. سنگ میزبان کانی سازی شامل آندزیت مگاپورفیری، توف و سنگ های پیروکلاستیک می باشد. واکنش سیالات هیدروترمالی با سنگ های میزبان کانی سازی سبب گسترش زون های دگرسانی پروپیلیتیک، فیلیک، آرژیلیک، سیلیسی و کربناتی در منطقه شده است. این سیالات با توجه به مجموعه های کانیایی مشاهده شده عمدتاً منشأ ماگمایی دارند. اگر چه مطالعات مشابه تأثیر آب های جوی را نیز در این فرایند نشان داده است. کانه زایی در بیشتر قسمت ها از نوع رگه ای و به احتمال زیاد در کنترل گسل ها و شکستگی ها است و تابع لیتولوژی نیست. کانه زایی هیپوژن شامل کانی های کالکوپیریت، پیریت و انارژیت است که در طی مراحل دگرسانی سوپرژن تبدیل به کانی هایی مانند مالاکیت، آزوریت، کوولیت، کالکوسیت ثانویه، اکسیدها و هیدرواکسیدهای آهن شده است. فراوانی سولفوسالت ها در منطقه که عمدتاً جانشین سولفید های اولیه شده اند می تواند ناشی از هجوم سیالات دارای as و sb در مراحل نهایی کانی سازی هیپوژن باشد. براساس پاراژنز کانیایی، شکل کانه زایی، بافت های مشاهده شده در رگه های کوارتزی می توان کانی زایی مس را در منطقه زرین قبا از نوع رگه ای و اپی ترمال نوع hs در نظر گرفت. مجموعه کانیایی زرین قبا در حالات سولفیداسیون حد واسط تا بالا و در ph پایین تر از 5 و logƒo2 حدود 35- تا 37- تشکیل شده است.