در این تحقیق سعی شده است تا وجود «کهن الگوی سفر قهرمان» به عنوان کهن الگویی زنده و پویا در دورههای نمایشنامهنویسی کلاسیک، مدرن و پست مدرن بررسی شود و از طرفی تغییرات این کهن الگو در دورههای مختلف و تحت شرایط متفاوت مورد مطالعه قرار گرفته است. چگونگی تاثیرپذیری این کهن الگو به نسبت اندیشههای رایج در هردوره ی زمانی نشان داده شده است. در هر فصل سعی بر این بوده است تا در ابتدا خصوصیات هر دوره و درام آن مورد بررسی قرار گیرد. سپس یک نویسنده ی شاخص در هر دوره معرفی و یک اثر او با «کهن الگوی سفر قهرمان» تطبیق داده شود. در این تطبیق از آرای نظری جوزف کمبل و کریستوفر ووگلر درباره ی سفر قهرمان استفاده شده است و در بررسی تطبیقی نمایشنامه ها از مرحله بندی و نامگذاری ووگلر که خود را به شدت تحت تاثیر کمبل می داند الگو برداری گردیده است. پس از تطبیق سه نمایشنامه ی «ادیپ شهریار»، «به سوی دمشق» و «هملت ماشین» بر اساس «کهن الگوی سفر قهرمان» این نتیجه حاصل شده است که این کهن الگو در هر یک از دوره های کلاسیک، مدرن و پست مدرن مورد استفاده قرار گرفته است و در هر دوره بنا به اندیشه ی اصلی آن دوره الگویی انعطاف پذیر و کارآمد برای نمایشنامه نویسان بوده است.