بخشی از شهر که بیش از 50 درصد آن نا پایدار وعرض معابر آن کمتر از 6 متر واملاک آن عرصه ای کمتر از 200 مترداشته باشد، آن قسمت از شهر بافت فرسوده است . این تعریف شورایعالی شهرسازی ومعماری از بافت فرسوده است که طبق این تعریف بافت مرکزی شهر اندیمشک در رده ی بافت های فرسوده قرار می گیرد. این تعریف البته تعریفی علمی است، اما به لحاظ کارشناسی بافت فرسوده علاوه بر این شاخص ها ،به لحاظ اجتماعی ، فرهنگی واقتصادی نیز دچار مشکل است .درواقع بافت فرسوده از چرخه اقتصادی شهرخارج شده است واقدامات نوسازی درآن انجام نمی شود ودرنتِجه سرمایه ها از آن خارج می شود. بافت مرکزی شهراندیمشک که جزء قدیمی ترین قسمت های این شهر محسوب می شود واز لحاظ سرانه ها در این بخش از شهر به شدت مشکل داریم نیازمند ساماندهی ونوسازی مجدد می باشد . در این راستا تحقیق حاضر در جهت نوسازی و بازسازی بافت مذکور به منظور توسعه بازار می باشد . اهداف کلی پژوهش حاضربه سه دسته اجتماعی ، اقتصادی وکالبدی تقسیم می شود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی که مبتنی برگزارش می باشد . شیوه ی گردآوری اطلاعات میدانی وکتابخانه ای می باشد. یافته های به دست آمده حاکی از آن است که بافت مرکزی شهراندیمشک فرسوده می باشد . زیرا ریزدانگی ،نفوذناپذیری ونا پایداری که سه ویژگی مهم بافت های فرسوده است در بافت مذکور ومورد مطالعه دیده می شود. در واقع اگر این سه مشخصه دریک بلوک شهری وجود داشته باشد ، حتی در مقیاس 50 درصد ، آن منطقه بافت فرسوده قلمداد می شود. واژه های کلیدی : ساماندهی ، بافت مرکزی ، شهراندیمشک