در قسمت اول، براساس کمیات متداول در شیمی کوانتومی مانند انرژی پایداری ایزومریزاسیون (ise)، قطبش پذیری نسبی، سختی نسبی، الکتروفیلیسیته نسبی با استفاده از روش hf با مجموعه پایه های 6-31**g و 6-311++g** و روش b3lyp با مجموعه پایه 6-31**g و تقریب های جاناک، سهمی و تابع مورس پایداری تعدادی از ترکیبات هتروپنتالن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که برای تمامی مولکول های مورد بررسی، الکتروفیلیسیته به دست آمده از تقریب مورس با استفاده از روش b3lyp/6-31g** برای نشان دادن پایداری و آروماتیسیته ی مولکول های هتروپنتالن موفق تر عمل می کند. در قسمت دوم با استفاده از روش های hf و b3lyp و مجموعه پایه ی 6-31**g و تقریب های جاناک و سهمی، پایداری مواد اولیه و محصولات نوآرایی دامروت با استفاده از بعضی اصول آن مثل اصل ماکزیمم سختی، اصل مینیمم قطبش پذیری، اصل مینیمم الکتروفیلیسیتی و انرژی مقایسه می شوند که بر اساس این اصول ماده پایدارتر دارای سختی بیشتر، قطبش پذیری، الکتروفیلیسیته و انرژی کمتری می باشند. نتایج به دست آمده برای کمیات مورد نظر (?، ?، ? و e) با استفاده از تقریب جاناک و روش b3lyp/6-31g** در 20 واکنش نوآرایی دامروت انتخاب شده، نشان می دهند که اصل مینیمم الکتروفیلیسیتی نسبت به سه اصل دیگر به شکل موفق تری جهت این نوآرایی را پیش بینی می کند.