چکیده پایان نامه (شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده) : پژوهش حاضر با هدف ارتباط بین مولفه های هوشبهر با میزان پرخاشگری و سازگاری اجتماعی کودکان کار در خیابان شهر تهران انجام شد. در این تحقیق از بین 120 کودک دختر و پسر 7 تا 15 ساله تحت پوشش حمایت کانون کودکان کار شهر تهران بر اساس فرمول جدول مورگان تعداد 100 نفر بطور تصادفی انتخاب شدند که 40 کودک پسر و 60 کودک دختر در این نمونه گیری قرار گرفتند ،برای سنجش میزان پرخاشگری و سازگاری اجتماعی آزمودنی ها از پرسشنامه شخصیت سنج آخن باخ استفاده شد و برای سنجش مولفه های هوشبهر کودکان کار در خیابان از مقیاس هوشی وکسلر برای کودکان wisc -iv استفاده شد. یافته ها: مقایسه و تجزیه و تحلیل داده های آزمودنی ها نشان داد که فقط بین نمرات خرده آزمون های رمز نویسی(05/0> p ،249/0- = r ) و درک مطلب (05/0> p ،230/0- = r ) با پرخاشگری در کودکان رابطه منفی معنی دار در سطح کمتر از 05/0 وجود دارد. و همچنین فقط بین نمرات هوشبهر عامل سرعت پردازش با پرخاشگری (05/0> p ،227/0- = r ) در کودکان کار و خیابان رابطه منفی معنی دار در سطح کمتر از 05/0 وجود دارد.همچنین نتایج نشان داد که بین نمرات خرده آزمون های مکعب ها(05/0> p ،20/0 = r ) ، فراخنای ارقام (01/0> p ،264/0 = r )، واژگان (01/0> p ،225/0 = r ) و توالی حرف و عدد (01/0> p ،222/0 = r ) با سازگاری در کودکان کار در خیابان رابطه مثبت معنی دار در سطح کمتر از 05/0 وجود دارد.و همچنین بین نمرات هوشبهر عامل حافظه فعال (01/0> p ،322/0 = r )، سرعت پردازش (05/0> p ،239/0 = r ) و هوشبهر کل (01/0> p ،272/0= r ) با سازگاری در کودکان کار و خیابان رابطه مثبت معنی دار در سطح کمتر از 05/0 وجود دارد. کلید واژه ها: مولفه های هوشبهر، پرخاشگری،سازگاری اجتماعی، کودکان کار در خیابان

پدیده¬ی کودکان کار خیابانی معضلی است که بسیاری از مسائل و مشکلات جدی خانواده¬ها و جوامع درحال توسعه را تشکیل می-دهد. ازاین رو، هدف این پژوهش، بررسی و مقایسه¬ی شاخص امید به آینده¬ در بین کودکان کار خیابانی و کودکان منطقه¬ی 12 شهر تهران هست. برای بررسی شاخص امید به آینده¬ی کودکان، از نظریه¬ی اشنایدر در رابطه با امید به آینده¬ی فردی و نظریات آنتونوسکی و برایس¬وایت در رابطه با امید به آینده¬ی جمعی استفاده شده است.یافته¬های حاکی از آن است که، کودکان کار خیابانی در مقایسه با کودکان منطقه¬ی 12 در شرایط خانوادگی نامناسب¬تری زندگی می¬کنند، و امید به آینده¬ی فردی در بین کودکان کار خیابانی کمتر از کودکان منطقه¬ی 12 می¬باشد. همچنین نتایج این پژوهش نشان می¬دهد که، شرایط خانوادگی (انحرافات درون خانواده، تغییر ساختار خانواده، نوع روابط درون خانواده و پایگاه اقتصادی- اجتماعی خانواده) بر میزان امید به آینده¬ی فردی کودکان کار خیابانی موثر واقع شده¬اند. عوامل ذکر شده و موثر بر امید به آینده¬ی فردی در بین کودکان کار خیابانی، به غیراز انحرافات درون خانواده، بر امید به آینده¬ی کودکان منطقه¬ی 12 نیز موثر بوده¬اند. در بین این عوامل، نوع روابط درون خانواده، انحرافات درون خانواده و درآمد ماهیانه¬ی خانواده به ترتیب بیشترین تأثیر را بر میزان امید به آینده¬ی فردی کودکان داشته¬اند. میزان امید به آینده¬ی جمعی در بین کودکان کار خیابانی و کودکان منطقه¬ی 12 تفاوت چندانی نداشته و تعلقات گروهی در بین دو گروه مورد مقایسه بر امید به آینده¬ی جمعی آن¬ها موثر بوده است.