رضایت زناشویی هدف اساسی هر ازدواجی است و زوجین خواستار آنند که بیشترین رضایت را از زندگی زناشویی خود داشته باشند. رضایت زناشویی یک مقوله چند بعدی است و به عوامل زیادی وابسته است. به شرط مهیا بودن این عوامل قابل دستیابی است. پژوهشهای زیادی برای شناسایی مولفه های رضایت زناشویی انجام گرفته اند که از این مقوله ها می توان به کیفیت ارتباطات، صمیمیت در روابط جنسی، اعتماد، احترام متقابل، تفاهم عادلانه و برابری اشاره کرد (برین ومکی، 1995؛ لوتر، 1990؛ رابینسون و فن، 1993). این پژوهش با هدف بررسی میزان رضایت زنان 35-20 ساله از زندگی زناشویی در منطقه 1 تهران پرداخته است. جامعه آماری پژوهش عبارت است از کلیه زنان متأهل منطقه 1 تهران که بر اساس آمار اخذ شده از سازمان آمار و جمعیت تهران که 33428 نفر می باشند که 332 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و طبقه ای نسبتی انتخاب و پرسشنامه میان این تعداد به زنان عضو کلوپ ورزشی منطقه 1 تهران توزیع شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی (توزیع فراوانی، نمودار، میانگین، انحراف معیار) و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی (ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه و خی دو) و ضریب تاو بی کندال استفاده شده است. متغیرهای سن، مدت ازدواج، سطح تحصیلات و تعداد فرزندان و اختلاف سن میان زوجین با متغیر رضایت رابطه داشتند که برخی رابطه ها مثبت و برخی منفی بودند. • بین اختلاف سن زوجین و میزان رضایت از زندگی زناشویی رابطه وجود دارد اما منفی و معکوس. هرچه اختلاف سنی بین آنها بیشتر باشد رضایتمندی زنان کمتر می باشد. • سن زنان و طول مدت ازدواج در میزان رضایت از زندگی زناشویی رابطه وجود ندارد. • تعداد فرزندان و سطح تحصیلات در میزان رضایت از زندگی زناشویی رابطه وجود دارد اما منفی و معکوس هرچه تعداد فرزندان و سطوح تحصیلات بیشتر باشد رضایت زنان کمتر می باشد. • درآمد ماهیانه شوهر در میزان رضایت زنان رابطه وجود دارد ولی منفی. واژگان کلیدی : رضایت زنا شوئی – زندگی زنا شوئی