نسبت به شاهد (آب مقطر) و سایر تیمارها داشت. عمر گلجایی گل های تیمار شده با 2 میلی مولار تیوسولفات نقره کمتر از شاهد بود. نتایج این آزمایش نشان داد اکثر تیمارهای اعمال شده موجب افزایش وزن تر نسبی و مقدار جذب محلول شد. هینوکیتیول در غلظت های کمتر از 1 میکرومولار وزن تر نسبی و مقدار جذب محلول را افزایش داد اما ماندگاری گل ها را افزایش نداده و در غلظت های بالاتر از 5 ماکرومولار عمر گلجایی این گل را تا 4/2 روز کاهش داد. گل های تیمار شده با هینوکیتیول 10 ماکرومولار بیشترین میزان قطر گل را در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها به خود اختصاص دادند. همچنین مقادیر بالای کلروفیل به تیمار های 5 میکرومولار هینوکیتیول و نیز اسید هومیک 1000 و 10000 پی پی ام اختصاص داشت. ساکارز درمجموع تاثیر معنی داری بر هیچ یک از شاخص ها نداشت

به منظور بررسی اثرات غلظت های مختلف پراکسید هیدروژن ، نانو سیلور، اس-کاروون و اسید آسکوربیک بر خواص فیزیکوشیمیایی گل بریده مریم،دو آزمایش مجزا در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تکرار در هر تیمار در آزمایشگاه پس از برداشت دانشگاه محقق اردبیلی طی سال 92-91 اجرا شد. غلظت های استفاده شده از این تیمارها در آزمایش اول با آزمایش دوم متفاوت بود.. نتایج حاصل از آزمایش اول نشان داد که سطوح 100، 200 و 400 مایکرومولار پراکسید هیدروژن تاثیر معنی داری بر طول عمر گلجایی، محلول جذب شده و وزن تر نسبی داشتند و غلظت 100 مایکرومولار عمر گلجایی بالاتری داشت، در حالیکه غلظت های بالاتر اثر معنی داری نداشتند. تیمار نانو سیلور در همه سطوح اثر معنی داری بر عمر گلجایی، وزن تر نسبی و محلول جذب شده داشت و سطح 60 میلی گرم بر لیتر عمر گلجایی بالاتری داشت. تیمار اس- کاروون در سطوح 5/0 و 1 میلی مولار اثر معنی داری بر عمر گلجایی، محلول جذب شده و وزن تر نسبی داشت و سطح 1 میلی مولار عمر گلجایی بالاتری داشت. نتایج حاصل از آزمایش دوم و سوم نشان داد که همه سطوح پراکسید هیدروژن اثر معنی داری بر صفات مورد ارزیابی داشته و سطح 50 مایکرومولار طول عمر گلجایی بالاتری داشت. تیمار نانو سیلور در همه سطوح اثر معنی داری بر عمر گلجایی و محلول جذب شده داشتند. در حالیکه اثر تیمارها بر وزن تر نسبی معنی دار نبود، ولی در مقایسه با شاهد آن را بهبود بخشیدند. همچنین سطح 50 میلی گرم بر لیتر عمر گلجایی بالاتری داشت. تیمار اس-کاروون در سطوح 1 و 2 میلی مولار اثر معنی داری بر عمر گلجایی و محلول جذب شده داشت. سطوح 1 و 2 میلی مولار به ترتیب در آزمایش دوم و سوم عمر گلجایی بالاتری را دارا بودند.